Πάντα σαν ταξιδεύω, από το ανατολικό νησί προς το ακραίο δυτικό του ορόσημο, το «Σίγριον άκρον», περνώ πρώτο το «ήμερο δάσος» του ελαιώνα και μετά το μεγάλο τσαμλίκι, το πευκόδασος. Καθώς προχωρώ εμφανίζονται οι Δρύες, τα υπέροχα, πολύκλαδα αρχαία δένδρα, που στον ίσκιο τους στάλαζε ο έρωτας στη Σαπφώ! Το μεγαλείο του βέβαια το βίωσα στη σκοπιά, τα βράδια με τα χιόνια και την παγωνιά, με κάτι λύκους που άκουγα καμιά φορά, στα Πομάκικα του Μεγάλου Δερείου, που στο Δάσος του Σεϊτάν Ντερέ βούιζε ο αγέρας ανάμεσα, πάλι, στις Δρύες, που μέχρι τώρα τις σέβομαι σαν ιδιαίτερα όντα. Και εγώ, νησιώτης αμετανόητος, νόμιζα πως χτυπούν τα κύματα στα βράχια του νησιού μου.
Εν πάση περιπτώσει, στα δυτικά, στη χέρσα γη της Λέσβου, ένα άλλο δάσος, πετρωμένο τούτο, πολύχρωμο και θαμμένο από τα ηφαίστεια, με ένα μουσείο με τους ανθρώπους του, να το έχουν κάνει γνωστό, σ’ όλο τον κόσμο, είναι το τέλος του ταξιδιού. Ηταν λέει τότε αμέτρητα δένδρα, πανύψηλα, που στα 18 εκατ. χρόνια πριν κάλυπταν τον τόπο. Καθώς προχωρούσα, στις κορφές γύριζαν τα φτερά τους ανεμογεννήτριες. Απ’ αυτές που θεωρούνται κάπως σαν μικρά «αλσύλλια», στα δήθεν ανθρώπινα μέτρα! Και τότε ήλθαν στα μάτια μου -κακό όραμα- τα δάση της τεχνολογίας, που σαν τις τεράστιες πυραμίδες των Αιγυπτίων, σε φαραωνικά μεγέθη, αποτελούν μια οργανωμένη επίθεση των καιρών μας σε ό,τι μένει όμορφο ακόμα. Μια επίθεση «δένδρων 200 μέτρων», με φυλλώματα-πτερύγια 39 μέτρων, με ρίζες τόνους μπετόν σε τεράστιους λάκκους και για πότισμα, το σκάψιμο λεωφόρων στα βουνά και στα νησιά. Τις φαντάστηκα ξαπλωμένες στο τοπίο του απολιθωμένου δάσους, να δίνουν ρεύμα πενταπλάσιο από αυτό που χρειάζεται το νησί, μια καλομελετημένη καταστροφή της φυσικής ιδιαιτερότητάς του, ένα τεράστιο ψέμα του ασύδοτου κέρδους.
Ποιοι μαζεύτηκαν στο Αζερμπαϊτζάν, που τα πηγάδια των πετρελαιοπηγών δουλεύουν μέρα–νύχτα για να μας σώσουν (τρομάρα τους) από το ολοκαύτωμα του θερμόκαι(ε)νου; Μα αυτοί που αμετανόητοι θα συνεχίσουν να φτύνουν αέρια στον πλανήτη, αυτοί που θέλουν μαζί και αυτά τα Φαραωνικά Δάση και τους καθρέφτες, τάζοντας σε μας τους εύπιστους ιθαγενείς την άνωθεν στροβιλιζόμενη σωτηρία. Ευτυχώς που πολλοί, που δεν τρώνε κουτόχορτο, ξεσηκώνονται σ’ όλη τη χώρα, ξεσκεπάζοντας την οικονομική αγυρτεία! Νατούρες κατάντησαν σαβούρες στην ανελέητη αυτή επιδρομή.
Διαβάζουμε για «Περιβαλλοντικό Εγκλημα στα Γκαλαπάγκος της Μεσογείου» («Εφ.Συν.», 7/4/21). Δεκατέσσερα νησάκια με σπάνια ορνιθοπανίδα, ντε και καλά να αποκτήσουν και Φαραωνικό Δάσος. Μα ο κακόμοιρος Μαυροπετρίτης είναι υποσημείωση που βρίσκεται στις λιγδιασμένες από τον παρά τσέπες των ανθρώπων που ζουν στη νύχτα του εφήμερου κέρδους. Και να ’ταν μόνο αυτά. Στο δύστυχο Ελληνικό βουίζουν κάτι άλλα Δένδρα που θυμίζουν τους Αρειανούς εισβολείς στη γνωστή ταινία. Εδώ το Δάσος είναι «το σημερινό εργοτάξιο με τους πάμπολλους γερανούς, που μέρα νύχτα ορθώνουν το ένα κτίριο μετά το άλλο, με τον πύργο ουρανοξύστη να αποτελεί το νέο ορόσημο της δύσμοιρης “Αθηναϊκής Ριβιέρας”», μας λέει ο καθηγητής Τάσης Παπαϊωάννου (του οποίου τυγχάνω φανατικός αναγνώστης), στην «Εφ.Συν.» (30/1/25). Μπέρδεψα λοιπόν με τις λέξεις, την ετυμολογία που αλλάζει ανάλογα με τόσες σκοπιμότητες και σκέφτηκα πως ο λύκος που φορά το χρυσόμαλλο δέρας, ένας αδίσταχτος, νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός, κυνηγά την ήσυχη και κοιμισμένη από αυταρέσκεια «κοκκινοσκουφίτσα» μέσα σ’ αυτά τα Δάση των καιρών μας. Βέβαια δεν έχω τίποτα με τον Λύκο, ένα πλάσμα που είναι απαραίτητο στην οικολογική ισορροπία και προστατεύει με αυτοθυσία τους ομοίους του.
*Πολίτης του Αιγαίου
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας