Σηματοδοτεί ο Μάιος, εκτός από την προέλαση των κινημάτων, την επέλαση της άνοιξης, τον οργασμό και την παντοκρατορία της φύσης· ας μην ξεχνάμε κι αυτήν τη διάσταση. Είχαμε άλλωστε την ευκαιρία να την απολαύσουμε, περιδιαβαίνοντας τη Λοκρίδα το Σαββατοκύριακο. Μαγευτικές διαδρομές στις ανατολικές υπώρειες του χιονισμένου Παρνασσού. Ιδίως απ' τη Βελίτσα ίσαμε το Δαδί, απ' την Τιθορέα ώς την Αμφίκλεια πά' να πει, σύμπασα η βλάστηση εκατέρωθεν της οδού υποκλινόταν στον θρίαμβο των ολάνθιστων σπάρτων.
Πανδαισία. Χάρμα ιδέσθαι και οσμίζεσθαι. Το πράσινο άφηνε οικειοθελώς τη θέση του στην απόλυτη κυριαρχία του κίτρινου, ενώ πού και πού παρεισέφρεε κάποια λουλουδιασμένη κουτσουπιά, συμπληρώνοντας αρμονικά με μοβ αποχρώσεις την ανυπέρβλητη ομορφιά. Ο νους μου ταξίδεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Νάξο, που, απ' άκρου εις άκρον τούτη την εποχή, είναι γεμάτη με ασπαρθιές, ξαδελφάκια των σπάρτων, που μετατρέπουν το περπάτημα στα μονοπάτια ή τις αυτοκινητάδες σε μεθυστική τέρψη των αισθήσεων και του πνεύματος.
Αριστοτέχνης της γραφίδας εκ των κορυφαίων χρονογράφων μας, όστις με τιμά με τη φιλία του, μου διηγόταν προ καιρού πως θέλησε κάποτε να αποτυπώσει παρόμοιο κάλλος. «Απ' το παράθυρο του τρένου νόμιζες πως θ' απλώσεις το χέρι και θ' αγγίξεις τ' ανθισμένα σπάρτα» έγραφε. Παιδί της πόλης ο διορθωτής, αγνοούσε την ύπαρξη του φυτού. Αλλαξε λοιπόν τον τόνο, μετατρέποντας τα σπάρτα σε σπαρτά.
Ρομφαία δίκοπη ο... δαίμων του τυπογραφείου είχε κάνει το θαύμα του για μία εισέτι φορά. Spartium junceum ή σπάρτιον το βουρλοειδές καλείται επιστημονικώς το σπάρτο. Είναι αγγειόσπερμο, δικοτυλήδονο, ανήκον στην τάξη των Κυαμωδών της οικογενείας των Χεδρωπών. Τυπικός θάμνος της Μεσογείου φθάνει σε ύψος τα δυο μέτρα. Τα κίτρινα και εύοσμα άνθη του σχηματίζουν βότρυς.
Το δυνατό ριζικό του σύστημα συγκρατεί τα διαβρωμένα εδάφη. Calicotome villosa ή καλυκοτόμη η εριότριχος, ψυχανθές της ιδίας ομοταξίας, ονομάζεται η ασπαρθιά, γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων ως ασπάλαθος. Με τα σκληρά του αγκάθια πιστευόταν ότι χτυπιούνται και τιμωρούνται οι τύραννοι στον Αδη. Στις 25 Μαρτίου 1971 ο Γιώργος Σεφέρης απέφυγε τις παρελάσεις και τις παράτες της χούντας, επισκεπτόμενος τον ναό του Ποσειδώνα.
Αηδιασμένος από τα έργα και τις ημέρες του δικτάτορα, που, ειρήσθω εν παρόδω, γεννήθηκε σαν αύριο το 1919, αλλά γοητευμένος από τις μεταμορφώσεις της χλωρίδας, παραλλήλισε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο με αίσχιστο δυνάστη. «Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τ' αυλάκια» τού θύμισε πως «στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος». Την 31η του μηνός έγραψε το «Επί ασπαλάθων», το τελευταίο του ποίημα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας