Ρήξη με το σημερινό πολιτικό σκηνικό της παρακμής

Τα 50 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να εγκλωβιστούν σε ένα αναμνησιολογικό πλαίσιο και την ιστορική αναδρομή. Αυτό θα βόλευε, ίσως, όσους θέλουν να μετατρέψουν το ΠΑΣΟΚ σε μουσειακό είδος και έκθεμα. Ολοι αυτοί δεν θέλουν έναν ζωντανό πολιτικό οργανισμό που εξελίσσεται, τολμά και ανατρέπει τον σχεδιασμό τους. Τα 50 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, βρίσκουν τον πολιτικό μας χώρο σε ένα μεταίχμιο, σε μια κρίσιμη συγκυρία που δεν αφορά μόνο στην εκλογή νέου προέδρου. Αφορά την έξοδο της χώρας από ένα σκηνικό παρακμής, αδράνειας και πολιτικού αδιεξόδου που είναι πλέον ορατό από την κοινωνία, που αποδοκιμάζει ηχηρά αυτό το σκηνικό που χαρακτηρίζεται από μια ομοιομορφία όλων όσοι συμμετέχουν σε αυτό. Και επειδή μοιάζουν όλο και περισσότερο, αναζητούν τη διαφοροποίηση στην παραπολιτική.

Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να βγει από αυτό το κάδρο, να έρθει σε ρήξη με τις νοοτροπίες και τις πρακτικές που οδήγησαν το 61% των πολιτών να επιλέξει την αποχή από τις ευρωεκλογές, γιατί δεν είχε τι να ψηφίσει. Η ρήξη έχει κόστος. Εχει, όμως, κόστος μόνο για αυτούς που έχουν βολευτεί από το σημερινό σκηνικό, που βλέπουν το ΠΑΣΟΚ –στην καλύτερη περίπτωση– είτε ως ένα μικρομεσαίο κόμμα στο οποίο θα έχουν την κομματική εξουσία είτε ως κυβερνητικό εταίρο προκειμένου να συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός ο κ. Μητσοτάκης και κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία.

Κάποιοι συγκρούονται στα λόγια με τη διαπλοκή. Η αυτονομία της πολιτικής προϋποθέτει σαφή και ξεκάθαρη σύγκρουση στην πράξη.

Κάποιοι μιλούν γενικόλογα κατά της ακρίβειας. Η αντιμετώπιση της ακρίβειας προϋποθέτει τη σύγκρουση με τα καρτέλ που ελέγχουν την αγορά και την οικονομία και αισχροκερδούν.

Κάποιοι μιλούν για μια ισχυρή Ελλάδα γενικώς και αορίστως. Κάποιος πρέπει να τους πει ότι η ισχυρή Ελλάδα είναι αυτή που δεν κάνει εκπτώσεις στα κυριαρχικά της δικαιώματα για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του ξένου παράγοντα.

Κάποιοι, για να δικαιολογήσουν τη συνθηκολόγησή τους με ό,τι το ΠΑΣΟΚ πολέμησε, δικαιολογούν τη μετάλλαξή τους με τη φράση «Οι εποχές έχουν αλλάξει».

Ναι, είμαστε σε μια νέα εποχή που οι ανισότητες και η αδικία είναι πιο έντονες, που στη χώρα υπάρχει πρόβλημα δημοκρατίας, που οι δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις αμφισβητούνται.

Ναι, η εποχή άλλαξε, έγινε δυστοπική και χειρότερη. Γι’ αυτό και πρέπει να αλλάξουμε και εμείς, να στηρίξουμε μια πρόταση ρήξης και ελπίδας. Οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας καταγράφουν ότι η πλειονότητα της κοινής γνώμης θεωρεί ως την καλύτερη περίοδο που έζησε η χώρα, την περίοδο των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου και αυτό δεν είναι τυχαίο.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι στην καρδιά των δημοκρατικών πολιτών, γιατί μίλησε στην καρδιά τους. Η 3η του Σεπτέμβρη για κάποιους είναι σαν μνημόσυνο, σαν να βγάζουν μια υποχρέωση. Μαζί με την υποχρέωση, βγάζουν λόγους για ένα ΠΑΣΟΚ που δεν υπάρχει, για ένα ΠΑΣΟΚ που δεν το πιστεύουν, δεν το αγάπησαν.

Σήμερα, τέρμα τα μνημόσυνα. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να γίνει ξανά ο πρωταγωνιστής. Να μπει μπροστά για να γίνει αυτό που δεν θέλουν τα μεγάλα συμφέροντα. Τι δεν θέλουν; Δεν θέλουν τη δημιουργία μιας μεγάλης παράταξης που θα απαλλάξει τη χώρα από την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη.

Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να μιλήσει στην καρδιά και στην ψυχή κάθε Ελληνα πολίτη. Να διαμορφώσει προγραμματικές δεσμεύσεις για να επιστρέψει η Ελλάδα στους Ελληνες. Δικαιοσύνη, εργασία, ελπίδα για όλους, δημιουργία, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια, εθνική υπερηφάνεια. Κάποιοι, ακούγοντας και μόνο αυτές τις λέξεις, δείχνουν έντονα τη δυσφορία τους. Ολοι εμείς, όμως, είμαστε κάθε μία από αυτές τις λέξεις. Είμαστε ΠΑΣΟΚ.

* Βουλευτής Ηλείας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ.