Οι ράγες τρίζουν καθώς το τρένο περνά από τις πλατείες των πόλεων, έχει-δεν έχει σιδηροδρομικό δίκτυο και γραμμές η πόλη, ο νομός. Το τρένο των πολιτών –με το οξυγόνο– έκανε στάση στις πόλεις και στα νησιά μας. Πέρασε από τη θάλασσα του Αιγαίου, αψήφησε τα κύματα, πλέοντας ή πετώντας ήρθε και στη Μυτιλήνη, στην πλατεία Σαπφούς. Αντάμωσε την ποιήτρια των χιλιετιών, όλους εμάς και απελευθέρωσε ή πήρε οξυγόνο από τη ζωοδότρα θάλασσα.
Τα τρένα της περασμένης Κυριακής πέρασαν μέσα από χιονοστιβάδες και κύματα εμποδίων, συκοφαντιών, προσπάθειες απαξίωσης, δυσφήμησης κι ήρθαν στον προορισμό τους. Εκεί συνάντησαν ανθρώπους, με πλακωμένο στήθος από το βάρος της αδικίας, κομμένη την ανάσα από τα πεπραγμένα των ανθρώπων της εξουσίας. Εκεί συνάντησαν όσους αποφάσισαν «να βγουν έξω σε δρόμους και πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ' ανοιχτό πουκάμισο» κατά που λέει ο ποιητής, ο παππούς μας Οδυσσέας Ελύτης.
Οι δρόμοι γίνηκαν αιμοδότριες αρτηρίες ανθρώπων, οδήγησαν στην πλατεία, να προσφέρουν και να πάρουν αέρα, οξυγόνο. Μάνες με βρέφη στις αγκαλιές και στα καρότσια, πατεράδες με τα παιδιά τους στους ώμους, μαθητές, φοιτητές μαζί με δασκάλους και καθηγητές Πανεπιστημίου, αγρότες που άφησαν το ράβδισμα της ελιάς για αύριο, εργάτες, συνταξιούχοι, μαγαζάτορες, άνδρες και γυναίκες· άνθρωποι της γειτονιάς, εσύ, εγώ, εμείς· ο αφέντης Λαός. Συγκεντρωθήκαμε σιωπηλά, ενωθήκαμε κάτω από τον πόνο, το θανατηφόρο έγκλημα, απέναντι από το μεγάλο χέρι του κράτους, την αδιαφορία και την υποκρισία των υπηρεσιών του (αυτών που δεν τις υπηρετούν), το άδικο.
Ηταν εκεί, στις πλατείες, στον δρόμο, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, του παραπάνω δρόμου όπως ο καθένας μας, όπως εσύ κι εγώ. Με ξεχωριστές, διακριτές καθημερινές διαδρομές. Σχεδόν όλοι κοίταζαν μέχρι σήμερα, για χρόνια, μόνο μπροστά τους, τη δουλειά τους. Ε! Πού και πού κάποιοι είχαν μερικές ανησυχίες, συνδικαλιστικές, κοινωνικές, πολιτικές, κομματικές. Αλλά μεταξύ τους διέφεραν ή δεν επέτρεπαν να συναντηθούν· έτσι ο καθένας μας ζούσε στον δικό του κόσμο. Ωσπου τους ενεργοποίησε ο καταλύτης του θανατικού· κι είπαν το «ώς εδώ», «νταγιανάματι» που λέμε κι εμείς εδώ στην Ανατολή.
Κοιτάς γύρω σου, αριστερά, δεξιά, μπροστά, πίσω οι περισσότεροι σου είναι άγνωστοι. Σε τούτη τη συγκέντρωση δεν μαζευτήκανε οι γνωστοί, οι ονομαζόμενοι «συνήθεις ύποπτοι» των συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων. Ταυτόχρονα κάποιοι αδιάφοροι στα κοινωνικά, αυτούς που χαρακτηρίζουμε ήσυχους ανθρώπους –που η ζωή τους είναι σπίτι, δουλειά και πάλι από την αρχή η μέρα– ήταν εκεί. Πά' να πει εμείς κάναμε λάθος, δεν μιλήσαμε σωστά αναμεταξύ μας μέχρι τα τώρα. Οξυγόνο θέλουμε, όλοι.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας