Το κίνητρο των συντακτών του κειμένου είναι πολιτικό

Απάντηση στους 23 ακαδημαϊκούς που τον επικρίνουν έντονα για την εμπλοκή του στη σύνταξη του περίφημου πλέον Plan X δίνει ο Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ, με άρθρο του που δημοσιεύει σήμερα κατ’ αποκλειστικότητα η «Εφ.Συν.» (στα ελληνικά και στην πρωτότυπη αγγλική έκδοση).

Ο καθηγητής Δημοσίων Υποθέσεων του Πανεπιστημίου του Τέξας απορρίπτει τους ισχυρισμούς εναντίον του περί σχεδίων που θα παραβίαζαν το Σύνταγμα και τους νόμους της Ελλάδας, ενώ ευθέως δηλώνει ότι τα κίνητρα των συντακτών του κειμένου είναι πολιτικά.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, ο κ. Γκάλμπρεϊθ έχει ήδη αποστείλει παρόμοιου περιεχομένου επιστολή και στον πρόεδρο του ιδρύματος όπου διδάσκει, Greg Fenves.

Την πρωτοβουλία των «23» έχει σπεύσει να αξιοποιήσει πολιτικά η Ν.Δ., κάνοντας λόγο για «κόλαφο» για την κυβέρνηση.

Παρομοίως, το Ποτάμι υιοθέτησε την επιστολή των πανεπιστημιακών, αναρτώντας δελτίο Τύπου στην ιστοσελίδα του.

✎ Το άρθρο στα ελληνικά

Ενημερώθηκα από τον ελληνικό Τύπο ότι μια ομάδα ακαδημαϊκών έστειλε επιστολή στον πρόεδρο του πανεπιστημίου όπου διδάσκω, Γκρεγκ Φενβς (Greg Fenves), σχετικά με τη δουλειά μου με τον Γιάνη Βαρουφάκη την περασμένη άνοιξη, όπως αυτή εξιστορείται στο νέο μου βιβλίο «Welcome to the Poisoned Chalice» («Καλώς ήρθατε στο δηλητηριασμένο δισκοπότηρο»).

Δεν έχω δει την επιστολή. Ομως φαίνεται ότι οι καθηγητές έδωσαν έμφαση σε ορισμένες λεπτομέρειες του υπομνήματος που είχα ετοιμάσει για τον υπουργό Οικονομικών σχετικά με τις προκλήσεις τις οποίες θα αντιμετώπιζε η ελληνική κυβέρνηση στην περίπτωση που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εξωθούσε τη χώρα να εγκαταλείψει το ευρώ.

Αυτή η απειλή ήταν μια σαφής πιθανότητα τον περασμένο χρόνο.

Το υπόμνημα ήταν γραμμένο κατόπιν αιτήματος του πρωθυπουργού, όπως είχε δηλώσει δημόσια.

Συντάχθηκε κυρίως από ανεξάρτητες πηγές, παράλληλα με την κοινή αίσθηση που παρείχαν λιγοστοί ειδικοί στα οικονομικά και ορισμένοι δικηγόροι.

Γράφτηκε στο τραπέζι της κουζίνας μου, αφού δεν ήμουν στην Ελλάδα εκείνη την εποχή, αλλά ως συνήθως στο Οστιν, όπου διδάσκω.

Συγκεκριμένα, υπάρχει μια μικρή αναφορά στον ρόλο του υπουργείου Αμυνας, με το οποίο δεν είχα καμία επαφή, είτε απευθείας είτε έμμεσα.

Οι καθηγητές το μνημονεύουν, σε μια απόπειρα να θυμίσουν τη δικτατορία που έληξε το 1974.

Στην πραγματικότητα, δεν έχει απομείνει κανείς από εκείνη την περίοδο και η σύντομη αναφορά στο παράρτημα του βιβλίου μου συνδέεται με αποθέματα καυσίμων, ένα απολύτως εύλογο ερώτημα.

Επίσης, πρέπει ίσως να αναφέρω ότι έχω στην κατοχή μου, από τη βιβλιοθήκη του πατέρα μου, ένα αντίγραφο του βιβλίου «The Affluent Society» («Η κοινωνία της αφθονίας») στα ελληνικά, αυτοσχέδια δεμένο με σπιρτόξυλα, από τρεις Ελληνες καθηγητές οικονομικών που φυλακίστηκαν από τη χούντα και το οποίο παρουσίασαν στον πατέρα μου μετά την απελευθέρωσή τους.

Η ιστορία της δικτατορίας μού είναι γνωστή.

Ο ελληνικός Τύπος δημοσιεύει ακόμη ότι ήμουν «δυσαρεστημένος» που το σχέδιο δεν ενεργοποιήθηκε.

Εκτός ότι είναι άσχετοι, αυτό είναι εκ των πραγμάτων ψευδές. Ρωτήθηκα ευθέως από την «Καθημερινή» αν δυσαρεστήθηκα και απάντησα ρητά «όχι».

Ενα μέρος της ελληνικής Αριστεράς συνηγορούσε υπέρ της επιστροφής στη δραχμή και είχε κάποια υποστήριξη από οικονομολόγους, συμπεριλαμβανομένου του Πολ Κρούγκμαν.

Ωστόσο, η δική μας ομάδα έδινε «οδηγίες άμυνας» στην κυβέρνηση που ήταν πιστή (καλώς ή κακώς) στο ευρώ.

Κατά την έρευνά μας, η προοπτική να έχεις να διαχειριστείς μια αναγκαστική έξοδο σε πολιτικές και τεχνικές συνθήκες σαν την περασμένη χρονιά ήταν κάτι το τρομακτικό και η δουλειά μας ανέδειξε πλήρως αυτό το δεδομένο.

Οπως πιστεύω, όλοι θα δουν ότι το κίνητρο για την επιστολή είναι καθαρά πολιτικό.

Είμαι ενήμερος των εξελίξεων για να νιώθω σεβασμό για τους επαγγελματίες στρατιωτικούς, ειδικά για εκείνους ανάμεσα σε συναδέλφους μου στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Οστιν, με τους οποίους έχω δουλέψει ως συνάδελφός τους για πολλά χρόνια.

Αλλά, όντας από παλιά αντίθετος με τον πόλεμο στο Βιετνάμ, μέλος της καμπάνιας του Τζορτζ ΜακΓκάβερν (George McGovern) και αντίθετος με τον πόλεμο στο Ιράκ, επίσης ως επικεφαλής για είκοσι χρόνια στην επαγγελματική ομάδα των Οικονομολόγων για την Ειρήνη και την Ασφάλεια, δεν θα μπορούσα να γίνω πιθανός παράγοντας για ένα «στρατιωτικό πραξικόπημα».

✎ Το άρθρο στα αγγλικά

I gather from the Greek press that a number of academics have written to

my university president, Greg Fenves, about my work with Yanis Varoufakis last spring, as chronicled in my new book, Welcome to the Poisoned Chalice.

I have not seen the letter. But it appears the professors have seized on a few details in a memorandum I prepared for the Finance Minister, on the challenges the Greek government would face if the European Central Bank forced the country to exit the euro.

This threat was a distinct possibility last year.

The memorandum was written at the request of the Prime Minister, as he has stated in public. It was drawn mainly from open sources, plus the common sense of a few finance experts and a couple of lawyers.

It was drafted largely on my kitchen table, as I was not in Greece at the time I worked on it, but teaching, as usual, in Austin.

In particular, there is minor reference to the role of the defense ministry -with which I had no contact, direct or indirect.

The professors mention it in an attempt to evoke the dictatorship that ended in 1974.

In fact of course there is no one left from that period, and the brief reference in the appendix to my book is linked to fuel reserves, an entirely legitimate question.

I might mention also that I have in my possession, from my father’s library, a copy of his book The Affluent Society, in Greek, bound in match-sticks by three Greek professors of economics imprisoned under the junta, and presented by them to my father after their release.

The history of that dictatorship is no secret to me.

The Greek press also reports that I was «disappointed» that the plan was not put into effect. Apart from being irrelevant, this is factually false.

I was asked a direct question by «Kathimerini» about whether I was disappointed and I replied flatly: no.

Part of the Greek Left did advocate returning to the drachma, and it had some support from economists, including Paul Krugman.

But our group was giving defensive advice to a government that was (for better or worse) committed to the euro.

As we looked at it, the prospect of having to manage a forced exit in the political and technical conditions of a year ago was daunting, and our work fully conveyed this fact.

As I trust all will see, the motivation for the letter is purely political. I’ve been around long enough to have a decent respect for military professionals –especially those among my colleagues at The University of Texas at Austin, with whom I have worked as a fellow professor for many years.

But as an old anti-Vietnam war organizer, a campaigner for George McGovern and against the Iraq War, and as chair for twenty years of the professional group Economists for Peace and Security, I would not be an especially likely agent of a «military coup».

*Επιμέλεια-μετάφραση: Δημήτρης Κουκλουμπέρης