«Ανάμεσα στη γελοιοποίηση και στην ασέβεια» προς το Σύνταγμα (όπως τιτλοφορείται το άρθρο του κ. Μανιτάκη στην «Καθημερινή της Κυριακής»), ειλικρινά δεν γνωρίζω αν πρέπει ή μπορούμε να επιλέξουμε κάτι ως καλύτερο από τα δύο. Γνωρίζω, όμως, τι αποτελεί τη χείριστη αντιμετώπιση του Συντάγματος: η ακύρωσή του.
Η ακύρωση του Συντάγματος που τόσα χρόνια έριξε τη χώρα στα βράχια και κατέστησε τους πολίτες της υπερχρεωμένους και ανέργους και τους νέους της μετανάστες στο εξωτερικό δεν πείραξε τον κ. Μανιτάκη.
Οχι, ίσα ίσα, υπηρέτησε την πολιτική ζωή του τόπου όταν αυτή ακύρωνε –ή καλύτερα κατακρεουργούσε– το Σύνταγμα.
Και παρακολουθούσε απαθής ως συνταγματολόγος όταν το ίδιο το Σύνταγμα καταστρατηγείτο και καμία εξουσία δεν ασκείτο σύμφωνα με τις επιταγές του.
Βέβαια, το αναφέρει και ο ίδιος στο άρθρο του στην κυριακάτικη «Καθημερινή»: δεν τον πειράζει η παραβίαση του Συντάγματος, μόνο η (κατ' αυτόν) δήθεν «γελοιοποίησή» του από τις προτάσεις του πρωθυπουργού.
Δεν είναι θέμα ουσίας, λοιπόν, αλλά αισθητικής. Δηλαδή παραβιάσεις ας γίνονται, συνηθίσαμε άλλωστε, ο Τσίπρας μόνο να μην προτείνει κάτι καινούργιο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που μας ξαφνιάζει δυσάρεστα ο κ. Μανιτάκης.
Αντίθετα, κατά τη δεκαετία του 1990, πολλοί στον νομικό κόσμο εκτιμούσαμε ιδιαιτέρως τον κ. Μανιτάκη για τις απόψεις του.
Αποτελούσε, βλέπετε, και έναν πόλο απέναντι σε άλλον γνωστό συνταγματολόγο της Θεσσαλονίκης, του οποίου τα χαρακτηριστικά δεν θεωρούσαμε και πολύ γοητευτικά.
Εκτοτε, όμως, φαίνεται πως κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και ο κ. Μανιτάκης, αφού συγκυβέρνησε, δεν διστάζει να τον επικαλείται και στα άρθρα του (τον κ. Βενιζέλο εννοώ).
Επιστρέφω, όμως, στην ουσία της απάντησης στον κ. Μανιτάκη:
Στο μεγαλύτερο μέρος της μεταπολίτευσης και στα στυγνά πέντε πρώτα χρόνια των μνημονίων που ακολούθησαν, οι εξουσίες που πηγάζουν από τον λαό δεν ασκήθηκαν υπέρ του λαού και του Εθνους – όπως ορίζει το 1ο άρθρο του Συντάγματος.
Το αποτέλεσμα αποδεικνύει του λόγου το ασφαλές: οι εκπρόσωποι των εξουσιών (όχι μόνο των τριών κλασικών, δηλαδή νομοθετικής, εκτελεστικής, δικαστικής, αλλά και της δημοσιογραφικής και της χρηματοπιστωτικής) ως άτομα μεν πλούτισαν, η χώρα δε και οι πολίτες της πτώχευσαν...
Ακόμη χειρότερα: τα άτομα αυτά εξήγαγαν τον πιθανότατα μη νόμιμο και σίγουρα όχι ηθικό πλούτο τους στο εξωτερικό και καλούνε τώρα, οι ίδιοι αυτοί, τον λαό να πληρώσει το χρέος.
Ποια μεγαλύτερη απόδειξη χρειάζεται για να δεχθούμε ότι οι θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος παραβιάστηκαν;
Και λόγω της πτώχευσης ακολούθησε η επιβολή των μνημονίων με τα γνωστά αποτελέσματα (πλέον σαφής παραβίαση πολλών συνταγματικών αρχών).
Πού ήταν ο κ. Μανιτάκης όταν σωρεία σκανδάλων λάμβανε χώρα;
Πού ήταν όταν στα σκάνδαλα αυτά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ενεπλάκησαν εκπρόσωποι της οικονομικής ελίτ αλλά και των τριών λειτουργιών που το Σύνταγμα προβλέπει, μηδέ της τέταρτης εξουσίας εξαιρουμένης, αλλά και του χρηματοπιστωτικού συστήματος; (Αλλος βέβαια σχεδίαζε, άλλος εκτελούσε και άλλος κάλυπτε τα νώτα τους, ο καθείς εφ' ω ετάχθη!)
Και όλα αυτά, φυσικά, δεν ήταν καμιά «υγιής επιχειρηματικότητα», αλλά σκανδαλώδης και παράνομη μεταφορά πλούτου από τους πολλούς (από τους Ελληνες πολίτες, τον λαό) στους λίγους, σε όσους συμμετείχαν στη διαρπαγή του δημόσιου πλούτου τής αμέσως προηγούμενης περιόδου.
Επειδή, βέβαια, κάποτε τέλειωσε η «πίτα», στράφηκαν και στον μελλοντικό πλούτο της χώρας, δανείστηκαν από το μέλλον, δηλαδή για την ακρίβεια δεν δανείστηκαν, αλλά κλέψανε το μέλλον και τα νιάτα της χώρας μας.
Ετσι πτώχευσε η χώρα μας –επειδή κάποιοι διατηρούν συνολικά καταθέσεις πολλών δισ. ευρώ στο εξωτερικό– και έτσι πέσαμε στα χέρια (ή στα νύχια, ανάλογα με την αισθητική του καθενός) των δανειστών μας.
Τίποτε από αυτά δεν θα είχε γίνει ΕΑΝ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ, εάν δεν είχε ακυρωθεί με χίλιους δυο τρόπους, εάν οι περισσότεροι που κατείχαν εξουσία και συμμετείχαν στην άσκηση των εξουσιών σέβονταν και μόνο το πρώτο άρθρο του Συντάγματος.
Αυτά έπρεπε να πειράξουν τον κ. Μανιτάκη.
Η ακύρωση του Συντάγματος πτώχευσε τη χώρα.
Η ακύρωση του Συντάγματος πτώχευσε τους Ελληνες πολίτες.
Η ακύρωση του Συντάγματος άνοιξε την πόρτα στα μνημόνια.
Η ακύρωση του Συντάγματος έδιωξε τους νέους στο εξωτερικό.
Και η ακύρωση αυτή έγινε ερήμην των Ελλήνων πολιτών, αν και δαπάναις των...
Ας μη θεωρούμε, λοιπόν, «γελοιοποίηση» ή «ασέβεια» την προσπάθεια να συμμετάσχουν οι Ελληνες πολίτες στη συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος.
Είναι κάτι που τους αφορά, μας αφορά όλους άμεσα –η δημοκρατία δεν είναι θέμα μιας πολιτικής ελίτ ούτε κάποιων τεχνοκρατών–, άλλωστε όλοι εμείς οι Ελληνες πολίτες πληρώνουμε τώρα τον λογαριασμό των σκανδάλων της μεταπολίτευσης και των πρώτων πέντε μνημονιακών ετών, ε, ας μη μας απαξιώνει τόσο ο κ. Μανιτάκης, στο κάτω κάτω εμείς και τα παιδιά μας πληρώνουμε τα χρέη τους.
*Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ (Κοζάνης), δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω, μέλος της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας και της Εξεταστικής Επιτροπής για τα δάνεια των κομμάτων και ΜΜΕ
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας