Φέτος το καλοκαίρι βρέθηκα απρόσμενα σ’ ένα καφενείο μες στα έλατα, όπου σου τυλίγουν τα σουβλάκια σε ποιήματα. Σουβλάκια από πραγματικό κρέας κι όχι από ταγγισμένα ξύγκια, κι αληθινά ποιήματα, από ποιητές… ποιητένιους.
Δευτεροξάδερφα να κερνάνε τις επόμενες μπίρες, μια τηλεόραση να σιγομουρμουράει απ’ τα ψηλά μόνο και μόνο για να μην της δίνει κανείς σημασία, τα πιτσιρίκια να πηγαινοέρχονται στην πλατεία με το ξυλάκι παγωτό να μισολιώνει στο χέρι, και τη συζήτηση να έχει πάρει φωτιά. Από εκείνες τις φωτιές που κατακαίουνε τ’ απωθημένα, εξατμίζουν τα κατακάθια που συσσωρεύει η καθημερινότητα κι ανάβουνε τις ψυχές, να ξαναπάρουνε φόρα και να ξαναβρεθούν αναμεταξύ τους σε καινούργιους κι ανεξερεύνητους κοινούς τόπους.
Δεν έχει και τόση σημασία το θέμα της συζήτησης, η Βάσω θαρρώ πέταξε τη λογοτεχνική σπίθα επάνω στο τραπέζι και τη δυνάμωσε η Αφροδίτη με το φυσερό της –ποιήτριες ποιητένιες κι οι δυο–, συνδαυλίσανε μαεστρικά κι η Μπέσυ με την Ασπα με τον φιλολογικό τους οίστρο, έριχνε το σπίρτο της κι η Γιούλα απ’ τη γωνιά της, συνέδραμε προς το τέλος κι ο Δάσκαλος, κι ήρθε στην αποφώνηση κι η Λούλα για να πετάξει ένα τελευταίο κουτσούρι – απλώς για ν’ αναφέρουμε το χρονικό.
Αυτό που έχει σημασία είναι πως είναι ακόμα μπορετό, στη μέση ενός εξαίσιου πουθενά, από το πουθενά να εκρήγνυται μια ύλη –αόρατη, θαρρείς, ώς τότε– και να δημιουργεί καινούργια σύμπαντα στα μάτια σου μπροστά, κι εσύ να αισθάνεσαι το δέος και τη μοναδικότητα της στιγμής και να τσιμπιέσαι για να βεβαιωθείς ότι στ’ αλήθεια εκτυλίσσεται ετούτο το διανοητικό big bang κι είσαι κι εσύ ένα μικρό κομμάτι του, επάνω μάλιστα που αισθανόσουν την τελμάτωση των πάντων και την ατέρμονη καταβύθισή σου σε μια κινούμενη άμμο· να όμως που ξεπετάγεται ξαφνικά η σοφία του χάους για να ταχτοποιήσει το μέσα σου και να ξανακάνει τον κόσμο γύρω σου να φαντάζει λειτουργικός, και μάλιστα σε τόπο και σε χρόνο που δεν μπορούσες καν να διανοηθείς.
Ευχάριστα τα νέα, αδέρφια, υπάρχουν ακόμα σουβλάκια από αληθινό κρέας και ποιητένιοι ποιητές, υπάρχουν ακόμα δάση και καφενεία και το χάος κάνει ακόμα τα θαύματά του στη μέση του πουθενά, μα κυρίως μπορούν ακόμα να πάρουν φωτιά οι τελματωμένες μας ψυχές και να βρεθούμε σε καινούργιους κοινούς τόπους, αποβαλτωμένοι από την κινούμενη άμμο μες στην οποία βουλιάζουμε από καιρό, ατομικά και συλλογικά.
Ας είναι γεμάτα τα καλοκαίρια μας από τέτοιες φωτιές μονάχα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας