Το συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα, ιδιαίτερα από την ίδρυση της ΓΣΕΕ, το 1918, σημαδεύτηκε από την εξέλιξη της πολιτικής κατάστασης του τόπου, η οποία χαρακτηριζόταν από τον μη ομαλό πολιτικό και κοινοβουλευτικό βίο.
Το άμεσο αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων ήταν οι ποικίλες κρατικές παρεμβάσεις στα συνδικάτα, οι αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, καθώς επίσης οι διώξεις και οι φυλακίσεις συνδικαλιστών, τα οποία ελάμβαναν χώρα μέχρι το 1974.
Μετά την πτώση της δικτατορίας, η κυβέρνηση Καραμανλή επανέφερε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Ομως, οι παρεμβάσεις στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος συνεχίστηκαν.
Οι μεταπολιτευτικοί Νόμοι 5 και 6/1975 και το Ν.Δ. 42/1974 αντικατέστησαν τις χουντικές διοικήσεις των Εργατικών Κέντρων και των Ομοσπονδιών, αλλά διατήρησαν τις διοικήσεις των πρωτοβάθμιων οργανώσεων και γι’ αυτό επικρίθηκαν για διαστρέβλωση της συνδικαλιστικής ελευθερίας.
Ως αποκορύφωμα είχαμε τον αντεργατικό νόμο 330/1976, ο οποίος ρύθμιζε τα συνδικαλιστικά θέματα επί το αυταρχικότερο και έγινε αντικείμενο καθολικής καταγγελίας από την αντιπολίτευση.
Με βάση αυτόν νομιμοποιήθηκε η ανταπεργία των εργοδοτών (λοκ άουτ) και οι απεργοσπαστικοί μηχανισμοί με το πρόσχημα της «προστασίας της ελευθερίας στην εργασία».
Απαγορεύθηκε η πολιτική απεργία και η απεργία αλληλεγγύης, περιορίστηκε η δυνατότητα συμμετοχής των νέων στη διοίκηση των σωματείων και νομιμοποιήθηκε η οργανωτική διάσπαση των συνδικάτων εφόσον παρείχε τη δυνατότητα ίδρυσης Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών από δύο, μόνο, σωματεία.
Το αποτέλεσμα ήταν να κηρύσσονται παράνομες οι περισσότερες απεργίες, με τη δικαιολογία ότι δεν τηρούνται οι τυπικές πλευρές του νόμου.
Η ομαλότητα στο εσωτερικό του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος επετεύχθη με τον Ν. 1264 του 1982, τον λεγόμενο και αντι-330, που ψήφισε η τότε νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος αναδιοργάνωσε εκ βάθρων το συνδικαλιστικό κίνημα, συμπεριέλαβε μέτρα εκδημοκρατισμού του, κατοχύρωσε τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, καθιέρωσε την απλή αναλογική και θεσμοθέτησε μεταρρυθμίσεις προς όφελος των εργαζομένων.
Τη δράση του εργατικού κινήματος και των συνδικάτων σε όλα τα επίπεδα (συνδικαλιστικό, θεσμικό κ.λπ.) ανέκοψαν από το 2010 τα Μνημόνια και οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Κατά έναν παράδοξο τρόπο είναι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ η οποία φαίνεται να προετοιμάζει το έδαφος για τις συνδικαλιστικές ανατροπές, πράττοντας ό,τι δεν πρόλαβαν να υλοποιήσουν οι εκ δεξιών αντίπαλοί της: την επιστροφή της εργατικής νομοθεσίας στην προ του 1910 περίοδο.
Ομως, μια κοινωνία χωρίς συνδικάτα τι κοινωνία μπορεί να είναι; Στη βάση αυτού του ερωτήματος και στις απαντήσεις που θα δοθούν, ο καθένας διαλέγει στρατόπεδο.
* επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας