ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΣΗ και μάλιστα υψηλή, με διφορούμενους συμβολισμούς και αμφισημίες, ό,τι ζούμε από τις 25 Ιανουαρίου και εντεύθεν, τότε οι απόγονοι της Σαπφούς οφείλουν να σιωπήσουν για πάντα. Και καθώς η εαρινή ισημερία συμπίπτει με την παγκόσμια ημέρα της αμφισβητούμενης τέχνης, ας αφεθούμε στη σαγήνη της ρίμας και των μέτρων από μάστορες της τελευταίας γενιάς, όπως καταγράφεται στην ιστοσελίδα «Νέοι ήχοι στο παμπάλαιο νερό».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΥΦΑΝΤΗΣ «Μήνυμα δωδέκατο». Στη σαρκοφάγο εδώ της γης και τ’ ουρανού/ κλεισμένος βρίσκομαι από γεννησιμιού./ Βεβαίως περπατώ και γράφω ακόμη/ κι έχω στο κάρκαλό μου λίγη κόμη,/ Κοιμούμαι, πλένομαι, μα βλέπω καθαρά/ πως τρώγουνε τη σάρκα μου αργά και σταθερά/ ο χρόνος ο αόρατος κ’ η άφθαρτη φθορά.
ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ «Το φόρεμα της βιτρίνας». Τίποτα άλλο, αρκεί – το κατάλαβα/ στη βιτρίνα αλλαγή – το κατάλαβα/ είμαι η μόδα που φεύγει – κατάλαβα/ δεν ταιριάζω σε ζεύγη – κατάλαβα/ με λυμένα τα μέλη – κατάλαβα/ με ψυχή που δεν θέλει – κατάλαβα/ με μια αγάπη μισή – το κατάλαβα/ η αυγή με μισεί – το κατάλαβα/ με πετούν στο καλάθι – κατάλαβα/ στις ραφές μου έχω λάθη – κατάλαβα/ αφοδράριστο σώμα – κατάλαβα/ κι ένα αταίριαστο χρώμα – κατάλαβα.
ΝΑΣΟΣ ΒΑΓΕΝΑΣ «Περί ύψους». Η θέα είναι υπέροχη από τα πενήντα./ Τα βλέπεις όλα μέσα από άλλα σύννεφα,/ κόκκινα, ροζ, μαβί (αρκεί να μην τα/ μπερδέψεις με γαρύφαλλα και κρίνα/ όπως εκείνοι που σκέπτονται ασύνετα)./ Λίγο πιο πάνω αρχίζουνε τα σκότη/ που χύνει κρουνηδόν η Χίμαιρα,/ καθώς ο γύπας σκαλίζει το συκώτι/ κι αισθάνεσαι επιτέλους ότι/ χωνεύονται τα αιώνια με τα εφήμερα./ Με συναρπάζουν ετούτα τα ύψη,/ όπου τίποτε δεν φαίνεται αδύνατο,/ σαν κάποιο χέρι να έχει εξαλείψει/ τον γκρίζο βράχο, κι όπου η θλίψη/ μοσχοβολάει σαν μήλο αγίνωτο.
ΚΟΡΡΕ ΑΓΓΕΛΙΚΗ «In vino veritas». Στο θρήσκευμα έχω μυηθεί του ποτηριού/ με πορφυρό κρασί γλυκό σαν πετιμέζι/ όταν στον άνεμο της μέθης τρεμοπαίζει/ η νόηση σαν φλόγα ενός κεριού./ Στο ησυχαστήριο θερμού μοναστηριού,/ στην κάμαρά μου, όπου μ’ εμπαίζει/ άδειο, φριχτό το εβένινο τραπέζι/ σαν άδεια γυάλα ενός καντηλεριού./ Φέρνω κι εγώ γεμάτες τις μποτίλιες/ απ’ το κρασί του παραδείσιου κυκεώνα/ με ηδονές και τέρψεις επιχείλιες./ Τόσο αγαθή είναι αυτή η φιληδονία/ που απ’ το στόμα μου δεν έπεσε σταγόνα/ στην Ιερή καθώς αρμόζει Κοινωνία.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΡΟΠΟΥΛΗΣ «Ιδανικοί οινόφλυγες» (συνομιλία με τους «Ιδανικούς αυτόχειρες» του Καρυωτάκη). Ξυπνούν κι έχει η σκέψις ωριμάσει:/ Δεν πίνουν από σήμερα σταγόνα./ Εχει πια το στομάχι τους χαλάσει,/ τους τρέμουνε τα χέρια και το γόνα./ Απηύδησαν στα μπαρ να τριγυρνάνε,/ ν’ αγγίζουν το φαΐ ως άλλοι Μίδες,/ να πίνουνε κι οι νύχτες να περνάνε/ πολλές μαζί, σαν άκοπες σελίδες./ Νηφάλιοι θα σκύβουν στο τραπέζι,/ της τέχνης να ξανάβρουν το κολάι./ Στα τζάμια, της αυγής το φως θα παίζει,/ θ’ αχνίζει ο διπλός καφές στο πλάι…/ Θωπεύουν το μπουκάλι και το κλείνουν./ Του χρόνου, ίσως τ’ ανοίξουν κάποιο βράδυ./ Θα πρέπει πότε-πότε να ξεδίνουν/ (καθώς η Περσεφόνη από τον Αδη)./ Ηρεμοι κι εγκρατείς, νομοθετούνε/ ότι δεν είναι, μ’ όλα τούτα, λάθος/ λίγο κρασί στο δείπνο τους να πιούνε,/ πως θα μεθύσουν βέβαιοι κατά βάθος.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας