Αυτό μας είπε η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, η παγκοσμίου φήμης καθηγήτρια Ιστορίας στη Σορβόνη και πρύτανης των πρυτάνεων της Γαλλίας, στη συνέντευξη που έδωσε στον Αρη Πορτοσάλτε, σχετικά με την αμφίεσή της πριν από πολλά χρόνια σε τελετή στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, όπου συνάντησε την οικογένεια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη η οποία βρισκόταν εκεί για να παραστεί στην τελετή αποφοίτησης του τότε νεαρού Κυριάκου.
Είπε και άλλα πολλά η κ. Αρβελέρ, περί Φρειδερίκης στην ακολουθία της οποίας εντάχθηκε μετά τη θητεία της στην ΕΠΟΝ, περί Κωνσταντίνου Καραμανλή («εθνάρχου»), τον οποίο οι κομμουνιστές φίλοι της που δεν ήταν τελικώς κομμουνιστές τον έλεγαν κομμουνιστή, και, απαντώντας σε ερώτηση (Α.Κ.Α. χορηγούμενη διαφήμιση) του Α. Πορτοσάλτε, μας ενημέρωσε περί του ποια θεωρεί καλύτερη Ελληνίδα (τη νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας) και ποιον καλύτερο Ελληνα (τον νυν πρωθυπουργό) και άλλα πολλά κι ενδιαφέροντα.
Θα ήθελα να σταθώ όμως σε μια ιστορία που διηγήθηκε σχετικά με το τι σημαίνει Ελλάδα. Είπε επί λέξει: «Θα σας κάνω έκπληξη. Ο Δημάδης, ο οποίος είναι ένας βασιλιάς των Σπαρτιατών αυτοεξόριστος στην αυλή των Περσών, όταν ο Ξέρξης του είπε θα κάνω περίπατο με ένα εκατομμύριο στρατό στην Ελλάδα, ο Δημάδης του λέει: Μπορεί να είναι διαιρεμένοι αλλά μπροστά στον ξένο θα γίνουνε μια γροθιά. Και όταν τον ρωτάει ο Ξέρξης, τι είναι αυτό που τους κάνει μια γροθιά; απαντά ο Δημάδης: το ομόθρησκον, το ομόγλωσσον, το ομοειδές και το όμαιμον». Και ο δημοσιογράφος, μετά τα όσα είπε η κ. Αρβελέρ, συμπλήρωσε: «Αρα αυτή η ίδια γροθιά κάνει την Επανάσταση του 1821, τον πόλεμο της ανεξαρτησίας», επισήμανση με την οποία η κ. Αρβελέρ συμφώνησε.
Πράγματι υπήρξε ένας βασιλιάς των Σπαρτιατών που είχε καταφύγει στην αυλή του Δαρείου και μετά συμμετείχε με τον Ξέρξη στην εκστρατεία του στην Ελλάδα. Ομως ο βασιλιάς αυτός λεγόταν Δημάρατος και όχι Δημάδης. Ως Δημάδης αναφέρεται ένας φιλομακεδόνας ρήτορας στην Αθήνα του 4ου αιώνα π.Χ. Πράγματι υπήρξε διάλογος Ξέρξη-Δημάρατου πριν από τη μάχη των Θερμοπυλών, αλλά ο διάλογος περιεστράφη γύρω από το αξιόμαχο των Λακεδαιμονίων αποκλειστικά, όποτε αυτοί μάχονταν σε παράταξη. Η Ελλάδα αναφέρθηκε μόνο σε μία αποστροφή του λόγου του Δημάρατου: «Η Ελλάδα από παλιά ζει μεν σε πενία, αλλά εφοδιάστηκε με αρετή, που προήλθε από τη σοφία και τον κυρίαρχο νόμο» (Ηρόδ. VII 102). Περί όμαιμου κ.λπ. γίνεται αναφορά από τον Ηρόδοτο (Ουρανία, 143) όταν οι Αθηναίοι, πριν από τη μάχη των Πλαταιών, απαντώντας στους σε βάρος τους υπαινιγμούς των Σπαρτιατών ότι μετά από προτροπή των υποταγμένων στους Πέρσες Μακεδόνων θα συνθηκολογούσαν με τον Μαρδόνιο, δηλώνουν: «Ομως υπάρχει και το ελληνικό έθνος με το ίδιο αίμα, την ίδια γλώσσα, με κοινά ιερά των θεών και κοινά ήθη, το οποίο οι Αθηναίοι δεν θα προδώσουν». Αυτά προς αποκατάσταση της αλήθειας των ιστορικών γεγονότων.
Οσον αφορά δε την επισήμανση περί ίδιας «γροθιάς» του πολισχιδούς μεν, μη επαρκών γνώσεων δε, τουλάχιστον όσον αφορά την Επανάσταση του ’21, δημοσιογράφου, η Ιστορία μάς μαθαίνει ότι οι επαναστάτες είχαν στις τάξεις τους πάμπολλους Αρβανίτες, Βλάχους, αλλά και Σλάβους, όπως αυτούς του Χατζή Χρίστου, μουσουλμάνους, όπως του Μουσταφά Γκέκα, και τουρκόγυφτους, δηλαδή ανθρώπους με άλλο αίμα, με άλλη γλώσσα, με άλλη θρησκεία, με άλλα ήθη και έθιμα.
Βέβαια εγώ είμαι ένας πολίτης χωρίς τήβεννο που απλώς σκαλίζει, καίτοι μη ειδικός, την ιστορία της μικρής πατρίδας και ίσως φανεί αλαζονική η συμπεριφορά μου να διορθώνω μία προσωπικότητα που από όλους θεωρείται αυθεντία στην Ιστορία και γι’ αυτό απολογούμαι· όμως «Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δ’ αλήθεια».
Και ολοκληρώνοντας αυτές τις σκέψεις, είπε και κάτι άλλο η κ. Αρβελέρ. Μίλησε για μια της πράξη αντίστασης στην περίοδο της Κατοχής, όταν πήγε στην κηδεία του Παλαμά, όπου κατ’ αυτήν μόνο καμιά εκατοστή άνθρωποι συμμετείχαν, και ότι την εντυπωσίασε ο Σικελιανός που απήγγειλε το γνωστό επιτάφιο ποίημα «οι φοβερές σημαίες ξεδιπλωθείτε στον αέρα, σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα». Και μου ήρθε στο μυαλό ένα άλλο φέρετρο όπου ακούμπησε πριν από λίγες μέρες «σύσσωμος» ο πολιτικός κόσμος της χώρας και κατ’ επέκταση η Ελλάδα (αντιπροσωπευτική δημοκρατία γαρ), με τη διαφορά ότι στην περίπτωση του πρώτου εκλιπόντος ακούμπησε και κρατήθηκε όρθια στα χρόνια της Κατοχής, ενώ στην περίπτωση του δεύτερου, όταν έκανε κάποτε το λάθος να ακουμπήσει πάνω του όσο την κυβερνούσε, κατέρρευσε «σύσσωμη» στα χρόνια των μνημονίων. Αλλά όπως θα έλεγε και ο εκλιπών, «αυτή είναι η Ελλάδα».
*Νομικός, συγγραφέας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας