Αφησα κάτω τα στυλό και τα μολύβια, σταμάτησα την πληκτρολόγηση, έκλεισα τον υπολογιστή και κίνησα για την απογευματινή βόλτα. Περπατώντας έρχονται στον νου μου οι τελευταίες φωτογραφίες που κοίταζα. Μαθητές και δάσκαλοι στις αρχές του περασμένου αιώνα· λιγοστοί, δυο-τρεις οι δάσκαλοι, πάνω από εκατό οι μαθητές κι οι μαθήτριες. Με τον μεγεθυντικό φακό προσπαθείς να συνταιριάσεις πρόσωπα, χρονολογίες, παλιές καταγραφές και αναφορές για να κάνεις την ταυτοποίηση των προσώπων. Σκέφτεσαι, μήπως βρεις κάποιον υπερήλικα, ας πούμε ενενήντα χρόνων, και σου πει για τα πρόσωπα. Αισιοδοξείς να εντοπίσεις μια ξεθωριασμένη φωτογραφία η οποία στο πίσω μέρος της να έχει γραμμένες πληροφορίες. Και τότε να επιχειρήσεις να αντιγράψεις τα μισοσβησμένα γράμματα, έτσι ώστε να σωθούν η εικόνα κι η μνήμη των παλαιών ανθρώπων.
Τώρα, χωρίς να το καταλάβεις, έφτασες στην είσοδο του Κάτω Κάστρου. Ανοίγεις τον βηματισμό σου, μήπως και προλάβεις να δεις πόσο προχώρησαν οι εργασίες, πριν πέσει το σκοτάδι. Ισα που διαπιστώνεις ότι κάπως ανέβηκαν οι πολεμίστρες, στα έργα που γίνονται. Τι να πρωτοσυντηρήσουν σ' έναν τεράστιο χώρο που περικλείουν τα τείχη. Μέσα τους συναντώνται και συνυπάρχουν όλες οι ιστορικές περίοδοι, αρχαιότητα, παλαιοχριστιανικά, βυζαντινά, οθωμανικά, μαζί με νεότερα κτίσματα.
Στην επιστροφή αντικρίζεις το φωτισμένο μέρος των τειχών. Το παιχνίδισμα του φωτός με τις σκιές τονίζει τα κτίσματα. Σκέφτεσαι, ποιοι να στάθηκαν πίσω από τις επάλξεις και τις πολεμίστρες. Πόσοι λαβώθηκαν κι άλλοι τόσοι έχασαν τη ζωή τους. Αραγες ανέβηκαν τα στίφη των επιτιθεμένων απ' εδώ; Αναπάντητα όλα αυτά τα ερωτήματα. Σήμερα όλοι αυτοί οι χώροι είναι για επίσκεψη, περίπατο και ιστορική αναδρομή.
Δυο-τρία φωτάκια κινούνται πάνω στη θάλασσα. Στ' αυτιά σου έρχεται ο γνώριμος ήχος της βενζινομηχανής, αυτός των παλαιών μηχανών. Είναι οι βάρκες που επιστρέφουν από το βραδινό ψάρεμα. Τα παλιά ξύλινα σκαριά, που σώθηκαν από την καταστροφή των αποσύρσεων. Οσο πλησιάζουν στη στεριά η εικόνα τους γεμίζει τα μάτια σου. Μια γλύκα και γαλήνη απλώνεται μέσα σου. Οι εικόνες αντικαθιστούν, καλύτερα συμπληρώνουν τις παλαιικές φωτογραφίες του υπολογιστή. Τώρα έδεσαν οι βάρκες στη μικρή σκάλα του βόρειου λιμανιού της Επάνω Σκάλας· στις πλώρες διαβάζεις τα ονόματά τους: Αγιος Νικόλαος, Αγιος Γεώργιος κι ανάμεσά τους η Ανθούλα. Παιχνιδίζουν τα χρώματα καθώς αντανακλώνται στο νερό. Εντονο μπλε για τις καρίνες, ανοιχτό γαλάζιο για το πάνω μέρος. Στο τελείωμα έντονες λωρίδες κόκκινου, κίτρινου, πράσινου. Να κι ένα στολιδάκι, ένας ρόμβος ή ένα μικρό λουλουδάκι. Τι σύμπτωση! Τα ίδια χρώματα σκορπά πίσω του κι ο ήλιος καθώς δύει.
*Συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας