Γιατί στις 28 Φεβρουαρίου πρέπει να δώσουμε όλοι το παρών, με όποιον τρόπο μπορούμε;
Για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους με τον πιο άδικο και αποτρέψιμο τρόπο, επειδή απλώς μπήκαν σε ένα μέσο που η κοινή λογική ορίζει ως απόλυτα ασφαλές.
Για τους γονείς και τους οικείους τους, που εκτός από τον ανείπωτο πόνο που βιώνουν, εκτός από το ότι έχουν επιφορτιστεί με το να βρουν οι ίδιοι την αλήθεια, έχουν συκοφαντηθεί και άκουσαν από το ότι είναι συνωμοσιολόγοι, μέχρι και ότι χρησιμοποιούν τα νεκρά τους παιδιά για χρηματικό κέρδος ή δημοσιότητα.
Για τον πολιτισμό μας, που υποδεικνύει ότι ένα νεκρό σώμα χρήζει του μεγίστου σεβασμού, και δεν αρμόζει να πετιούνται σάρκες, δόντια και ανθρώπινα μέλη σε χωράφια σαν κοινά σκουπίδια ή αποφάγια.
Για εμάς που κάναμε το ίδιο δρομολόγιο 10.000 φορές, και δεν ξέραμε ότι απλώς σταθήκαμε τυχεροί και κάποιος θυμήθηκε να γυρίσει κάποιο ξεχαρβαλωμένο διακόπτη τη σωστή στιγμή.
Για τη συνειδητοποίηση ότι αν κάτι τόσο απλό και αναγκαίο, όσο ένα ταξίδι με τρένο, δεν μπορεί να γίνει με ασφαλή τρόπο, τα κενά ασφαλείας που έχουν αφήσει δεν μπορούμε καν να τα φανταστούμε.
Για το ότι δύο χρόνια μετά, τα τρένα δεν είναι ακόμα ασφαλή. Ούτε καν οι αθλιότητες περί θυσίας των θυμάτων δεν τηρήθηκαν, ακόμα και μετά από 57 νεκρούς η κατάσταση μένει ως έχει.
Για το πνιγηρό αίσθημα ότι ενώ οι εργαζόμενοι ενός κλάδου μπορεί να έχουν εντοπίσει με ακρίβεια ένα πρόβλημα ζωτικής σημασίας, που απειλεί την ασφάλειά μας, ο αρμόδιος υπουργός μπορεί να αγνοήσει εντελώς την κατάσταση και να κουνάει το δάχτυλο. Πόσα Τέμπη γλιτώνουμε από καθαρή τύχη κάθε μέρα;
Γιατί καταλάβαμε ότι είμαστε πιο αναλώσιμοι απ’ ό,τι ήδη πιστεύαμε, σε σημείο δημόσιας παραδοχής ότι “αν λέγαμε ότι τα τρένα δεν ήταν ασφαλή, δε θα έμπαινε κανείς”. Τα 40 ευρώ του εισιτηρίου που θα κέρδιζε η εταιρεία, είχαν προτεραιότητα από την ανθρώπινη ζωή.
Γιατί το “μα μας προσβάλλει να μας λέτε ότι συγκαλύπτουμε” δεν είναι επιχείρημα και δεν μπορεί να σταθεί ως υπερασπιστική γραμμή.
Γιατί το να έχουμε μέλη της κυβέρνησης και αξιωματούχους που μας εκπροσωπούν σε ευρωπαϊκά όργανα να εγκαλούν πολίτες για δυσφήμιση της χώρας όταν αποζητούν θεσμικά δικαιοσύνη, είναι δυστοπικό. Σώπα, γιατί αλλιώς δυσφημείς τη χώρα. Πολύ βολικό…
Γιατί είναι ένα πολιτικό ζήτημα, τις αποφάσεις για τα δημόσια έργα, τη συντήρησή τους, την εύρυθμη λειτουργία τους δεν τις παίρνει κάποια μαγική οντότητα, αλλά άνθρωποι αιρετοί, που είχαν και έχουν την δύναμη τόσο να αποτρέψουν, όσο και να επιτρέψουν να συμβούν πολύνεκρα δυστυχήματα.
Γιατί είναι επικίνδυνο να ακούμε ότι αν δεν είναι στην εξουσία το Χ πολιτικό κόμμα, θα γίνει η Αποκάλυψη, θα καταστραφούν όλα, θα ανατείλει ο ήλιος από τη Δύση και θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας. Τι κερκόπορτα ανοίγει ένα τέτοιο σκεπτικό;
Γιατί δεν είναι δυνατόν υπουργοί να παροτρύνουν τον λαό να αντιδρά με οργή σε όποιον τολμά να θίγει το κόμμα τους.
Γιατί μαζεύτηκαν πολλά, ειπώθηκαν πολλά, γράφτηκαν πολλά.
Για όλα αυτά. Και για όλα όσα θα έρθουν αν δεν βρισκόμαστε εκεί.
*Πολιτική αναλύτρια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας