Ανα όπως Γιάνης

Νύξεις σε νεοφώτιστους και αρτιπροσήλυτους θα κάνω και σήμερα. Μνημόνευα χθες τον Κολοκοτρώνη που γέμισε Θοδωρήδες και Θοδωρούλες τον Μοριά για τις ανάγκες του Αγώνα αλλά και τον Πάνο Καμμένο, όστις προτίθεται να κληροδοτήσει στις νέες γενιές Μένιους και Μένιες -εκ του κατακαημένος/η- μόνο και μόνο για να στεφθεί με επιτυχία το λαϊκό πατιρντί το οποίο στήνει στο Σύνταγμα ανήμερα την 25η Μαρτίου. Περί αναδόχων ο λόγος και δεν μπορώ να μην αναφερθώ σ' έναν «παρμένο», καθότι Επτανήσιος, νουνό με τη φαεινή ιδέα να ταλαιπωρήσει τις τσούπρες που του εμπιστεύτηκαν δυο φίλοι του, δίνοντάς τους ονόματα κάθε άλλο παρά κοινά και με άκρως επικίνδυνα σημαινόμενα.

Ο Γιάννης Φούντας ξόδεψε κάμποσα χρόνια της ζωής του προκειμένου να συντάξει το λαμπρό και μνημειώδες Αναρχικό Λεξικό, στο οποίο περιέλαβε εκατοντάδες λήμματα σχετιζόμενα με το εγχώριο και διεθνές αντιεξουσιαστικό κίνημα. Αντιγράφω από τον δεύτερο, πολυσέλιδο τόμο, που κυκλοφόρησε εσχάτως από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων: «Ντανάλη Αναρχία. Βαφτισιμιά του κεφαλλονίτη προδρομικού κοινωνιστή του 19ου αιώνα Μαρίνου Αντύπα, κόρη του οικογενειακού του φίλου και συγχωριανού του -από τα Φεριντανάτα- Δ. Ντανάλη, η οποία, όταν μεγάλωσε, για ευνόητους λόγους το μετέτρεψε σε Αννα. Ο απρόβλεπτος νονός της, κάνοντας χρήση της ιδιότητάς του ως πνευματικού πατέρα, είχε ονοματίσει Επανάσταση και ένα άλλο κοριτσάκι με το επώνυμο Χαλκιά (από το Χαμόλακκο Κεφαλονιάς) που, ως Αναστασία πια, τη στεφάνωσε αργότερα ο ποιητής Αγγελος Σικελιανός».

Νεφεληγερέτες κουμπάροι· ντουέτο ασυναγώνιστο. Η ατυχής Αναρχία, πάντως, γεννήθηκε νωρίς. Αν ήταν του καιρού μας, θα μπορούσε θαυμάσια να κάνει το ονοματάκι της Ανα με ένα «νι», τρελαίνοντας ντουνιά, κατά το παράδειγμα του Γιάνη Βαρουφάκη. Μέρες του Μάρτη διάγουμε, επέτειο της εξέγερσης του Κιλελέρ, οπότε παραθέτω στοιχεία για την προσωπικότητα του κάπως ιδιόρρυθμου νονού από τον πρώτο τόμο του Λεξικού.

Ο Μαρίνος Αντύπας υπήρξε «κεφαλλονίτης μαχητικός δικηγόρος, πρώιμος χριστιανοκοινωνιστής, εκδότης της εφημερίδας Ανάστασις (1900-07). (...) Γεννήθηκε το 1872, σπούδασε νομικά, πολέμησε -φοιτητής ακόμη- στην Κρητική Επανάσταση (1897) και δολοφονήθηκε στο χωριό Πυργετός της Ραψάνης στις 8 Μαρτίου του 1907 από τον επιστάτη-μπράβο του τσιφλικιού Μεταξά, τον Ιωάννη Κυριακό, κατ' εντολήν των μεγαλογαιοκτημόνων του Θεσσαλικού Κάμπου που έβλεπαν φυσικά με μισό μάτι τις κοινωνιστικές και νεωτερικές πρακτικές του νεαρού δικηγόρου που επιστάτευε στο κτήμα του θείου του Σκιαδαρέση. Πρακτικές, που σύμφωνα με την αθηναϊκή εφημερίδα Εμπρός, “τας εφήρμοσεν πράγματι μολονότι τούτο τω εστοίχισεν ήδη τον θάνατον” καθώς “αφ' ης εποχής ανέλαβεν την διεύθυνσιν του χωρίου νέα περίοδος ζωής εγκαινιάσθη εις τους γεωργικούς πληθυσμούς” γιατί “οι χωρικοί του ετύγχανον απείρων ευκολιών”».

Ιδιαίτερη μνεία οφείλω στο φύλλο του Αντύπα, αφού τα έντυπα σπανίως ευλογούν το ένα του άλλου τα γένια: «Ανάστασις. Εφημερίς, εβδομαδιαία ανθρωπιστική που πρωτοεξέδωσε το 1900 στο Αργοστόλι ο Μαρίνος Αντύπας. Ξανακυκλοφόρησε το 1904 και μέχρι τη δολοφονία του, το Μάρτιο του 1907, εξέδωσε 57 φύλλα, προωθώντας την υπόθεση συγκρότησης ενός Κοινωνιστικού- Ριζοσπαστικού Κόμματος που ανάμεσα σε πολλά και αντιφατικά θα επιδίωκε “την κατάργηση των Φυλών και των Πατρίδων, την κατάργησιν των Αφέντων και Δούλων”».