Το σχήμα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης τοποθετείται στη σημερινή πολιτική συγκυρία ως προϊόν της επιδίωξης υπέρβασης του κατακερματισμού της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας. Στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου του 2015 έλαβε το 6,28% των ψήφων, εκλέγοντας 15 βουλευτές. Το συγκεκριμένο πολιτικό σχήμα αποτελείται από το ΠΑΣΟΚ, τη Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ) και τις κινήσεις πολιτών για τη σοσιαλδημοκρατία.
Ουσιαστικά, η Δημοκρατική Συμπαράταξη συμπυκνώνει ως πολιτικός σχηματισμός τη δομική ανισορροπία και αστάθεια του κομματικού-πολιτικού συστήματος, την προϊούσα κρίση πολιτικής εκπροσώπησης, τη σύγκλιση στο ιδεολογικό πεδίο τής με κάθε τρόπο διασφάλισης της ευρωπαϊκής παρουσίας της χώρας, τη σύγκλιση στο πεδίο ενός μνημονιακού κυβερνητισμού.
Ως εκ τούτου, η τοποθέτησή της στην πολιτική σκηνή προσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά μιας ασταθούς ισορροπίας των κεντροαριστερών-σοσιαλδημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων. Σε αυτό το πλαίσιο, η συγκεκριμένη δομική αστάθεια αφενός ορίζει και προσδιορίζει τη θέση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στο πολιτικό πεδίο, αφετέρου λειτουργεί ως τρόπος σύγκλισης των κεντροαριστερών δυνάμεων μέσω των αντιφάσεων και των αντιθέσεων.
Πραγματικά, ο σχηματισμός της Δημοκρατικής Συμπαράταξης επιδιώκει να άρει τη φορτισμένη ιδεολογικοποίηση των κοινωνικών-οικονομικών προβλημάτων, εστιάζει στην ποσοτικά διαβαθμισμένη αντίληψη του κοινωνικοοικονομικού παιγνίου, διαμεσολαβεί και αντανακλά το «αδύναμο αντηχείο» της εν Ελλάδι σοσιαλδημοκρατίας, σκιαγραφεί τον χώρο του Κέντρου ως «μορφή» και στοιχείο όχι μιας απλής κομματικής αυτοτοποθέτησης, αλλά ως συγκαιρινό (και ιστορικό) στοιχείο της συμπύκνωσης της πολιτικής διαπάλης, της αναγωγής του σε «χώρο» άσκησης συναινέσεων, σε «χώρο» απρόσβλητο από τα κάθε φορά «ανεπιθύμητα» άκρα.
Η οριοθέτηση στον χώρο του Κέντρου, ενός Κέντρου κατεξοχήν σχεσιακού προς την κυβερνητική εξουσία, τείνει να συγκροτεί το πολιτικό παίγνιο και την πολιτική διαπάλη ως διαστάσεις μιας εν δυνάμει συναίνεσης και αναζήτησης συναίνεσης ανάμεσα στις «υπεύθυνες» πολιτικές δυνάμεις.
Στην ιστορική περίοδο της βαθιάς οικονομικής κρίσης, η αναζήτηση της κάθε φορά συναίνεσης αποτελεί τον «κοινό τόπο», τη συνισταμένη της δράσης των πολιτικών συσσωματώσεων που τείνουν να λειτουργούν ως διαμορφωτές μιας συγκεκριμένης κοινωνικής δυναμικής, ως μηχανισμοί αναδιαμόρφωσης και ανανοηματοδότησης του κοινωνικού πεδίου.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη επιδιώκει να τοποθετηθεί στον ενδιάμεσο, μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ, πολιτικο-ιδεολογικό χώρο, αναζητώντας την αναπαραγωγή του ως κεντρώου (κεντροαριστερού) πολιτικού κόμματος.
Η μετάβαση από το άλλοτε κυρίαρχο ΠΑΣΟΚ στη Δημοκρατική Συμπαράταξη σχετίζεται με τις μεταβολές που συμβαίνουν στο πλέγμα του πολιτικού οικοδομήματος, καθώς και στο πλαίσιο της εκπροσώπησης-συνάρθρωσης κοινωνικών συμφερόντων.
Κι είναι ακριβώς το κόμμα του ΠΑΣΟΚ που βιώνει με έντονο και «κρισιακά» προσδιορισμένο τρόπο την κρίση πολιτικής εκπροσώπησης, την κρίση που οδηγεί στη μετάβαση σε μια νέα και δομικά συρρικνωμένη κοινωνική συμμαχία, σε ένα κοινωνικό μπλοκ το οποίο ενθυλακώνει τις τομές και ρήξεις που συντελούνται στο εσωτερικό του ελληνικού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού.
Με αυτόν τον τρόπο, ο σχηματισμός της Δημοκρατικής Συμπαράταξης επιζητεί τη νομιμοποίησή του, αφενός διά της καταδίκης ενός «δύσοσμου» λαϊκιστικού πράττειν του ΣΥΡΙΖΑ (καθώς και της νεοφιλελεύθερης Ν.Δ.), αφετέρου διά της επίκλησης ενός ελπιδοφόρου μέλλοντος το οποίο και δύναται να διαμορφώσει η «μεγάλη» δημοκρατική παράταξη.
Ο λαϊκισμός ως στρέβλωση της πολιτικής είναι αυτός που ευθύνεται για το ξέσπασμα της κρίσης. Η δράση και η παρουσία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης «φιλτράρονται» από την καταδίκη του «επάρατου» λαϊκισμού και των όψεων που αυτός αποκτά.
Η αδυναμία επικαιροποίησης ενός ριζοσπαστικού πολιτικού, προγραμματικού και ιδεολογικού λόγου, η μη αποκοπή από το πλαίσιο που νοηματοδοτείται ως μνημονιακός κυβερνητισμός καθορίζουν τη θέση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στην πολιτική σκηνή.
Οι συνέπειες που έφερε η διαχείριση της οικονομικής κρίσης στο μπλοκ των λαϊκών-υποτελών τάξεων έχουν ενταχθεί στον πυρήνα του πολιτικού οργανισμού που αποκαλείται Δημοκρατική Συμπαράταξη, προσδίδοντάς του τα χαρακτηριστικά:
- 1. της εργαλειοποίησης του μείζονος διακυβεύματος, που είναι η έξοδος της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας από τη βαθιά κρίση στην οποία έχει εισέλθει,
- 2. της αντεστραμμένης ιστορικότητας δράσης (ιστορικοποίησης), που ορίζεται κύρια από την πολιτική μεθοδολογία διαχείρισης της πρώτης φάσης-περιόδου της κρίσης από το ΠΑΣΟΚ,
- 3. από το ευρύτερο πρόταγμα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και από την αναγκαιότητα πραγματοποίησής τους,
- 4. από τη σύζευξη στρατηγικής-αποτελεσματικότητας, και,
- 5. από την αναγωγή του μνημονιακού μεταρρυθμισμού σε «εργαλείο» εκσυγχρονισμού και δομικού εξευρωπαϊσμού της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Ο μνημονιακός μεταρρυθμισμός προσλαμβάνει για τη Δημοκρατική Συμπαράταξη τα χαρακτηριστικά ενός μεταρρυθμισμού της δράσης. Η θέση που θα λάβει η Δημοκρατική Συμπαράταξη στις επερχόμενες κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις θα καθορίσει και το μέλλον της.
* υποψήφιος διδάκτορας στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας