Ας διαβάσουμε το Μνημόνιο. Ας διαβάσουμε το φορολογικό χάος. Ας διαβάσουμε το ασφαλιστικό. Ας διαβάσουμε τους νόμους για τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Ας μελετήσουμε το τραπεζικό σύστημα και το τεράστιο δημόσιο χρέος σε παγκόσμια κλίμακα. Ας αναλύσουμε την τεχνική των αγορών με τη χρήση των Η/Υ.
Ας αναλογιστούμε πως είδαμε τον υπαρκτό σοσιαλισμό να καταρρέει και ζούμε μια επίπονη κρίση του καπιταλισμού όπως τον γνωρίζαμε. Ζούμε επίσης την αντιπαράθεση του μοντέλων «της Συμφωνίας της Ουάσινγκτον» και «της Συμφωνίας του Πεκίνου».
Ας ρίξουμε το βλέμμα μας στην Ασία. Από την Κίνα και τον «Δρόμο του Μεταξιού» έως το ακυβέρνητο Καράτσι. Από το Αφγανιστάν, τη Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη.
Ας προσέξουμε την Αφρική, όπου οι εμφύλιοι, η αύξηση του πληθυσμού και η κλιματική αλλαγή πιέζουν μάζες στη φυγή. Εκεί όπου οι φυλετικές και θρησκευτικές συγκρούσεις δεν λένε να κατασιγάσουν, αλλά, αντίθετα, ενισχύονται.
Και να μπροστά μας αυτό που κανείς δεν θα φανταζόταν πριν από την πτώση της ΕΣΣΔ. Τους Ρώσους και τους Αμερικανούς να βρίσκονται μπλεγμένοι σε έναν εμφύλιο όπου στην ουσία αντιμετωπίζουν στρατιωτικά στην ίδια χώρα εχθρούς του καθεστώτος Ασαντ αλλά και εχθρούς των εχθρών και εχθρούς των φίλων και φίλους των εχθρών.
Ρόδο της μοίρας γύρευες να βρεις να μας πληγώσεις
Μα έσκυβες σαν το μυστικό που πάει να λυτρωθεί
Ο κόσμος είν’ απλός
Γ. Σεφέρης
Ναι, η περιγραφή είναι σουρεαλιστική, όμως δυστυχώς είναι ακριβής. Κούρδοι, Τούρκοι, το Ισλαμικό Χαλιφάτο, η Σαουδική Αραβία, οι Αλεβίτες του Ασαντ, οι Ιρακινοί Μπααθιστές, οι Αμερικανοί χαμένοι στη μετάφραση και οι Ρώσοι να χρησιμοποιούν στρατιωτικά μέσα εκτός Ρωσίας μετά την καταστροφή τους στο Αφγανιστάν.
Ποτέ μετά τον Β' Π.Π. οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί δεν είχαν βρεθεί στο ίδιο πολεμικό θέατρο με διαφορετικές πολιτικές και διαφορετικούς εχθρούς ανάμεσα σε αντιμαχόμενους. Αυτό το οποίο έχει ήδη γίνει είναι μάλλον πρωτοφανές στη σύγχρονη ιστορία, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι Ρωσο-Αμερικανοί έχουν ατομικά όπλα και τα τυχόν λάθη μπορεί να είναι καταλυτικά για την συνέχεια της ιστορίας του ανθρώπου.
Θα υπάρξει μια έστω υποτυπώδης συνεργασία στη Συρία για να βρεθεί μια λύση για την περιοχή; Θα υπάρξει μια συνεπής πολιτική κατά της φρίκης των φανατικών της παράδοσης; Θα υπάρξει κατανόηση των Ευρωπαίων για το τι τους περιμένει από το σφαγείο της Μ. Ανατολής;
Για κάθε κατάσταση όπου ο ερευνητής χάνεται μέσα σε έναν λαβύρινθο από υποθέσεις και στοιχεία υπάρχουν πολλές απαντήσεις για τα αίτιά της. Η μόνη κατανοητή είναι: «Η Ιστορία θα απαντήσει».
Ολα τα παραπάνω είναι η περιγραφή της πραγματικότητας ενός κόσμου ο οποίος κάθε χρόνο, κάθε μέρα σχεδόν γίνεται πιο σύνθετος και αλληλεξαρτώμενος. Αυτή η δικτύωση των καταστάσεων σε ένα υφάδι δίχως σχέδιο, δίχως ειρμό και αισθητική αντίληψη, με μόνο αίτιο μια χαώδη αντίδραση σε ανεξέλεγκτες δράσεις οι οποίες δεν επιδέχονται εύκολη κατηγοριοποίηση είτε κάτω από ψυχολογικές είτε κάτω από κοινωνικοϊστορικές θεωρήσεις.
Μέσα από τις σκοτεινές πτυχές των ανθρώπινων παθών και ορμέμφυτων, αλλά και μέσα από το διαχρονικά αναμασώμενο «συμφέρον» ως γενική έννοια του υποκειμενικού με απώτερο στόχο την ωφέλεια (δεν είναι μόνον οικονομική αλλά κυρίως είναι η αναζήτηση της ισχύος), γίνονται συνεχώς προσπάθειες να αναγνωριστούν και να ερμηνευθούν ως έννοιες και ως λειτουργίες οι αιτίες αυτών των φαινομένων.
Γενικές θεωρίες από κάθε πλευρά της πολιτικής οπτικής που στην πραγματικότητα καταλήγουν να συγκρουστούν με τις πρακτικές χιλιετηρίδων.
Είναι ένας κόσμος πνιγμένος στην πρόκληση του ερωτισμού, αποφεύγει τον έρωτα και την αίσθηση του σώματος, παρά μόνον ως συνέχεια ή επέκταση του ό,τι έχει καθιερωθεί ως μέσον, ως κατασκευή. Το παρελθόν και το μέλλον έχουν αποκλεισθεί από τον ορίζοντα της σκέψης ως σύνδρομα αντίστασης προς το υπαρκτό (ανύπαρκτο με την αντίληψη της έκτασης και του βάθους μιας έννοιας) και ο χρόνος έχει αποκτήσει τις ιδιότητες της άρνησης κάθε σχέσης με τη συνέχεια των πραγμάτων.
Χρειάζεται προσοχή, πραγματική εγρήγορση και μεγάλη προσπάθεια να συγκροτήσει κανείς ένα διακριτό ύφος και μια θέση για τον κόσμο και τους γύρω του. Οι απλοϊκές και μαζικές προσομοιώσεις με την επιθυμητή πραγματικότητα, μια πραγματικότητα την οποία επιβάλλει η ραθυμία της σκέψης, η αδυναμία να αποφασίσουμε για κάτι το οδυνηρό, κάτι που προκαλεί απώλεια και πόνο ψυχής, είναι έτοιμες συνταγές συμπεριφοράς, έτοιμα ανακλαστικά.
Οι προσομοιώσεις επιθυμίας, δηλαδή το κάθε μέσο ως επέκταση των αισθήσεων πέραν από το άμεσο στο γενικό αλλά τελικά αόριστο και νεφελώδες παγκόσμιο γίγνεσθαι, δημιουργούν το υπόβαθρο για την απώλεια της αίσθησης της επιβίωσης, τη διάκριση ανάμεσα στη λύπη και τη χαρά, το συναίσθημα αυτού που ορίζεται και πραγματώνεται γύρω και μέσα από το παρελθόν αλλά και με την αίσθηση της αξίας του μέλλοντος.
Οι ποιητές τραγουδούν έναν κόσμο γεμάτο έρωτα και πράξεις που αρμόζουν στο μεγαλείο της επιθυμητής απλότητάς του. Αυτός ο κόσμος, αντίθετα, αρέσκεται στο να κρύβεται και το μεγαλείο του χάνεται στην πολυπλοκότητά του που μας προδιαθέτει για τον φόβο και την οδύνη.
* συγγραφέας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας