Τι ήταν τούτο, τι όμορφη εικόνα! Στο ολόγιομο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης οι πολίτες υποδέχτηκαν την κ. Καρυστιανού, τη Μάνα, και τον κ. Ασλανίδη. Αλλοι τόσοι ήταν έξω, στα σκαλιά και στον γύρω χώρο. Ορθιοι οι πολίτες, με σεβασμό, χειροκροτούσαν, έδειξαν την υποστήριξη στην προσπάθεια και στον αγώνα που κάνει αυτή η γυναίκα και τα μέλη του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών.
Τι κάνει ο Σύλλογος, η πρόεδρος και τα άλλα μέλη; Αγωνίζονται, προσπαθούν να βρουν δικαίωση για τους νεκρούς συγγενείς τους και να αλληλοϋποστηριχτούν στον τεράστιο και δύσκολο αγώνα που κάνουν. Πρέπει να σκεφτόμαστε ότι απέναντί τους έχουν το πλέον βαθύ και κομματικό κράτος, τη διαφθορά προσώπων, δημόσιων λειτουργών, ακόμα και των ανώτατων· όπως την αδιαφορία του ίδιου του πρωθυπουργού και τη σιωπή της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Πολύ ωραία η φράση «θέλουμε να αποδοθεί δικαιοσύνη», και το συμπλήρωμά της «κατανοούμε τον πόνο σας», αλλά τα βήματα που έχουν γίνει από την πολιτεία και τους φορείς της για να βρεθεί ποιοι σκότωσαν τα παιδιά είναι ελάχιστα, δεν οδήγησαν πουθενά.
Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το Εργαστήριο Συλλογικών Δράσεων και Κοινωνικών Κινημάτων (LaCASMo) του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Προλογίζοντας ο καθηγητής Μιχάλης Ψημίτης εξήγησε, με απλό λόγο, τι σημαίνουν οι έννοιες «κοινωνικό κίνημα» και τι είναι το «ηθικό κίνημα». Κι ότι αυτό που απουσιάζει από την κυβέρνηση και κυρίως από τους άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενους στο έγκλημα των Τεμπών είναι η καταισχύνη κι η ελάχιστη ντροπή. Γιατί δεν έχουν ίχνος συναίσθησης της ενοχής.
Με την ίδια απουσία ντροπής και συναίσθησης εκστομίζουν, κάποιοι άλλοι, ότι γίνεται πολιτική και κομματική εκμετάλλευση του γεγονότος, εργαλειοποιείται το τραγικό συμβάν, έχουν προσωπικές κομματικές βλέψεις. Ω! Τι να πεις, ότι αυτό είναι ύβρις, αλλά ποιος απ’ αυτούς κοκκινίζει;
Σκέφτομαι, με κλειστά μάτια, ότι τα παιδιά μου όπως κι άλλα παιδιά για χρόνια έπαιρναν το βραδινό, φονικό δρομολόγιο του τρένου για τις μετακινήσεις τους. Από σύμπτωση δεν ήταν σ’ αυτό, από συγκυρία ήταν αυτοί οι 57 νεκροί. Γι’ αυτό οργιζόμαστε, γι’ αυτό πρέπει να ενώσουμε τις φωνές μας, να υποστηρίξουμε τα μέλη του Συλλόγου. Να γίνουμε όλοι πατεράδες και μανάδες και να μπούμε κάτω από τα φτερά της Μάνας που αντέχει κι αγωνίζεται. Κι ως άλλοι Μπρεχτ να φωνάξουμε «κουράγιο μάνα» και να συμπληρώσουμε «δεν είσαι μόνη σου, δεν θα σε αφήσουμε να είσαι μόνη».
*Συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας