Απεβίωσε πλήρης ημερών στα τέλη της δεκαετίας του 1920 ο Ιβαρίτζι, αν τονίζω σωστά το όνομά του. Επρόκειτο για τον μοναδικό Αβορίγινα, τουτέστιν αυτόχθονα της Αυστραλίας, που μιλούσε απταίστως τη γλώσσα Κάουρνα. Δεν ήξερε κι άλλη ο δόλιος. Μην μπορώντας να συνεννοηθεί παρά μόνο με τον εαυτό του, υπέμενε επί συναπτά έτη μια ασυνήθιστη μοναξιά. Κατείχε ταυτοχρόνως ένα σπάνιο προνόμιο: ουδέποτε βίωσε την έλλειψη αλληλοκατανόησης μεταξύ ατόμων που μετέρχονται τους ίδιους λεκτικούς κώδικες. Πιστεύσατε. Το δεύτερο συνιστά φρικτότερη απομόνωση.
Ψαλμός κοντός αλληλούια. Τα Κάουρνα απαγορεύτηκαν περί το 1800 από τους Εγγλέζους αποικιοκράτες. Ισαμε το 1860, μεγάλο μέρος του ντόπιου πληθυσμού στα περίχωρα της Αδελαΐδας τα χρησιμοποιούσε ως μητρικό ιδίωμα. Εκτοτε ξεχάστηκαν. Ο ατυχής Ιβαρίτζι υπήρξε ο έσχατος των Μοϊκανών· ένας ιθαγενής ιδαλγός. Το 1980 ο γλωσσολόγος Βίντσεντ Μπούκσιν έβαλε σκοπό της ζωής του την αναβίωση της εξαφανισμένης γλώσσας.
Ιδρωσε αλλά ανακάλυψε, εμφιλοχωρώντας στα ιστορικά αρχεία, τη σχολαστική δουλειά δύο Γερμανών ιεραποστόλων που έφθασαν στην περιοχή το 1838 και εντός δεκαοκτώ μηνών ταξινόμησαν περίπου 2.000 λέξεις, μετέφρασαν διακόσιες προτάσεις και διέσωσαν βασικά στοιχεία γραμματικής. Σήμερα τα Κάουρνα διδάσκονται σε σχολεία και δεν είναι λίγοι οι μαθητές που τα μεταχειρίζονται ικανοποιητικά.
Λιποβαρείς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στη μακρινή Ελλάδα μνημονεύουν το τελευταίο διάστημα τη σκληρή, την ήπια και παρ' ελπίδα τη δίκαιη λιτότητα. Λες κι η αχρωματοψία αποτελεί κολλητική νόσο, χρωματίζουν επιπροσθέτως με παλ αποχρώσεις τις περίφημες κόκκινες γραμμές, οι οποίες υποτίθεται πως θεμελιώνουν τις απαρέγκλιτες αρχές της διαπραγμάτευσης με τους ξένους αρμοστές της χώρας.
Ισως τα Ελληνικά δεν θα λησμονηθούν ποτέ. Αν ο μη γένοιτο συμβεί κάτι τέτοιο, αναμένει επίμοχθη εργασία τους διαπρύσιους ιεροκήρυκες που θα τα διαφυλάξουν στους αιώνες. Διότι το βαθύ, φλόγινο και ύσγινο κόκκινο μετατρέπεται αίφνης σε πυρρόξανθο, πορφυρό, άλικο, ρόδινο, τριανταφυλλένιο, ερυθροποίκιλτο, βυσσινί, γκρενά, ρούσο σαν τη γνωστή παπαδιά του δημοτικού άσματος ή ροζ σαν τους τόνους του άλλοτε κραταιού Συνασπισμού της Αριστεράς.
Αντιστοίχως η λιτότητα διαθέτει πληθώρα συνωνύμων. Αποταμιευτής και οικονόμος μπορεί να χαρακτηρισθεί ο οπαδός της. Φειδωλός, ολιγοδάπανος και νοικοκύρης επίσης. Μετρημένος, λιτοδίαιτος, εγκρατής και αφιλήδονος. Σπαρτιάτης, απέριττος, αμάργαρος και δωρικός. Απλός, ανεπιτήδευτος και απροσποίητος. Ενα βήμα παραπέρα καιροφυλακτεί η κατηραμένη φτώχεια, η ακρότατη ένδεια, η ανέχεια, η απορία, η αχρηματία, η πενία, η αναργυρία, κοινώς αναπαραδιά, η αφραγκία, η αψιλία, η αδεκαρία και η απενταρία. Διακονιάρης, επαίτης, ψωμοζήτης, απόκληρος, ρακένδυτος φουκαράς και επί ξύλου κρεμάμενος καλείται όστις κακοφορμίζουν στο πετσί του οι ως άνω πληγές. Δεν έχει με δυο λόγια να ξύσει το δόντι του. Πάλι τους δίνω ιδέες.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας