Παρελθόν, παρόν και μέλλον της Ταϊβάν

Πολλοί Έλληνες ενδιαφέρονται για την τρέχουσα κατάσταση στο Στενό της Ταϊβάν και επιθυμούν να μάθουν περισσότερα για το ιστορικό πλαίσιο του ζητήματος. Ως πρέσβης της Κίνας στην Ελλάδα, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας περισσότερα σχετικά με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Ταϊβάν, έτσι ώστε οι περισσότεροι διεθνώς φίλοι να κατανοήσουν και να υποστηρίξουν την αρχή της μιας Κίνας, καθώς και να εκτιμήσουν τις προσπάθειες της Κίνας για την προάσπιση της ειρήνης και της σταθερότητας στο Στενό της Ταϊβάν.

Γιατί η Ταϊβάν θεωρείται αναπόσπαστο μέρος της Κίνας από την αρχαιότητα;

Η Ταϊβάν αποτελεί έδαφος της Κίνας από την αρχαιότητα. Από τα μέσα του 13ου αιώνα διαδοχικές κινεζικές κυβερνήσεις εγκαθίδρυσαν διοικητικά όργανα στην Ταϊβάν για την άσκηση δικαιοδοσίας. Το 1895 η Ιαπωνία κατέλαβε και υπέταξε την Ταϊβάν μέσω επιθετικού πολέμου κατά της Κίνας. Προσπάθησε να εξαλείψει σε πνευματικό, πολιτιστικό και γλωσσικό επίπεδο την κινεζική επιρροή στην Ταϊβάν και να καταστήσει τους Ταϊβανέζους «πιστούς» στο ιαπωνικό καθεστώς, εξαπολύοντας διώξεις εναντίον όσων αντιστέκονταν. Σύμφωνα με -ελλιπή- στατιστικά στοιχεία, εκατοντάδες χιλιάδες Ταϊβανέζοι δολοφονήθηκαν βάναυσα κατά τη διάρκεια των 50 χρόνων της ιαπωνικής αποικιοκρατίας.

Το 1945 ο λαός της Κίνας θριάμβευσε στον Πόλεμο Αντίστασης κατά της ιαπωνικής επιθετικότητας και στον Παγκόσμιο Πόλεμο κατά του φασισμού. Η Ιαπωνία ανακοίνωσε την παράδοση και την άνευ όρων αποδοχή της Διακήρυξης του Πότσδαμ και της Διακήρυξης του Καΐρου, επιστρέφοντας την Ταϊβάν στην Κίνα. Η Ταϊβάν είναι αναπόσπαστο μέρος του κινεζικού εδάφους και όχι ανεξάρτητη χώρα. Αυτό συνιστά θεμελιώδες μέρος της διεθνούς τάξης που εδραιώθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το τρέχον ζήτημα της Ταϊβάν έχει τις ρίζες του στον κινεζικό εμφύλιο πόλεμο. Την 1 Οκτωβρίου 1949 το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, έχοντας οδηγήσει τον λαό στη νίκη στον Απελευθερωτικό Πόλεμο, εγκαθίδρυσε την Κεντρική Λαϊκή Κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, αντικαθιστώντας την κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Κίνας, η οποία ήταν υπό την ηγεσία του Κινεζικού Εθνικιστικού Κόμματος (Κουομιντάνγκ). Με την εξέλιξη αυτή, η νέα κυβέρνηση κατέστη η μόνη νόμιμη κυβέρνηση της Κίνας και ο μοναδικός νόμιμος εκπρόσωπος της Κίνας στη διεθνή σκηνή. Πρόκειται για την αντικατάσταση του παλαιού καθεστώτος από ένα νέο, χωρίς καμία αλλαγή στο κύριο σώμα του διεθνούς δικαίου, ούτε στην εδαφική κυριαρχία ή στα συνοριακά όρια της Κίνας.

Το γεγονός ότι κάποια στρατιωτικά και πολιτικά στελέχη του Κουομιντάνγκ υποχώρησαν στην Ταϊβάν, σε συνδυασμό με το πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου και την παρέμβαση ξένων δυνάμεων, η διαδικασία απελευθέρωσης της Ταϊβάν από την Κίνα διακόπηκε, κάτι που αντικειμενικά οδήγησε τις δύο πλευρές του Στενού σε απομόνωση και σε παρατεταμένη πολιτική αντιπαράθεση. Μολαταύτα, το ιστορικό και νομικό γεγονός ότι η Ταϊβάν αποτελεί μέρος του κινεζικού εδάφους και ότι οι δύο πλευρές του Στενού ανήκουν στη μία και μοναδική Κίνα δεν έχει αλλάξει. Η εθνική κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα της Κίνας παραμένουν πάντα ανέπαφες.

Επί τρεις με τέσσερις δεκαετίες μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, οι Αρχές της Ταϊβάν υποστήριζαν ότι η Ταϊβάν αποτελεί τμήμα της Κίνας, σέβονταν την αρχή της μιας Κίνας και ήταν αντίθετες στην προσπάθεια να δημιουργηθούν «δύο Κίνες» και στον «διχασμό της Ταϊβάν». Αυτή η στάση είχε διατυπωθεί σαφώς σε επίσημες δηλώσεις των ηγετών της Ταϊβάν. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, ωστόσο, οι αποσχιστικές δυνάμεις στην Ταϊβάν, που εκπροσωπούνται από το Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα (DPP), σταδιακά απομακρύνθηκαν από την αρχή της μιας Κίνας. Δεν φείδονται προσπαθειών στη διεθνή σκηνή ώστε να δημιουργηθούν «δύο Κίνες» ή «μία Κίνα, μία Ταϊβάν», διαταράσσοντας συνεχώς το κατεστημένο και δημιουργώντας εντάσεις στα Στενά της Ταϊβάν.

Πολλοί Έλληνες φίλοι μού έχουν πει ότι, όπως και οι Κινέζοι, και η Ελλάδα έχει βιώσει τον πόνο του εθνικού διχασμού. Ευτυχώς, μετά τη νίκη στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στα Δωδεκάνησα μπήκε τέλος σε μια περίοδο επτά αιώνων αποικιοκρατίας καθώς τα νησιά επέστρεψαν στη μητέρα πατρίδα, διασφαλίζοντας την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία της Ελλάδας. Αν γνωρίσουν καλύτερα την ιστορία της Ταϊβάν, πιστεύω ότι οι Έλληνες φίλοι θα αναπτύξουν μεγαλύτερη κατανόηση και αναγνώριση για τον διακαή πόθο του κινεζικού λαού για εθνική επανένωση.

Γιατί το Ψήφισμα 2758 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ενσωματώνει την αρχή της μιας Κίνας;

Η 79η σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ξεκίνησε πριν από λίγες ημέρες. Ορισμένες δυνάμεις ισχυρίστηκαν ότι το Ψήφισμα 2758 της Γενικής Συνέλευσης «δεν έχει καμία σχέση με την Ταϊβάν» και ότι «η Κίνα δεν έχει δικαίωμα να εκπροσωπεί την Ταϊβάν στο σύστημα των Ηνωμένων Εθνών». Τέτοιος παραπλανητικός ισχυρισμός δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, είναι απαράδεκτος νομικά και ασύμβατος με τη γενική συναίνεση της διεθνούς κοινότητας.

Το 1949 ιδρύθηκε η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Η «Δημοκρατία της Κίνας», που υποχώρησε στην Ταϊβάν, ήρθε σε αντιπαράθεση με την κεντρική κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και για πολλά χρόνια κατείχε τη θέση της Κίνας στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Το ερώτημα «ποιος εκπροσωπεί την Κίνα στον ΟΗΕ;» κατάντησε πρόβλημα σε εκκρεμότητα. Στις 25 Οκτωβρίου 1971 η 26η σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ενέκρινε με συντριπτική πλειοψηφία το Ψήφισμα 2758, όπου δηλώνεται ξεκάθαρα ότι «αποφασίζει να αποκαταστήσει όλα τα δικαιώματα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και να αναγνωρίσει τους εκπροσώπους της κυβέρνησής της ως τους μόνους νόμιμους εκπροσώπους της Κίνας στον ΟΗΕ, και να αποβάλει άμεσα τους εκπροσώπους του Jiang Jieshi από τη θέση που κατέχουν παρανόμως στον ΟΗΕ και σε όλους τους συναφείς οργανισμούς». Επιπλέον, η 26η σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης απέρριψε την «Πρόταση Εκπροσώπησης των Δύο Κινών» και την «Πρόταση Μιας Κίνας, Μιας Ταϊβάν και Αυτοδιάθεσης της Ταϊβάν» με μεγάλη πλειοψηφία.

Το Ψήφισμα 2758 της Γ.Σ. του ΟΗΕ δηλώνει ξεκάθαρα ότι η Κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας είναι ο μόνος νόμιμος εκπρόσωπος της Κίνας στον ΟΗΕ, και επιλύει πλήρως το ζήτημα της εκπροσώπησης ολόκληρης της Κίνας, συμπεριλαμβανομένης της Ταϊβάν, στον ΟΗΕ. Αναφέρει ρητά ότι η Κίνα κατέχει μόνο μία θέση στον ΟΗΕ, οπότε δεν υπάρχουν «δύο Κίνες», ούτε «μία Κίνα, μία Ταϊβάν». Το ψήφισμα δεν αναφέρει ιδιαίτερα την «Ταϊβάν», όπως δεν αναφέρει το Πεκίνο ή τη Σαγκάη. Διότι εκείνη την εποχή και οι δύο πλευρές του Στενού της Ταϊβάν υποστήριζαν ότι υπάρχει μόνο μία Κίνα στον κόσμο, κάτι που αποτελούσε επίσης την κοινή αντίληψη της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών της διεθνούς κοινότητας.

Μετά την έγκριση του Ψηφίσματος 2758 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, τα Ηνωμένα Εθνη και όλοι οι ειδικοί οργανισμοί τους ακολούθησαν την αρχή της μιας Κίνας όσον αφορά το ζήτημα της Ταϊβάν. Τα επίσημα έγγραφα του ΟΗΕ αναφέρουν την Ταϊβάν ως «Ταϊβάν, επαρχία της Κίνας». Στις επίσημες νομικές γνωμοδοτήσεις του Γραφείου Νομικών Υποθέσεων της Γραμματείας του ΟΗΕ αναφέρεται σαφώς ότι «η Ταϊβάν αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας», «η Ταϊβάν, ως μία επαρχία της Κίνας, δεν διαθέτει ανεξάρτητο καθεστώς», «οι Αρχές της Ταϊβάν δεν απολαμβάνουν κανενός είδους κυβερνητικό καθεστώς» και «οπουδήποτε χρειάζεται να αναφερθεί η Ταϊβάν, πρέπει να χρησιμοποιηθεί η έκφραση “Ταϊβάν, Επαρχία της Κίνας”». Επί δεκαετίες, οι γενικοί γραμματείς του ΟΗΕ και οι εκπρόσωποί τους έχουν επίσης καταστήσει σαφές το ίδιο στις δηλώσεις τους σχετικά με την Ταϊβάν. Ο ΟΗΕ καθοδηγείται από το Ψήφισμα 2758 και υποστηρίζει την αρχή της μιας Κίνας. Στις αξιολογήσεις για το μερίδιο της Κίνας στις συνεισφορές στον ΟΗΕ και σε πολλούς άλλους διεθνείς οργανισμούς συμπεριλαμβάνεται και το ΑΕΠ της Ταϊβάν.

Σε γενικές γραμμές, η διεθνής κοινότητα σέβεται το Ψήφισμα 2758 της Γ.Σ. του ΟΗΕ. Η αρχή της μιας Κίνας αποτελεί την πολιτική προϋπόθεση και θεμέλιο για την εγκαθίδρυση και την ανάπτυξη των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Κίνας και όλων των χωρών. Σε αυτή τη βάση, 183 χώρες έχουν συνάψει διπλωματικές σχέσεις με την Κίνα και έχουν διακόψει τις λεγόμενες «διπλωματικές» σχέσεις τους με την Ταϊβάν. Το 1972 το κοινό ανακοινωθέν για τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ της Κίνας και της Ελλάδας ανέφερε ότι «η Κυβέρνηση του Βασιλείου της Ελλάδας αναγνωρίζει την Κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας ως τη μόνη νόμιμη κυβέρνηση της Κίνας». Όλες οι κατοπινές ελληνικές κυβερνήσεις έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι η Ελλάδα υποστηρίζει σταθερά την αρχή της μιας Κίνας και σέβεται τις προσπάθειες της κινεζικής κυβέρνησης να επιλύσει το ζήτημα της Ταϊβάν και να επιτύχει την εθνική επανένωση. Τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας έχουν επίσης δηλώσει επανειλημμένα ότι ο σεβασμός της πολιτικής της μιας Κίνας και η ανάπτυξη των σχέσεων με την Κίνα αποτελούν δύο από τις σημαντικότερες διακομματικές συναινέσεις στη χώρα.

Τα ψέματα δεν μπορούν να αλλάξουν την Ιστορία, ούτε μπορούν να γράψουν το μέλλον. Το Ψήφισμα 2758 της Γ.Σ. του ΟΗΕ είναι ένα πολιτικό έγγραφο που ενσωματώνει την αρχή της μιας Κίνας. Η διεθνής πρακτική επιβεβαιώνει πλήρως τη νομική ισχύ του και δεν μπορεί να διαστρεβλωθεί, πόσο μάλλον να αμφισβητηθεί.

Γιατί η αρχή «μία χώρα, δύο συστήματα» είναι ο καλύτερος τρόπος επίλυσης του ζητήματος της Ταϊβάν;

Ορισμένες σύγχρονες χώρες, όπως η Γερμανία και η Τανζανία, έχουν βιώσει εθνικές διαιρέσεις και επέτυχαν την εθνική επανένωση με τους δικούς τους τρόπους. Η διεθνής κοινότητα ανησυχεί άραγε για το πώς η κινεζική κυβέρνηση θα επιλύσει το ζήτημα της Ταϊβάν; Η θέση μας είναι συνεπής και σαφής: Το ζήτημα της Ταϊβάν αποτελεί εσωτερική υπόθεση της Κίνας και δεν επιτρέπονται εξωτερικές παρεμβάσεις. Ταυτόχρονα είμαστε πρόθυμοι να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την ειρηνική επανένωση με τη μεγαλύτερη ειλικρίνεια και καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια.

Οι δύο πλευρές του Στενού της Ταϊβάν είναι χωρισμένες εδώ και 75 χρόνια. Υπάρχουν διαφορές στα κοινωνικά συστήματα, στις ιδεολογίες και στους τρόπους ζωής μεταξύ τους. Αυτές οι διαφορές, ωστόσο, δεν αποτελούν εμπόδια για την επανένωση, ούτε δικαιολογίες για τη διαίρεση. Η κινεζική κυβέρνηση έχει προτείνει δημιουργικά την επιστημονική έννοια «μία χώρα, δύο συστήματα», την εφαρμογή δηλαδή δύο συστημάτων εντός του κυρίαρχου κράτους της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Υπό την προϋπόθεση της αναγνώρισης της αρχής της μιας Κίνας, η ηπειρωτική Κίνα ακολουθεί το σοσιαλιστικό σύστημα, ενώ η Ταϊβάν θα διατηρήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα το υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα και τον τρόπο ζωής. Η αρχή «μία χώρα, δύο συστήματα» αποτελεί την καλύτερη λύση για το ζήτημα της Ταϊβάν.

Η αρχή «μία χώρα, δύο συστήματα» είναι μια ειρηνική λύση. Η ηπειρωτική Κίνα και η Ταϊβάν ανήκουν στην ίδια Κίνα, και οι συμπατριώτες μας και στις δύο πλευρές του αποτελούν μέλη της ίδιας οικογένειας, οπότε καθόλου δεν επιθυμούμε να δούμε το ξέσπασμα μιας σύγκρουσης στο Στενό της Ταϊβάν. Αν ξεσπάσει πόλεμος, πρώτος θα υποφέρει ο λαός και στις δύο πλευρές. Σύμφωνα με την αρχή «μία χώρα, δύο συστήματα», οι δύο πλευρές του Στενού της Ταϊβάν θα μπορέσουν να επιλύσουν ειρηνικά τα εδαφικά ζητήματα που άφησε πίσω της η Ιστορία μέσω πολιτικών διαπραγματεύσεων, χωρίς να δαπανήσουν ούτε έναν στρατιώτη. Είμαστε πάντα πρόθυμοι να διεξαγάγουμε διάλογο και επικοινωνία με άτομα από όλα τα κοινωνικά στρώματα στην Ταϊβάν με την προϋπόθεση της αρχής της μιας Κίνας για να επιδιώξουμε συναινέσεις για την ειρηνική επανένωση της μητέρας πατρίδας.

Η πολιτική «μία χώρα, δύο συστήματα» είναι μια εφικτή λύση, η οποία έχει εφαρμοστεί με επιτυχία στην Κίνα -στο Χονγκ Κονγκ και στο Μακάο. Σήμερα στο Χονγκ Κονγκ και στο Μακάο η οικονομία ακμάζει, η κοινωνική σταθερότητα είναι εγγυητής καθώς τα θεμελιώδη συμφέροντα και η ευημερία τους διασφαλίζονται. Μετά την επιστροφή της στην πατρίδα, η Ταϊβάν θα μπορεί να ασκήσει υψηλού επιπέδου αυτονομία, διατηρώντας άθικτο το υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα. Λαμβάνοντας υπόψη την πραγματική κατάσταση στην Ταϊβάν, η κεντρική κυβέρνηση θα ακούσει και θα απορροφήσει πλήρως τις απόψεις και προτάσεις όλων των κοινωνικών στρωμάτων της Ταϊβάν και θα διερευνήσει ενεργά ένα σχέδιο των «δύο συστημάτων» για την Ταϊβάν.

Η πολιτική «μία χώρα, δύο συστήματα» είναι μια λύση αμοιβαία επωφελής και για τις δύο πλευρές του στενού, δίνοντας τη δυνατότητα σε όλους τους Κινέζους να εκπληρώσουν την κοινή πολυπόθητη επιθυμία τους για την επανένωση της πατρίδας. Οι συμπατριώτες μας στην Ταϊβάν ως υπερήφανοι Κινέζοι θα απολαμβάνουν τα οφέλη της οικονομίας, της ασφάλειας και της ανάπτυξης. Η πολιτική «μία χώρα, δύο συστήματα» θα ωφελήσει επίσης την παγκόσμια κοινότητα, καθώς οι υπόλοιπες χώρες θα μπορούν να συνεχίσουν να αναπτύσσουν οικονομικές και πολιτιστικές σχέσεις με την Ταϊβάν, οι εταιρείες από όλες τις χώρες θα μπορούν να εξακολουθήσουν να συνεργάζονται με τους Ταϊβανέζους, καθώς και τα πλοία θα μπορούν να περνούν αβλαβώς σε ορισμένα ύδατα της Ταϊβάν. Επιπλέον, οι ξένες χώρες θα μπορούν να δημιουργούν ημιεπίσημα και επίσημα ιδρύματα κατόπιν έγκρισης και τα διεθνή συνέδρια θα μπορούν να διοργανωθούν στην Ταϊβάν.

Η Κίνα πρέπει και θα ενωθεί. Η αρχή «μία χώρα, δύο συστήματα» προσφέρει μια ρεαλιστική οδό για την επίλυση του ζητήματος της Ταϊβάν. Το Κομμουνιστικό Κόμμα, η κυβέρνηση και ο λαός της Κίνας θα συνεχίσουν να εργάζονται ακατάβλητα προς αυτή την κατεύθυνση. Ελπίζουμε επίσης ότι η διεθνής κοινότητα θα σεβαστεί την αρχή της μιας Κίνας, θα αντιταχθεί στον «διχασμό της Ταϊβάν», έτσι ώστε να δημιουργήσει για τη χώρα μας μια ευνοϊκή ατμόσφαιρα για την ειρηνική επίλυση του ζητήματος.

Το κλειδί για την ειρήνη στην Ταϊβάν βρίσκεται στα χέρια κάθε μέλους της διεθνούς κοινότητας

Η Ταϊβάν αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Κίνας, και η κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα της Κίνας είναι αδιαίρετες. Αυτή τη στιγμή, ωστόσο, στην Ταϊβάν διεισδύει μια αποσχιστική ιδεολογία που προωθεί τη «διαίρεση της Ταϊβάν», όπως ακριβώς στο παρελθόν το βόρειο τμήμα της Κύπρου επηρεάστηκε από σκέψεις υπέρ της διχοτόμησης. Ορισμένες αποσχιστικές δυνάμεις προσπαθούν να αποσπάσουν την Ταϊβάν από την ηπειρωτική Κίνα.

Οι αρχές «ειρηνική επανένωση» και «μία χώρα, δύο συστήματα» αποτελούν τις θεμελιώδεις πολιτικές της Κίνας για την επίλυση του ζητήματος της Ταϊβάν. Συνιστούν την καλύτερη οδό για την επίτευξη της εθνικής επανένωσης και ωφελούν τον λαό και στις δύο πλευρές του Στενού της Ταϊβάν καθώς και το κινεζικό έθνος στο σύνολό του. Είμαστε πρόθυμοι να δημιουργήσουμε ευρύ όραμα για την ειρηνική επανένωση και θα εργαστούμε με ειλικρίνεια, καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια για την προοπτική της. Ωστόσο, δεν υποσχόμαστε ότι θα παραιτηθούμε από τη δυνατότητα χρήσης βίας και επιφυλασσόμαστε του δικαιώματος να λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα. Αυτό αφορά τις εξωτερικές παρεμβάσεις και πολύ μεμονωμένες αποσχιστικές δυνάμεις που επιδιώκουν τη «διαίρεση της Ταϊβάν» και τις δραστηριότητές τους.

Οι αρχές του Δημοκρατικού Προοδευτικού Κόμματος (DPP) στην Ταϊβάν προωθούν συνεχώς τη «θεωρία των δύο κρατών» και την πολιτική της «αποσινοποίησης», διαγράφουν και τροποποιούν τα σχολικά εγχειρίδια Ιστορίας, καθώς και υποδαυλίζουν την εχθρότητα των Ταϊβανέζων προς την ηπειρωτική Κίνα. Παρεμποδίζουν και υπονομεύουν τις ανταλλαγές, τη συνεργασία καθώς και την ενσωματωμένη ανάπτυξη μεταξύ των δύο πλευρών του Στενού της Ταϊβάν. Επιδιώκουν τη διαίρεση βασιζόμενοι σε εξωτερικές παρεμβατικές δυνάμεις, σε μια προσπάθεια να θέσουν την Ταϊβάν σε επικίνδυνη κατάσταση. Η απόφασή μας να μην παραιτηθούμε από τη δυνατότητα χρήσης βίας λειτουργεί αποτρεπτικά για τους υποστηρικτές της «διαίρεσης της Ταϊβάν» και τις εξωτερικές δυνάμεις. Αυτό είναι η ισχυρότερη εγγύηση για την ειρήνη στο Στενό της Ταϊβάν.

Από τη σκοπιά του διεθνούς δικαίου, η χρήση όλων των μέσων, συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής βίας, αποτελεί συνήθη πρακτική των κυρίαρχων κρατών προκειμένου να αντιταχθούν στον εσωτερικό διχασμό και να διασφαλίσουν την εθνική κυριαρχία. Στην ιστορία των ΗΠΑ, ο πρόεδρος Λίνκολν χρησιμοποίησε την ισχύ των όπλων για να καταβάλει τις αποσχιστικές δυνάμεις του Νότου και να επανενώσει τη χώρα, δημιουργώντας εντέλει μια ισχυρή Αμερική. Στις 8 Απριλίου 1999, στη διάρκεια της επίσκεψής του στις ΗΠΑ, ο τότε πρωθυπουργός της Κίνας Zhu Rongji παραχώρησε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον πρόεδρο Κλίντον μετά τη συνάντησή τους. Οταν ρωτήθηκε για το ζήτημα της Ταϊβάν, ο Zhu απάντησε: «Νωρίτερα, στο γραφείο του προέδρου Κλίντον, είδα ένα πορτρέτο του προέδρου Λίνκολν. Θυμάμαι ότι για να διατηρήσει την ακεραιότητα των ΗΠΑ και να αντιταχθεί στη διαίρεση και στον διαμελισμό, ο Λίνκολν δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει βία. Πρέπει να διδαχτούμε από τον πρόεδρο Λίνκολν». Αυτή η απάντηση προκάλεσε το έντονο χειροκρότημα των παρόντων, και σήμερα η πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας παραμένει σύμφωνη με αυτή.

Όσο η διεθνής κοινότητα συνεχίσει να υποστηρίζει την αρχή της μιας Κίνας, συνεχίσει να αντιτίθεται σθεναρά στη «διαίρεση της Ταϊβάν» και συνεχίσει να καταδικάζει τις ενέργειες ορισμένων χωρών που ενθαρρύνουν ή στηρίζουν εν κρυπτώ αποσχιστικές δυνάμεις στην Ταϊβάν, ο πόλεμος στο Στενό της Ταϊβάν μπορεί να αποφευχθεί. Η Κίνα είναι ένα φιλειρηνικό έθνος. Στα 75 χρόνια από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας ποτέ δεν ξεκινήσαμε πόλεμο και δεν έχουμε καταλάβει ούτε ένα εκατοστό γης άλλης χώρας. Ομοίως, δεν θα επιτρέψουμε ποτέ την απώλεια ούτε ενός εκατοστού κινεζικού εδάφους. Εφόσον οι αρχές του DPP στην Ταϊβάν δεν παραβιάζουν την κόκκινη γραμμή της μιας Κίνας ούτε διακηρύσσουν ανοιχτά τη διαίρεση της Ταϊβάν, η Κίνα δεν θα αναλάβει την πρωτοβουλία να καταφύγει στη βία.

Ελπίζουμε ότι η διεθνής κοινότητα, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, θα μπορέσει ενωμένη να μείνει πιστή στην αρχή της μιας Κίνας, μη δίνοντας χώρο σε φωνές υπέρ της «διαίρεσης της Ταϊβάν», συμβάλλοντας έτσι στη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στο Στενό της Ταϊβάν. Πράγματι, το κλειδί για την ειρήνη στην περιοχή βρίσκεται στα χέρια κάθε μέλους της διεθνούς κοινότητας.

*Πρέσβης της Κίνας στην Ελλάδα