Τόκιο 1943. Ο δάσκαλος αποφασίζει να βγει στη σύνταξη και να αφοσιωθεί στη συγγραφή βιβλίων. Οι μαθητές του γιορτάζουν κάθε χρόνο τα γενέθλιά του μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Κατά τη διάρκεια του εορτασμού τηρείται ένα περίεργο τελετουργικό.
Στις συναντήσεις αυτές του κάνουν γελώντας πάντα την ίδια ερώτηση: «Μάιντα κάι»; (Είσαι έτοιμος;) για να πάρουν πάντα την ίδια απάντηση: «Μανταντάιο»! (Οχι ακόμα). Αυτό το είδος των ερωταποκρίσεων είναι ένα παιχνίδι. Ενα παιχνίδι με το οποίο κοροϊδεύουν δυνατά τον θάνατο.
Θυμήθηκα τη μεγάλη αυτή ταινία του Κουροσάβα επιστρέφοντας ύστερα από χρόνια στον τόπο μου. Συνάντησα τυχαία τον πρώτο μου δάσκαλο. Τον βρήκα στη μικρή παραλία. Επηρεασμένη ακόμα απ’ την πρόσφατη απώλεια του Δημήτρη Μαρωνίτη ένιωσα πως ο άνθρωπος αυτός ίσως ήταν για μένα κάτι περισσότερο απ’ ό,τι μέχρι τώρα είχα σκεφτεί.
Ανάμεσα στα «τι κάνεις;» και στα «τι κάνετε;», την τυπική κουβέντα δύο ανθρώπων που κάποτε τους χώριζε η «παντοδυναμία» του ενός και η θέση «υποταγής» του άλλου, έγινα πάλι το μικρό κοριτσάκι κι ας είμαι τόσων χρόνων γυναίκα. Αν ακόμα και σήμερα υπάρχει πάντα ένα βιβλίο στην τσάντα μου, σ’ εκείνον το χρωστώ.
Το κάποτε ψηλό κι αγέρωχο παράστημά του έστεκε τώρα δίπλα μου με το βάρος σχεδόν 80 χρόνων. «Μας ξέχασες. Είδες όμως; Τελικά τ’ αγάπησες τα γράμματα…», μου λέει περιπαικτικά. «Ναι, μάλλον…», αποκρίνομαι αμήχανα και χαμογελάω κοκκινίζοντας.
Σαν να μ’ έπιασε αδιάβαστη στην τάξη. Δεν κατάφερα να πω τίποτε άλλο εκείνη τη στιγμή. Ενιωσα όμως πως κάτι ακόμη ήθελε, κάτι περίμενε από μένα. «Μπράβο, μπράβο…», είπε τελικά και προχώρησε.
Τον έβλεπα να απομακρύνεται. Συνειδητοποίησα πως ίσως να μην τον ξανασυναντούσα ποτέ. «Κύριε Π…», του φώναξα. Γύρισε και κοντοστάθηκε. Τον πλησίασα.
«Ευχαριστώ», είπα και τον αγκάλιασα.
Υπήρξε μια σύντομη σιωπή ανάμεσά μας.
«Να ’σαι καλά παιδί μου», είπε κι έφυγε.
Ο ήχος της πορείας του έσβηνε μέσα στον παφλασμό των μικρών κυμάτων στην ακτή. Στο τέλος έγινε μια κουκκίδα στο βάθος του ορίζοντα.
-Οχι ακόμα δάσκαλε…, ψιθύρισα. Οχι ακόμα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας