Η Πειθώ ήταν μια αρχαία θεότητα. Στην αρχή είχε ερωτική ιδιότητα και δύναμη, στο τέλος όμως της απέμεινε μονάχα η δύναμη του Λόγου. Δεν γνωρίζουμε αν με αυτήν την ιδιότητά της επισκέφθηκε τον Παύλο Γκλίξμπουργκ για να του θυμίσει τις υποχρεώσεις που έχει ένας παππούς. Πάντως, όπως μαθαίνουμε, ο τελευταίος επιτέλους «πείσθηκε» να δώσει ένα επώνυμο στα κακόμοιρα τα εγγονάκια του γιατί αλλιώς θα τα κοροϊδεύουν οι συμμαθητές τους.
Πιο ισχυρή κι από την Πειθώ είναι η Ανάγκη. Μπροστά της και οι θεοί στέκονται προσοχή. Και η πριγκιπική ζωή έχει μεγάλες ανάγκες. Πολυτελή αυτοκίνητα, επαύλεις, κότερα, ελικόπτερα, κυρίες των τιμών και ραδιούργους αυλάρχες. Ολα αυτά χρειάζονται χρήματα, πολλά χρήματα.
Κι εδώ και πολλά χρόνια η οικογένεια των Γκλίξμπουργκ τρώει από τα έτοιμα, απ’ αυτά που φιλάνθρωπες κυβερνήσεις φρόντισαν να τους δώσουν. Κάνανε βέβαια μερικές καλές επενδύσεις, όμως αυτές δεν αρκούν. Το πραγματικό Ελντοράντο ακούει στο όνομα Ελληνικό Δημόσιο, αυτό που διακόσια χρόνια τώρα φροντίζει να ζουν χωρίς άγχος και να ευημερούν οι κρατικοί αξιωματούχοι του.
Χρειάζεται βέβαια η ενασχόληση με την πολιτική, πράγμα που στην Ελλάδα δεν είναι κάτι το δύσκολο. Εδώ τα κατάφερε ο Κασσελάκης. Και τα κατάφερε ακριβώς γιατί μια αδύναμη κοινωνία, όπως η ελληνική, ψάχνεται και ψάχνει να εναποθέσει τις ελπίδες και τις προσδοκίες της σε κάποιον ισχυρό αρχηγό.
Μια αδύναμη κοινωνία είναι και προληπτική. Γι’ αυτό και τα τελευταία 70 χρόνια το κληρονομημένο όνομα είναι ένα σίγουρο ατού. Ο γιος του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο γιος και ο εγγονός του πρώτου Παπανδρέου, ο ανιψιός του Καραμανλή, ο γιος του Μητσοτάκη, όλοι τους πρωθυπουργοί.
Οι γόνοι του Κωνσταντίνου Γκλίξμπουργκ έχουν κι αυτοί το ισχυρό χαρτί τους, τη βασιλική καταγωγή τους. Υπάρχει και το προηγούμενο, ο Συμεών, γιος του Βόρις Γ' της Βουλγαρίας. Μόνο που οι μέχρι τα τώρα κινήσεις τους δεν δείχνουν προετοιμασία νόμιμης πολιτικής κίνησης, αλλά κάτι πολύ σοβαρότερο.
Πρώτα είναι η εικόνα που προβάλλουν. Στις δημόσιες εμφανίσεις τους –τις πολύ σοβαρές– πάντα είναι όλη η οικογένεια μαζί. Μπροστά είναι πάντα ο Παύλος και σε ελάχιστες περιπτώσεις είναι μαζί και η μαμά του, χωρίς όμως να τον κρατά, όπως μια Ελληνίδα μάνα στηρίζεται στο μπράτσο του γιου της.
Επειτα είναι ο χρόνος, η ακριβής ημερομηνία που διάλεξε ο Παύλος Γκλίξμπουργκ για να πεισθεί, παρασέρνοντας και τους συγγενείς του. Ακριβώς πενήντα χρόνια από την ημέρα που ο ελληνικός λαός κατάργησε με δημοψήφισμα τη βασιλεία.
Υπάρχει τέλος και η διεθνής συγκυρία. Η νίκη του Τράμπ, η άνοδος της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη, με πιο επίφοβη αυτή στη Γερμανία. Οι αυξανόμενοι πόλεμοι στη γειτονιά μας, η ενδυνάμωση της τουρκικής επιρροής, ισχύος και προκλητικότητας. Και απέναντι σε αυτήν, σπιθαμιαίοι πολιτικοί με μοναδικό τους ενδιαφέρον την εξουσία και τα προνόμιά της.
Η βασιλική ιστορία των Γκλίξμπουργκ είναι δεμένη με την ξένη εξάρτηση, την καταστροφή του μικρασιατικού ελληνισμού, τον εμφύλιο σπαραγμό, τα πέτρινα χρόνια που ακολούθησαν, τη δολοφονία του Λαμπράκη, την ωμή παραβίαση της λαϊκής θέλησης τον Ιούλιο του 1965, την προετοιμασία βασιλικής χούντας, την ορκωμοσία της χούντας των συνταγματαρχών. Και μια πιθανή προσπάθεια επιστροφής τους στην πολιτική ζωή της χώρας θα γίνει σίγουρα με τον μόνο τρόπο που ξέρουν: την όξυνση των πολιτικών παθών και την ωμή βία.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας