«Τα συναισθήματα δεν έχουν θέση στο εμπόριο εκτός κι αν κάνεις εμπόριο με αυτά»
Φρίντριχ Ντίρενματ
Οι προθεσμίες στους δασμούς, τα αντίποινα και το όλο θεατρικό σκηνικό που έστησε μαεστρικά ο Τραμπ είναι μέρος του καπιταλιστικού παιγνίου - και όχι «εμπορικός πόλεμος».
Η Κίνα καλεί την Ευρώπη (που ακόμη δεν προβάλλει ενιαία αντίσταση) να συνασπιστεί μαζί της, αλλά ταυτόχρονα ετοιμάζεται για συμφωνία με τις ΗΠΑ.
Ο Τραμπ είναι ο απόλυτος agent της διατάραξης της ισορροπίας ώστε μέσα από την ανισορροπία και την απειλή να πετύχει «ωφέλιμη ισορροπία» γι’ αυτόν και όχι για όλους.
Ο παγκόσμιος καπιταλισμός και οι χρηματιστηριακές αγορές στην πραγματικότητα «αναδιαρθρώνονται» μέσα από την άνοδο των τιμών των εμπορευμάτων (λόγω δασμών).
Και τα νομίσματα «ακολουθούν» τη δολαριακή ταλάντωση που γεννάει κυρίως η παλινδρόμηση η οποία διατρέχει το μεγάλο επίδικο (το αμερικανικό χρέος και τις τιμές των ομολόγων).
Ολοι -κυβερνήσεις, κεφάλαιο, αγορές- στην ουσία γνωρίζουν, εκτός από τη ρήση του Kέινς για «τα βλαβερά μέτρα εναντίον των γειτόνων», και τη ρήση του Μαρξ κατά του προστατευτισμού που συχνά αμελούμε: «Η προστασία είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μια ατελείωτη βίδα και ποτέ δεν ξέρεις πότε έχεις τελειώσει με αυτήν. Προστατεύοντας μια βιομηχανία άμεσα ή έμμεσα βλάφτεις όλες τις άλλες και πρέπει συνεπώς να τις προστατέψεις και αυτές».
Κανείς στην παγκοσμιοποιημένη αρένα του κέρδους, ακόμη και με το «ευγενές εμπόριο της συμπάθειας» ή και με τον «ωμό εκβιασμό», δεν μπορεί να οριοθετεί τη γενική και αυθόρμητη εναρμόνιση πίσω από κάθε εμπορική συναλλαγή. Στο όχι και τόσο μακρινό 2018 διαβάζαμε στο Sarajevo Magazine: «Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα δεν εξελίσσονται τόσο ευνοϊκά για τον αμερικανικό καπιταλισμό δικαιώνοντας εκείνους που υποστηρίζουν ότι ο προστατευτισμός είναι μια συνταγή όπου όλοι, αργά ή γρήγορα, μένουν πεινασμένοι».
Ο διεθνής καταμερισμός της εργασίας και ο ευρύτερος συστημικός μετασχηματισμός (η δυναμική της τεχνολογίας δηλαδή πίσω από την παραγωγή) δεν επιτρέπουν αυτό που δήθεν λανσάρει ο Τραμπ με κάποιους βαθμούς «διάρρηξης εμπιστοσύνης». Και φυσικά ούτε και επιτρέπει το μεγάλο πλανητικό σκηνικό των εμπορικών ροών και των εφοδιαστικών αλυσίδων, «συναισθηματικές συμφωνίες» μεταξύ μεγάλων κυρίως δυνάμεων.
Ο «πόλεμος» είναι ο καπιταλισμός. Ο «καπιταλισμός» είναι πόλεμος (διαλέγεις και παίρνεις, φίλε αναγνώστη).
Και όπως έγραψε κάποτε σε έναν ξεχασμένο από πολλούς εισαγωγικό πρόλογο (για έργο του Μαρξ) ο Ενγκελς: «Το Ελεύθερο Εμπόριο είναι η φυσιολογική κατάσταση της σύγχρονης καπιταλιστικής παραγωγής. Μόνο σε συνθήκες Ελεύθερου Εμπορίου μπορούν να αναπτυχθούν πλήρως οι τεράστιες παραγωγικές δυνάμεις του κεφαλαίου».
Ας ελπίσουμε ότι κάποιοι leaders των εξελίξεων στην παγκόσμια σκηνή άκουσαν, διάβασαν ή (έστω και μηχανικά) τελικά θα δικαιώσουν τέτοια σημαίνοντα ρητά της οικονομικής φιλοσοφίας και ιστορίας…
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας