Ευχαριστώ

Παρά την πρόσφατη απόλυτη κατίσχυση στον δημόσιο βίο της χώρας της λογικής των υπονόμων και των βοθρολυμάτων, εγώ, αγαπητοί αναγνώστες, σας έχω ευχάριστα μαντάτα σήμερα. Αλλωστε υπάρχουν πολλά δυσάρεστα θέματα, επερχόμενα ή ενεστώτα, με τα οποία θα μπορούσα να ασχοληθώ, αλλά δεν θα τα επιλέξω. Τουλάχιστον δεν θα επιλέξω να επικεντρωθώ σε αυτά και να εμβαθύνω.

Για παράδειγμα –αποχή ευχάριστη, φαντάζομαι, για τους νεοδημοκράτες αναγνώστες, εάν υπάρχουν τέτοιοι- δεν θα ασχοληθώ σε βάθος με το, διά παραλείψεως διαπραχθέν, θεσμικό έγκλημα της παράταξής τους. Η οποία δεν ανέλαβε, από το 2013 που ήταν δυνατόν, κάποια ουσιαστική διορθωτική πρωτοβουλία για το θεσμικό υπόστρωμα της πολιτικής μας ζωής, μολονότι εδώ και χρόνια ήταν πασιφανές πως Σύνταγμα και εκλογικός νόμος δεν διευκόλυναν την αντιμετώπιση των πολλαπλών εθνικών μας παθολογιών. Ενώ, τελείως προσχηματικά και με μόνο στόχο την υπονόμευση της εκλογικής στρατηγικής του Τσίπρα, έκανε κάποιες σχετικές κινήσεις σε χρονικό σημείο και σε πολιτική συγκυρία που δεν άφηναν κανένα περιθώριο για την ευδοκίμησή τους. (Ας σημειωθεί παρενθετικά πως η Ελλάδα είναι η μόνη παγκοσμίως περίπτωση όπου προβλέπεται σύντμηση του κανονικού πολιτικού και κοινοβουλευτικού κύκλου, λόγω αδυναμίας εκλογής ΠτΔ. Το έβαλε στο Σύνταγμα του 1975 ο Καραμανλής, θέλοντας να εμπλουτίσει τη Δημοκρατία με αρχηγό κράτους υπερκομματικό και υπερπαραταξιακό, επειδή η Ιστορία είχε κάνει ώστε ο ρυθμιστής του πολιτεύματος, επί βασιλείας, να είναι –εν πολλοίς- παραταξιάρχης. Μόνο που υποτίμησε την ικανότητα των Ελλήνων να διαιρούνται και να διαλύουν τη λογική των θεσμών…)

Δεν θα ασχοληθώ ιδιαίτερα επίσης ­–αποχή ευχάριστη, φαντάζομαι, για τους αναγνώστες/δυνάμει ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ- με το ενδεχόμενο ένα κόμμα εξουσίας με ηθικά προτάγματα να μετατραπεί σε «σκωληκοτροφείο». (Κάτι που θα συμβεί, εφόσον στεγάζει πολιτικά τους συκοφάντες δημόσιων προσώπων, όπως ο Σπύρος Λυκούδης, τα οποία, με τη μακρά διαδρομή τους, έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν ηθική από γρανίτη).

Αλλά ούτε στην επώδυνη -για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας- πιθανότητα θα εγκύψω, το αυριανό Κοινοβούλιο να στερείται των υπηρεσιών προσωπικοτήτων όπως ο κ. Ν. Νικολόπουλος ή ο μη πλαστικής συνείδησης κ. Β. Πολύδωρας, προασπιστές αρχών, αξιών και βεβαίως του οικογενειακού θεσμού…

Αν, όμως, λόγω των αποχών αυτών εικάζω πως το παρόν άρθρο θα είναι ευχάριστο για τους αναγνώστες, πολύ περισσότερο φαντάζομαι πως θα τους τέρψει αυτό που θα πω: «Ευχαριστώ»…

Λέξη την οποία απευθύνω και στους αναγνώστες, πρωτίστως όμως στους υπεύθυνους αυτής της εφημερίδας.

Τη στιγμή που, λόγω της αθυροστομίας μου και της καταγγελτικής μου στάσης προς οτιδήποτε με ενοχλεί, δεν βρίσκω βήμα φιλοξενίας σε έντυπα των οποίων η πολιτική φιλοσοφία είναι πολύ πλησιέστερη της δικής μου, αυτοί έδειξαν απίστευτη ανοχή και αντοχή στις θέσεις μου. Κυρίως στον πυρήνα τους, που ήταν να αναδεικνύει ως απόλυτα εθνοκαταστροφική την υιοθέτηση της υποστηριζόμενης από την εφημερίδα πολιτικής προοπτικής. Αμφιβάλλω αν έχει υπάρξει ποτέ και πουθενά έντυπο με σαφές πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα που να έχει δείξει τόση ανεκτικότητα προς τους –σχεδόν προκλητικά- αλλόγνωμους. Οι οποίοι, ακόμη και αν δεν ελπίζουν πως μπορούν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη, ώστε να αποτρέψουν την καταστροφή που διαβλέπουν, επιθυμούν να υπερτονίζουν τη θέση τους, για να μπορούν κάποια στιγμή να λένε «τα είχα πει» (μιας και η ματαιοδοξία της δικαίωσης είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση).

Οι εφημερίδες, ωστόσο, έχουν «εργοδότες»: τους αναγνώστες τους… Μέχρις ενός σημείου είναι δυνατόν να φιλοξενούν θέσεις και απόψεις που προσβάλλουν τις ευαισθησίες τους. Είναι στην ανθρώπινη φύση να αναζητάει τη βεβαιότητα και την ασφάλεια, άρα να απεχθάνεται οτιδήποτε ενσπείρει αμφιβολία, οτιδήποτε αναιρεί ή αντικρούει ένα συλλογικό πιστεύω (που εκλαμβάνεται ως αναμφίβολη αλήθεια).

Γι’ αυτό τον λόγο, λοιπόν, ειλικρινή και από τα βάθη της καρδιάς μου θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στη διεύθυνση της «Εφημερίδας των Συντακτών», πρωτίστως στον Νικόλα Βουλέλη και τον Τάσο Παππά, γι’ αυτούς τους μήνες ελευθερίας και ανεξέλεγκτης ελευθεροστομίας που μου προσέφεραν. Η συνεργασία μας υπήρξε ιδιαίτερη τιμή για μένα. Στους δε αναγνώστες της εφημερίδας, τη συντριπτική πλειονότητα των οποίων ξέρω ότι ιδιαίτερα ενόχλησα με τις τοποθετήσεις μου, ειλικρινά εύχομαι στην κεντρική μας διαφωνία να αποδειχθεί πως αυτοί έχουν δίκιο. Γιατί, εάν έχω εγώ, τότε οι επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις –όσο ποιοτικά ελλειμματική και αν υπήρξε η απερχόμενη κυβέρνηση- προοιωνίζονται μια δραματική επιδείνωση του επιπέδου ζωής της ελληνικής κοινωνίας. Τέτοια που κανείς δεν θα ήθελε.