Οι πληροφορίες που έχουμε στη διάθεσή μας συνοψίζονται στην επιστημονική άποψη για την κλιματική αλλαγή με έναν μάλλον απλό τρόπο: Το κλίμα μεταβάλλεται· η αλλαγή είναι αισθητή και επηρεάζεται από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Η μόνη πρόβλεψη για το μέλλον είναι οι μεταβολές που θα έχουν βαθιές επιπτώσεις στις κοινωνίες των ανθρώπων. Οι ιστορίες, οι εμπειρίες, τα τραύματα, οι γνώσεις, οι αποφάσεις, οι δράσεις και οι καινοτομίες θα παίξουν σημαντικό ρόλο στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής. Ομως, καθώς τα επιστημονικά στοιχεία τεκμηριώνουν την ανάγκη ανάληψης δράσης για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, η επιστημονική γνώση, από μόνη της, δεν αρκεί για να παρακινήσει πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις. Τουλάχιστον, όχι στον βαθμό που θα ήθελαν τα θύματα και αυτοί που πενθούν σήμερα στην Ισπανία, που θρηνούσαν στη Θεσσαλία ή στη Δαδιά τον προηγούμενο χρόνο κ.α.
Είναι πολλά τα παραδείγματα που δείχνουν πόσο ρευστή και ατελής είναι η ίδια η «πολιτική» όταν προσεγγίζεται στενά στο εγχώριο ή εθνικό επίπεδο ασφάλειας. Στο παγκόσμιο επίπεδο πρόκειται για πράγματα που μας αφορούν - ακόμα κι όταν δεν καίγεται το δικό μας σπίτι. Ολα δείχνουν, με τραγικό τρόπο, ότι η πραγματικότητα και ο «κακός μας ο καιρός» ξεμπροστιάζουν άλλοτε κυβερνητικές ολιγωρίες, άλλοτε στόχους που συγκρούονται μεταξύ τους και άλλοτε -όπως πολλά άλλα- τις αδυναμίες της παγκόσμιας οργάνωσης.
Ως προς τη σχέση της φονικής πλημμύρας -και τις απερίγραπτες καταστροφές στη Βαλένθια- με την κλιματική αλλαγή, οι ανακοινώσεις είναι φειδωλές. Συνολικά, όμως, τόσο η αντίδραση όσο και οι αφηγήσεις για την καταστροφή αντικατοπτρίζουν τις εθνικές και -αθροιστικά- τις παγκόσμιες αδυναμίες μετριασμού των συνεπειών της.
Πρώτον, υπάρχει δυσκολία επίτευξης των παγκόσμιων στόχων μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, όπως αυτοί περιγράφονται στη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα.
Δεύτερον, σημειώνεται η απροθυμία για μια σύγχρονη χρηματοδότηση για το κλίμα.
Τρίτον, υπάρχει εναγκαλισμός του λαϊκιστικού συντηρητισμού και της αντίθεσης στη δράση για την κλιματική αλλαγή.
Τέταρτον, στις αντιπαραθέσεις για την κλιματική αλλαγή κερδίζει έδαφος η άποψη περί «πράσινου πλυντηρίου» ή «πράσινου ξεπλύματος» (greenwash), σύμφωνα με την οποία η προσπάθεια αλλαγής του παγκόσμιου οικονομικού μοντέλου γίνεται προς όφελος των εταιρειών και η κουβέντα περί κλιματικής αλλαγής είναι άλλοθι και φραγμός στην παγκόσμια οικονομική άνοδο της Κίνας και της Ινδίας (ή της διευρυμένης ομάδας των BRICS η οποία αντιπαρατίθεται στο δυτικό μοντέλο που καθοδηγούν οι ΗΠΑ).
Τέλος, η δυνητική οικονομική μεγέθυνση των χωρών βασίζεται στα αμαρτωλά ορυκτά καύσιμα που κανείς δεν προτίθεται να τα αφήσει θαμμένα. Π.χ., η τρέχουσα παγκόσμια έκρηξη πετρελαίου και φυσικού αερίου, δηλαδή των κρίσιμων πόρων για την ευζωία και τη μεγέθυνση των οικονομιών των χωρών, καθοδηγείται από τις ΗΠΑ. Και το τελευταίο έχει τις ρίζες του στην εποχή Νίξον και τις πετρελαϊκές κρίσεις της δεκαετίας του 1970, όπου οι ΗΠΑ ανίχνευαν τις δυνατότητες της ενεργειακής τους αυτονομίας έναντι των ταραξιών του παγκόσμιου Νότου τους οποίους καθοδηγούσε ο ΟΠΕΚ.
Η Ευρώπη, για ακόμα μια φορά, δείχνει την αδυναμία της να παίξει κάποιον σημαντικό γεωπολιτικό ρόλο στα θέματα της ενεργειακής αυτονομίας και στους στόχους μετριασμού της κλιματικής αλλαγής. Οι στόχοι μετριασμού της ανόδου της θερμοκρασίας δύσκολα θα επιτευχθούν για το 2030 στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Οι Γερμανοί, οι Ελληνες, οι Ιταλοί ή οι Ισπανοί αισθάνονται τις ενεργειακές πιέσεις με φτώχεια και τραγωδίες. Οι υποσχέσεις των καλύτερων ημερών με βάση τα ΑΕΠ έρχονται σε άμεση αντίθεση με τις ιδέες περί προστασίας του περιβάλλοντος. Τέλος, η κατάσταση των συγκρούσεων (Ουκρανία και σχέσεις με τη Ρωσία και οι πολεμικές λύσεις στη Μέση Ανατολή για τα μάτια του Νετανιάχου) στις οποίες δίνει τον ρυθμό η Αμερική δεν δημιουργούν σταθερό έδαφος για σχεδιασμό. Αντίθετα εδραιώνουν τις αβεβαιότητες.
Στις ευρωπαϊκές αβεβαιότητες έρχεται να προστεθεί η πιθανή νίκη του Τραμπ στις προσεχείς προεδρικές εκλογές. Η πρώτη θητεία του Τραμπ ήταν καταστροφική για τις δράσεις υπέρ του περιβάλλοντος. Από τις πρώτες του κουβέντες ήταν ότι «θα πρέπει να τελειώνουμε με τις μαλακίες για την κλιματική αλλαγή». Η πιθανή επάνοδος του Τραμπ δεν προμηνύει κάτι καλό για την παγκόσμια κατανόηση των προβλημάτων, πόσο μάλλον για μια ομαλή μετάβαση σε μια παγκόσμια οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα. Με αυτή την έννοια είναι σαν να βολτάρει ο Τραμπ στη Βαλένθια. Αρκεί όσοι υποστηρίζουν ότι «ναι, αλλά ο Τραμπ δεν κάνει πόλεμο» να μη δουν τα περιβαλλοντικά και την επερχόμενη ενεργειακή μετάβαση να φορτώνεται με συγκρούσεις και με πολλά θύματα –πιθανότατα με μεγάλη βία– που θα έχει τα αποτελέσματα που βίωσε τραυματικά ο κόσμος μας στα μέσα του 20ού αιώνα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας