Ζητείται πάθος

Πριν από δεκαέξι χρόνια η Σοσιαλδημοκρατία και οι αξίες της κυριαρχούσαν στην Ευρώπη, όπως κυριάρχησαν και για το μεγαλύτερο διάστημα της μεταπολεμικής περιόδου. Σήμερα, όμως, βρίσκεται σε άμυνα. Ο «αντιπολιτικός» λόγος νεοπαγών πολιτικών δυνάμεων μπορεί κάποτε να φάνταζε γραφικός, αλλά σήμερα είναι επικίνδυνος.

Ο Μπέπε Γκρίλο, η Λεπέν αλλά και ο υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ Τραμπ, μπορεί σε άλλες εποχές να εκλαμβάνονταν ως εκκεντρικοί που εξέφραζαν ασήμαντες μειοψηφίες, αλλά σήμερα αγγίζουν ευαίσθητες χορδές μιας ολοένα και μεγαλύτερης μερίδας ψηφοφόρων. Αυτό αποτελεί μια ιδιαίτερα ανησυχητική εξέλιξη.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η σύγκρουση με τον λαϊκισμό και τον ευρωσκεπτικισμό δημιουργεί ολισθηρές συνθήκες για τη Σοσιαλδημοκρατία, η οποία πολλές φορές συναθροίζεται αδίκως με την κυβερνώσα Δεξιά σε ένα πλαίσιο αντιλαϊκισμού. Αν σε αυτό αθροίσουμε και μια μόνιμη αίσθηση παράδοσης στην αδυναμία σύγκρουσης με την ασυδοσία των αγορών, το μέλλον δεν προοιωνίζεται ευοίωνο.

Αυτό που χρειάζεται είναι προγραμματικός προσδιορισμός για την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης, ώστε να προωθηθεί η σύγκλιση μεταξύ των κρατών και, βέβαια, να μειωθούν οι ταξικές και διαγενεακές ανισότητες που θεριεύουν σήμερα. Είναι ο μόνος τρόπος για να οριοθετηθεί κοινωνικά και ιδεολογικά ο χώρος μας απέναντι στην κομμουνιστική Αριστερά, που γνωρίζει καλά να μοιρολογεί για τα προβλήματα των αδυνάτων, αλλά δεν διαθέτει λύσεις για αυτά, αλλά και στην κυβερνώσα Δεξιά, που οι απόψεις της επιδεινώνουν τις συνθήκες που δημιούργησαν την κρίση.

Αρα, η προγραμματική οριοθέτησή μας πρέπει να διαμορφώνεται από τις θέσεις μας. Στη φορολογική ασυδοσία των εξωχώριων εταιρειών εμείς προτείνουμε ένα δίκαιο και βιώσιμο φορολογικό σύστημα, το οποίο θα αντιμετωπίζει τη φοροαποφυγή και τη φοροδιαφυγή, μειώνοντας κατά το ήμισυ το φορολογικό κενό μέχρι το 2020.

Εναντι της ιδεοληπτικής θέσης, ότι οι ευρωπαϊκές οικονομίες θα επανακάμψουν αυτόματα μέσω λιτότητας, εμείς αντιπροτείνουμε μια στρατηγική για την ανάπτυξη και την εργασία που περιλαμβάνει την έξυπνη δημοσιονομική διόρθωση, μια πραγματική πολιτική επενδύσεων με έμφαση στον εκσυγχρονισμό των υποδομών, καθώς και στοχοποιημένες παρεμβάσεις στις χώρες που πλήγηκαν από την κρίση.

Στην Ευρώπη-φρούριο των κλειστών συνόρων αντιπροτείνουμε μια Ευρώπη για όλους, με αλληλεγγύη, πλουραλισμό και ασφάλεια. Δεσμευόμαστε για μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου και μετανάστευσης.

Στη χώρα μας, μετά τις εκλογές του 2012 και το εκλογικό big bang που επακολούθησε, η Κεντροαριστερά χαρακτηρίζεται από πολυδιάσπαση. Η λέξη «Βαβέλ» χαρακτηρίζει τον χώρο. Σήμερα, το ζητούμενο είναι να δημιουργηθούν συνθήκες επανακοινωνικοποίησης της δημοκρατικής παράταξης. Η άποψή μου είναι ότι αυτό μπορεί να προκύψει μέσω ενός συνδυασμού προγραμματικών λύσεων, νέου ήθους και προσώπων που μπορούν να εμπιστευτούν οι πολίτες.

Η διαδικασία ανασυγκρότησης πρέπει να γίνει από τα κάτω. Αυτό να αποτελέσει ευρύτερο κανόνα για τη διαμόρφωση του προγράμματος, τη θεσμική συγκρότηση αλλά και την ανάδειξη της ηγεσίας. Οσοι προσπερνούν τα δύο πρώτα βήματα, το κάνουν όχι γιατί δεν καταλαβαίνουν την αναγκαιότητά τους, αλλά γιατί θέλουν να οριοθετήσουν το εγχείρημα στα μέτρα τους υπονομεύοντάς το έτσι σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Σήμερα ζητείται πάθος και πίστη, για να γίνει ένα άλμα υπέρβασης της απραξίας. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να μετεξελιχθούμε σε έναν ισχυρό πολιτικό μοχλό που θα μπορέσει να εκφράσει την ανάγκη για μια διαφορετική πορεία της χώρας. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι κολυμπάμε απέναντι στο ρεύμα της εποχής. Κανένα πρόβλημα... Ομως, η ιστορία γράφεται από όσους δημιουργούν το δικό τους ρεύμα.

*ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ