Πολυτελές ρετιρέ στα Ανάκτορα;

Αυτό διαφήμιζε η νεαρή κοπέλα του μεσιτικού γραφείου. Το βιντεάκι πέρασε μπροστά από τα μάτια μου, καθώς σκρόλαρα στο λεωφορείο. Πήγα παρακάτω χωρίς να ακούσω τη συνέχεια. Εμεινα με την απορία. Εχουμε Ανάκτορα στην Αθήνα; Τι να εννοούσε η κοπέλα, με τα μισά χρόνια από κάποιον που πρόλαβε την Ελλάδα ως «βασιλευομένη»; Τη Βουλή, το Προεδρικό Μέγαρο ή το Κτήμα Τατοΐου; Πώς φτάσαμε να θεωρείται πιο «γκλαμουράτο» ένα διαμέρισμα όταν βρίσκεται «στα Ανάκτορα» και όχι, για παράδειγμα, στη γειτονιά του Προεδρικού Μεγάρου;

Κι όμως, αυτή η «διολίσθηση» παρατηρείται στον δημόσιο λόγο εδώ και πολύ καιρό. Και μάλιστα με κυβερνητική επίνευση. Από το 2019, τα δελτία Τύπου του ΥΠΠΟ αναφέρουν το Τατόι ως «τ. βασιλικό κτήμα» - όπου αυτό το δειλό «τέως» ξεπέφτει σε ένα γράμμα και ένα σημείο στίξης. Η προκλητική απόφαση της γενικής διευθύντριας του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου, που έδινε «άδεια» στην «Αυτής Μεγαλειότητα» Αννα Μαρία («Hendes Majestaet Dronning Anne-Marie») να τελέσει την προγαμιαία τελετή της κόρης της στο Μουσείο, παρότι προκάλεσε σάλο, είχε την πλήρη στήριξη της κυβέρνησης, διά της σιωπής. Τόσο για την (κόντρα στο Σύνταγμα) αναφορά «τίτλου» όσο και για την πρωτοφανή παραχώρηση δημόσιου μουσείου για γαμήλια δεξίωση. «Ολα τα παραλειπόμενα της βασιλικής τελετής» μας ενημέρωναν με πηχυαίους τίτλους φιλοκυβερνητικοί ιστότοποι, ενώ ο γάμος μιας ηθοποιού κι ενός νομικού (με πειθαρχική ποινή στις ΗΠΑ) ιεραρχήθηκε ως σημαντική είδηση στα περισσότερα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων.

Ναι, έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από την εποχή των παιδουπόλεων της Φρειδερίκης, πολλές γενιές από το «Προίκα στην Παιδεία και όχι στη Σοφία», από τα Ιουλιανά και την Αποστασία, από τη φωτογραφία του (τότε βασιλιά) Κωνσταντίνου να ορκίζει την κυβέρνηση της χούντας. Ναι, τα παιδιά που γεννήθηκαν μετά το δημοψήφισμα του 1974 έχουν ήδη πενηνταρίσει. Ομως δεν είμαστε καθόλου μακριά από την εποχή που τα υπάρχοντα της τέως βασιλικής οικογένειας έφευγαν σε κοντέινερ με τις ευλογίες της κυβέρνησης πατρός Μητσοτάκη. Ούτε απέχουμε πολύ από την εξόφληση της παχυλής αποζημίωσης που αναγκαστήκαμε να καταβάλουμε από τους φόρους μας στον έκπτωτο Κωνσταντίνο Γκλίξμπουργκ για την απαλλοτρίωση της περιουσίας που θεωρήθηκε ως «ιδιωτική» από το Δικαστήριο του Στρασβούργου.

Το 1927, στην εποχή της Β’ Ελληνικής Δημοκρατίας, ο πρώην Βασιλικός Κήπος μετονομάστηκε Εθνικός Κήπος. Το 1930 ιδρύθηκε το Εθνικό Θέατρο αντί του Βασιλικού Θεάτρου. Δεκαετίες μετά, όποιος μίλαγε ακόμη για «Βασιλικό Κήπο» ή «Βασιλικό Θέατρο» δεν το έκανε για λόγους συνήθειας, αλλά πολιτικής τοποθέτησης. Και αντίστοιχα αντιμετωπιζόταν. Σήμερα;

Δεν πιστεύω ότι η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία κινδυνεύει από τη μοναρχία. Δεν την έχει ανάγκη κανείς. Αυτό από το οποίο κινδυνεύουμε είναι η απώλεια της ιστορικής μνήμης. Κι αυτήν την έχουμε ανάγκη.

Εκπεφρασμένη πρόθεση της κυβέρνησης είναι το Τατόι να μετατραπεί σε ένα θεματικό πάρκο ρομαντικοποίησης της μοναρχίας, ένα φιλοβασιλικό Allou Fun Park. Να ξαναγραφτεί η Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, γύρω από τις βασιλικές άμαξες, το χαμένο κασπό, το μπαούλο του Αλέξανδρου και το νυφικό της Αννας Μαρίας. Κάπως σαν παλιό οικογενειακό άλμπουμ με προγόνους - μόνο που οι πρόγονοι δεν είναι και τόσο άγνωστοι, είναι το ξενόφερτο καρκίνωμα της νεότερης και σύγχρονης Ιστορίας της χώρας που εκδιώχθηκε με δημοψήφισμα. Κι επειδή ακόμη και οι συμβολισμοί σε αυτή την κυβέρνηση έχουν από πίσω μπίζνες, όλα αυτά θα συνδυαστούν με πολυτελή ξενοδοχεία και πανάκριβα σπα, εκεί όπου μέχρι πρότινος έκαναν ελεύθερα πικ νικ όλοι οι Αθηναίοι.

Η απαίτηση να μην αφήσουμε να ξαναγραφτεί η Ιστορία δεν αποτελεί θέμα συμβολισμού, αλλά φλέγον πολιτικό και ιστορικό ζήτημα. Ξεκινώντας από την απαίτηση να πάψει οποιαδήποτε αναφορά σε «βασιλικό κτήμα», έστω και με το «τέως» μπροστά. Είναι Εθνικό Κτήμα Τατοΐου, πληρώθηκε από τον ελληνικό λαό, ανήκει στη δημόσια περιουσία και οφείλει να είναι ανοιχτό σε όλους τους πολίτες, ελεύθερο και δωρεάν, για αναψυχή και για κατανόηση της αιματοβαμμένης νεότερης Ιστορίας της χώρας.

♦ Η «Εφ.Συν.» υποδέχεται από σήμερα (και εφεξής κάθε Παρασκευή) την καινούργια στήλη «Ελεύθερη Κατάδυση» της Δέσποινας Κουτσούμπα. Με τις καταδύσεις άλλωστε συνδέεται εκ των πραγμάτων η τέως πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων ως αρχαιολόγος με ειδίκευση στην Ενάλια Αρχαιολογία. Η θεματολογία της δεν θα αφορά βέβαια μόνον αυτό το πεδίο. Ελεύθερη κατάδυση είπαμε κι από εμάς «καλοτάξιδη». Και καλοδιάβαστη!