Με γνώμονα όλο τον εσωτερικό αναβρασμό των τελευταίων μηνών, τα 70.000 μέλη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Κυριακή φαίνεται πως απάντησαν με καθαρά αριστερά κριτήρια αυτοπροστασίας και πάτησαν ένα δυνατό φρένο στην τοξική κατρακύλα του κόμματος. Τόσο δυνατό που η μυρωδιά από τα λάστιχα έφτασε ώς τα γραφεία του Στέφανου Κασσελάκη, στον Ταύρο.
Το ιστορικό αυτό φρένο φαίνεται να αφορά κυρίως δύο πράγματα:
1. Τη φρενίτιδα περί «κόμματος διακυβέρνησης». Η γνωστή παρακαταθήκη των χρόνων του Αλέξη Τσίπρα -που στην ουσία κατόρθωσε σχεδόν μόνος του να εκτινάξει τα ποσοστά του κόμματος στο 36%- και κατέστησε τον ΣΥΡΙΖΑ για αρκετά χρόνια σταθερό δεύτερο πόλο στην προοπτική διακυβέρνησης της χώρας. Εκτοτε ως γνωστόν τα ποσοστά απομειώθηκαν δραματικά, όμως οι δημόσιες θέσεις και δηλώσεις των στελεχών του πάντοτε είχαν αυτή τη χροιά, αυτή τη βλέψη, αλλά και τη λαχτάρα να αναφέρονται ως στελέχη ενός μεγάλου κόμματος διακυβερνητικής προοπτικής, που όμως πια δεν ήταν. Σε αυτή τη στρέβλωση παρασύρθηκε και ο Στέφανος Κασσελάκης, που έβλεπε τον εαυτό του ως αντίπαλο δέος απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη, όμως τα ποσοστά των δύο κομμάτων στις εκλογικές αναμετρήσεις έδειχναν πως δεν τίθεται καν τέτοιο ζήτημα. Ο αριστερός αυτός κόσμος, με την επιλογή του στο πρόσωπο του Σωκράτη Φάμελλου, φαίνεται να μη διέπεται από καμία εξουσιομανία, ούτε καν τον τρομάζει το ενδεχόμενο το κόμμα του να επιστρέψει στο 4% ή στο 5%, όπως παλαιότερα. Απέρριψε το αφήγημα της «κεντροαριστερής διεύρυνσης» (που δεν αποτυπώθηκε ποτέ στον κόσμο, παρά μόνο σε μια σειρά στελεχών) και προτίμησε μια επιστροφική πορεία προς την ιδεολογική καθαρότητά του, στην Αριστερά. Σε έναν ΣΥΡΙΖΑ χωρίς το «Προοδευτική Συμμαχία».
2. Στις «star system», λαμπερές -χωρίς σαφές πολιτικό αφήγημα, όραμα και σχέδιο- επιλογές. Επιλογές που προφανώς κόστισαν πολύ στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τόσο πολύ που πλέον δεν είναι αξιωματική αντιπολίτευση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ελλείψει Αλέξη Τσίπρα, μοιάζει πως επέστρεψε πλέον στην προ Αλέξη Τσίπρα ρίζα του: η επιλογή των μελών και φίλων του στο πρόσωπο ενός κατά γενική ομολογία ήπιου, σοβαρού πολιτικού και επιστήμονα (είναι χημικός μηχανικός), του Σωκράτη Φάμελλου, θυμίζει πολύ την πάλαι ποτέ επιλογή του Νίκου Κωνσταντόπουλου. Μπορεί ο Σωκράτης Φάμελλος να μην ανέπτυξε συγκεκριμένο πρόγραμμα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, όπως έκανε ο Παύλος Πολάκης, ακόμα και ο Νικόλας Φαραντούρης, ούτε έχει αυτό το φωτεινό αστέρι α λα Τσίπρα πάνω από το κεφάλι του που τον κάνει μαγνητικό πολιτικό στις μάζες. Αποτέλεσε όμως μια εγγυητική μορφή ενότητας και το πρόσωπο που βρίσκεται απολύτως κοντά στις θέσεις και τις απόψεις του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, δηλαδή στην ψυχή του μαζικού ΣΥΡΙΖΑ.
Με τέτοιου ύφους καμπάνια, κατέβαινε σε εκλογές στο παρελθόν και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος. Τότε, στις μέρες του, θυμάμαι πως η προεκλογική του αφίσα έγραφε: «Εμείς σας κοιτάμε στα μάτια». Πρόβαλλε δηλαδή σημειολογικά την καθαρότητα των θέσεων και των απόψεων του κόμματος, αποτυπωμένες απλώς στο πρόσωπό του, ένα πρόσωπο που δεν είχε αναμιχθεί σε πολιτικά σκάνδαλα, τοξικές αντιπαλότητες και έχθρες, όπως όλοι σχεδόν οι αντίπαλοί του στα άλλα κόμματα. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο επιλέχτηκε την Κυριακή ο Σωκράτης Φάμελλος να εκπροσωπεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Η προεκλογική του αφίσα μου θύμισε πολύ την τότε καμπάνια του Νίκου Κωνσταντόπουλου, απευθυνόμενη στο θυμικό των διαχρονικών μελών του ΣΥΡΙΖΑ.
Με φρένο λοιπόν επέλεξε ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ να απαντήσει στην αναμέτρηση για την εκλογή προέδρου από τη βάση. Εχω την αίσθηση πως το γκάζι του ΣΥΡΙΖΑ το ξεκόλλησε και το πήρε μαζί του ο Στέφανος Κασσελάκης αποχωρώντας θεαματικά από το κόμμα και παίρνοντας μαζί του έναν τέτοιο αριθμό βουλευτών που κατέστησαν τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη ένα κόμμα της αντιπολίτευσης, χαρίζοντας στο ΠΑΣΟΚ τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης για πρώτη φορά μετά από δωδεκάμισι χρόνια. Ιδρυσε το νέο του κόμμα με τον αυτονόητο τίτλο «Κίνημα Δημοκρατίας», παρουσιάζοντάς το στους ιδιαιτέρως ένθερμους αλαλάζοντες fans του το προηγούμενο Σάββατο.
Το πρόβλημα έγκειται στο ότι πέρα από το γκάζι, ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει επιδείξει καμία επιδεξιότητα στη χρήση του φρένου, απαραίτητο για κάθε σταθερή τροχιά και πορεία. Το σίγουρο είναι πως όταν χρησιμοποιείς ανεξέλεγκτα και χωρίς φρένο το γκάζι, εκεί που θα φτάσεις θα είναι ο κοντινότερος τοίχος.
Οσο για τον συγγενή σου αντίπαλο, χωρίς γκάζι και μόνο με φρένο, θα είναι μεν σώος και αβλαβής, αλλά ακίνητος.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας