Καλικάντζαροι

Κι απάνω που θαρρούσαμε πως ξεμπερδέψαμε με κάποια απ’ τα φαντάσματα του μακρινού μας παρελθόντος, να τα που ξεπετάγονται μπροστά μας.

Οπως οι καλικάντζαροι, που μόλις τους ξεχάσουμε και νομίσουμε ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξαναβρεθούν στο διάβα μας, αυτοί θα βρούνε τρόπο αυτές τις μέρες να ξεγλιστρήσουνε και πάλι πάνω στο πάλκο της ζωής μας και να υπενθυμίσουνε με θόρυβο κι οχλαγωγία την ύπαρξή τους.

Μάθαμε πρόσφατα, λοιπόν, ότι δεν είναι όπως τα ξέραμε και πως τα πράγματα τα έκαμε σωστά ο βασιλέας. Με προτροπές και τυμπανοκρουσίες, σημαίνοντες γραφιάδες και σοβαροί αναλυτές μάς μοίρασαν τη βασιλική εκδοχή της Ιστορίας και μας καλέσανε με προσοχή να τη διαβάσουμε.

Ν’ αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε ότι τα ταραγμένα χρόνια του ’50 και του ’60, μόνο καλές προθέσεις είχε το Παλάτι κι ας το κακολογήσανε κέντρα υποχθόνια και μοχθηρά με φήμες, ψέματα και διαδόσεις. Να αναθεωρήσουμε, λοιπόν, την κατασκευασμένη συλλογική μας μνήμη και να τοποθετήσουμε τον βασιλέα στο βάθρο που τ’ αξίζει, για όλα όσα έπραξε γι’ αυτόν εδώ τον τόπο.

Δεν είναι, βέβαια, κακό να έχουμε μια σφαιρική εικόνα τού τι συνέβη τότε. Πάντως, η συγκυρία μόνο τυχαία δεν είναι. Η Νέα Δημοκρατία είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης, λογιστικά κι ιδεολογικά χρεοκοπημένη από καιρό. Το ΠΑΣΟΚ έχει περάσει πια στην Ιστορία, μονάχα ο ίσκιος του απέμεινε να μας υπενθυμίζει τα περασμένα μεγαλεία του.

Το Ποτάμι αφού δεν φούσκωσε εγκαίρως, μάλλον κατέληξε ρυάκι, και στους λεβέντηδες δεν είναι να στηρίζεσαι και για πολύ, παρά τη λεβεντιά τους. Και όσο για τον φασισμό, τον γνήσιο κι αυθεντικό, δεν λέει να τσιμπήσει διψήφια ποσοστά παρά τις θάλασσες νερό που κύλησαν στον μύλο του τα τελευταία χρόνια.

Κι ακόμα κι ο πρωθυπουργός, που φάνηκε προσωρινά «μια κάποια λύσις» για το σύστημα παρά το γεγονός ότι δεν είναι –ακόμα;- απόλυτα ελεγχόμενο το ευρύτερο περιβάλλον του κι υπάρχει πάντοτε κίνδυνος «ατυχήματος», έχει δημοτικότητα σε πτώση ελεύθερη κι αμφίβολο αν θα μπορέσει να κρατήσει το τιμόνι για καιρό μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο πολιτικής.

Ας έχουμε, λοιπόν, καλού-κακού μιαν εφεδρεία. Κι εφόσον πρόθυμοι με αξιοπιστία, έξωθεν καλή μαρτυρία και κοινωνική διείσδυση δεν έχουνε απομείνει, ξεθάψαμε τον βασιλέα από το χρονοντούλαπο και προσπαθούμε να τον ξεσκονίσουμε και να τον φτιασιδώσουμε όσο μπορούμε, για να τον εμφανίσουμε σαν θα ’ρθει η ώρα.

Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά, το έχουμε ξανακάνει στο παρελθόν πλειστάκις· συνέβη και το ’20, και το ’35 και το ’44, πάντοτε με καταστροφικά αποτελέσματα κι ανυπολόγιστη ζημιά. Δεν βαριέσαι, το μοναστήρι μας να ’ναι καλά και τα υπόλοιπα τα βρίσκουμε.