Τα οργανωτικά σχήματα, οι κατανομές αρμοδιοτήτων και θέσεων ευθύνης μετά την εκλογή προέδρου έχουν αξία γιατί προδιαγράφουν την πορεία του ΠΑΣΟΚ και της χώρας και αποτυπώνουν την προσδοκία για το τι ΠΑΣΟΚ θέλουμε και πώς μπορούμε να το επιτύχουμε. Η ουσία βρίσκεται στο ερώτημα: «Ποιες πολιτικές» χρειάζονται, ώστε ο χώρος να βρεθεί ξανά στο προσκήνιο μιας αξιόπιστης κυβερνητικής πρότασης; Και ενώ οι διαδικασίες της πρόσφατης εκλογής επαινέθηκαν για τον πολιτικό καθωσπρεπισμό τους (όπως χαρακτήριζαν βέβαια και προηγούμενες εκλογικές διαδικασίες), εντούτοις στο επίμαχο θέμα των προγραμματικών κατευθύνσεων πολύ λίγα αξιόλογα πράγματα διατυπώθηκαν.
Για την ακρίβεια, η πρόταση που κατατέθηκε ως Ατζέντα Προόδου στις σημερινές συνθήκες ήταν αυτή του δημάρχου Αθηναίων Χάρη Δούκα. Εθεσε στο επίκεντρο το «κοινωνικό ζήτημα» σήμερα στην Ελλάδα ως κινητήρια δύναμη μιας αναπτυξιακής πρότασης που βασίζεται στη δικαιοσύνη, την καινοτομία, την ανασυγκρότηση του κράτους και μιας άλλης σχέσης μεταξύ τοπικής - κοινοτήτων - κεντρικού κράτους - ευρωπαϊκής/παγκόσμιας διασύνδεσης. Εκείνο που θέτει η Ατζέντα Δούκα είναι ότι βρισκόμαστε σε μια νέα μεγάλη διαδικασία συσσώρευσης, της ψηφιακής παραγωγικής μετάβασης ανάλογη αλλά πολύ ευρύτερη με εκείνη της βιομηχανικής περιόδου. Κατά συνέπεια, πρέπει να τεθούν με ανάλογο τρόπο τα θέματα του παραγωγικού μετασχηματισμού με δίκαιο τρόπο, ώστε όλοι να συμμετάσχουν σε μια νέα ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς.
Οπως ήταν φυσικό, η πρόταση συγκέντρωσε την μήνιν των κρατούντων, αφού έθεσε επί τάπητος τον ρόλο και τις εκμεταλλευτικές σχέσεις από τους ολιγαρχικούς μηχανισμούς σε καίριους κοινωνικούς τομείς, όπως η ενέργεια, η αγροτοδιατροφή, το τραπεζικό σύστημα, η υγεία, η παιδεία κ.ά. Προτείνοντας άλλο μοντέλο παραγωγικής ανασυγκρότησης, με βάση το ανθρώπινο-κοινωνικό δυναμικό, κάτι στο οποίο αναφέρθηκε και η γνωστή έκθεση Ντράγκι. Ακόμα και η αναμόρφωση των σχέσεων τοπικότητας - κεντρικής εξουσίας, ως διαδικασία αλληλεπίδρασης-ανατροφοδότησης με μεταβίβαση αρμοδιοτήτων προς τους θεσμούς της κοινωνίας των πολιτών μετατράπηκε σε ορισμένες περιπτώσεις σε εργαλείο επηρεασμού των εκλογικών διαδικασιών, υποβαθμίζοντας τον ρόλο της αποκέντρωσης, που κατά τα άλλα υποστήριζαν, λες και η πολιτική είναι μια εκλεκτική υπόθεση μόνο για τις ελίτ κατά το δοκούν, όπως βολεύει τις εκλογικές επιδιώξεις του εκάστοτε υποψηφίου, παραμερίζοντας την πεμπτουσία της δημοκρατίας της συμμετοχής.
Παρ’ όλα αυτά, η συγκεκριμένη πρόταση του δημάρχου Αθηναίων επιβραβεύτηκε από το όχι ευκαταφρόνητο 40% μέσα σε συνθήκες εξωφρενικών επιθέσεων από τα γνωστά φερέφωνα του συστήματος, όχι μόνο σε επίπεδο συκοφαντίας και διαστρέβλωσης, αλλά ακόμα και προσωπικών επιθέσεων κατά του δημάρχου που ξεπέρασαν κάθε όριο πολιτικής και ηθικής αγωγής. Και ενώ γνωρίζουμε καλά την πολιτική κατεύθυνση του 40%, δεν γνωρίζουμε ακριβώς το περιεχόμενο της πρότασης που πλειοψήφησε υπέρ της παραμονής της ίδιας ηγεσίας στο κόμμα. Τι ακριβώς συμβαίνει εδώ; Πρόκειται για μια συμφωνία υποψηφίων με αντίκρισμα την κατανομή ρόλων όπως φημολογείται ή μήπως προχώρησε σε συγκλίσεις προγραμματικών θέσεων; Αν συνέβη το δεύτερο, θα ήταν σκόπιμο να γνωρίζουμε ποιες είναι οι συγκεκριμένες πολιτικές. Κάποιες κατευθύνσεις τουλάχιστον και όχι βέβαια μια συνολική κυβερνητική πρόταση.
Το πρόβλημα είναι ότι το κέντρο βάρους των όποιων σχετικών προτάσεων, εξ όσων γνωρίζουμε, δεν απέχει και πολύ από μια καλύτερη διαχείριση από το τρέχον κυβερνητικό σχήμα της Ν.Δ., που φαίνεται να έχει εξαντλήσει τη δυναμική του.
Το ζητούμενο δεν είναι μια καλύτερη διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης. Χωρίς να υποτιμούμε καθόλου τη σημασία της επιτυχούς διαχειριστικής ικανότητας, υποστηρίζουμε, όπως και πολλοί σημαντικοί αναλυτές αυτήν την περίοδο, ότι το πρόβλημα δεν είναι μια καλύτερη, αλλά μια διαφορετική διακυβέρνηση, την οποία δεν είδαμε στις προτάσεις της προηγούμενης ηγεσίας, ούτε στα πρώτα διφορούμενα δείγματα μετά την επανεκλογή της. Ούτε βέβαια είναι σκόπιμο να ανατρέχουμε σε πεπαλαιωμένα σχήματα που έκλεισαν τον κύκλο τους και μοιραία θα μας οδηγήσουν σε μια πολιτική χωρίς πολιτική, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.
Η ενότητα είναι μια κρίσιμη παράμετρος των εξελίξεων, η οποία πάντως διασφαλίστηκε, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Εκείνο που χρειαζόμαστε στις σημερινές συνθήκες είναι μια βαθύτερη ενότητα που ξεπερνά τις ευκαιριακές, επιφανειακές επιδιώξεις και τις παραλυτικές ισορροπίες και βασίζεται σε ένα πνεύμα Αλλαγής των κακώς κειμένων, στο «γιατί, στο τι και στο πώς» της Προοδευτικής Ατζέντας. Αυτό είναι ένας κεντρικός στόχος όχι μόνο του 40%, όχι μόνο όσων προσήλθαν στις εκλογές, αλλά του συνόλου του δημοκρατικού κόσμου, που ευελπιστεί σε μια ουσιαστική αλλαγή βελτίωσης στην πράξη και όχι στα λόγια, στους συσχετισμούς εξουσιών και σε εξωγενείς μηχανισμούς ελέγχου του κομματικού συστήματος.
*Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της Πολιτικής Κίνησης Ανανεωτική Αριστερά, υποψήφιος διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας