Ποια Ευρώπη θέλουμε; Εκείνη των τεχνοκρατών ή εκείνων των λαών; Μια Ευρώπη της ειρήνης ή μια Ευρώπη του πολέμου; Μια Ευρώπη της ύφεσης, της ακρίβειας και της κερδοσκοπίας ή μια Ευρώπη της ανάπτυξης και της υπεράσπισης των εισοδημάτων; Διεκδικούμε μια Ευρώπη της δημοκρατίας ή μια Ευρώπη του περιορισμού των δημοκρατικών κατακτήσεων και ελευθεριών;
Θέλουμε μια Ευρώπη με τις αντιφάσεις και τις αντινομίες ή μια Ευρώπη με συγκεκριμένους προορισμούς; Και επίσης φιλοδοξούμε να έχουμε μια Ευρώπη που πλειοδοτεί στις διαιρέσεις ή μια Ευρώπη στον σεβασμό των λαών της; Επιθυμούμε μια Ευρώπη που θα αποτελεί μια κλειστή σέχτα σαν εκείνη του Βάλτερ Χολστάιν ή μια Ευρώπη αναστοχαζόμενη στις εμπνεύσεις του Ζαν Μονέ και του Ρόμπερτ Σουμάν;
Η Ε.Ε. εκ των πραγμάτων θα πρέπει να εμπνέεται από τις αρχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού, από τις αρχές του κράτους δικαίου και τον σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων γιατί μόνο επί τη βάσει των παραπάνω αρχών μπορεί να χτίσει μια αμοιβαία εμπιστοσύνη στα κράτη-μέλη.
Μήπως όμως έχει έρθει ο καιρός να υπάρξει ένα αριστερό αίτημα στις ευρωεκλογές το οποίο, αντί να σκέφτεται έναν ευρωπαϊσμό της διακυβέρνησης, να αρχίσει να οικοδομεί έναν ευρωπαϊσμό της αντιπολίτευσης ή έναν ευρωπαϊσμό της πολιτιστικής και πολιτικής μάχης; Θα ήταν ίσως πιο εποικοδομητικό να εγκαταλείπαμε το ολιστικό όραμα της Ευρώπης που συχνά-πυκνά φαντάζει ανέφικτο και γίνεται ολοένα και περισσότερο αυταρχικό. Είναι μάλλον καιρός να αρχίσουμε να ελπίζουμε σε μια πολιτική οντότητα της Ε.Ε., που θα μπορεί να εκπροσωπεί τόσο τον νέο εργάτη από το Βόλφσμπουργκ όσο και τον νέο επισφαλή εργάτη από τη Νότια Ιταλία και την Ελλάδα.
Να αναγνωρίσουμε τα ρήγματα της ευρωπαϊκής κοινωνία και να δημιουργήσουμε συνασπισμούς εγκάρσιων συμφερόντων που θα φιλοδοξούν να θεραπεύσουν τις ατέλειες που δημιουργηθήκαν από τις αυταρχικές ευρωπαϊκές πολιτικές και από τις λήψεις λανθασμένων επιλογών.
Η οικοδόμηση ενός αριστερού αντιπολιτευόμενου ευρωπαϊσμού δεν είναι κάτι εύκολο, αλλά δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική πρόταση. Αποτελεί μια απαιτητική αλλά αναπόφευκτη πρόκληση, γιατί όπως έγραψε στον Economist ο Jan Zielonka σε άρθρο του με τίτλο Counter-revolution, οι νεοφιλελεύθεροι της Ευρώπης δεν ξέρουν γιατί αγωνίζονται. Αγωνίζονται άραγε για την Ευρώπη ή για τα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα; Μήπως αγωνίζονται για τα λόμπι; Ας μην ξεχνάμε ότι τα λόμπι είναι νομιμοποιημένα στην Ε.Ε. με σχετική νομοθετική διαδικασία, επιπλέον πάνω από το 75% των αποφάσεων της Ε.Ε. γράφονται από τους λομπίστες. Μήπως οι νεοφιλελεύθεροι εξυπηρετούν απροκάλυπτα πια τις ολιγοπωλιακές δομές της Ε.Ε. και τις ομάδες ειδικών συμφερόντων; Να γιατί απαιτείται όσο ποτέ άλλοτε ένας αντιπολιτευτικός αριστερός ευρωπαϊσμός.
*Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας