Σε έναν μήνα οι πολίτες θα κληθούν να εκλέξουν τους 21 ευρωβουλευτές που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα στο Ευρωκοινοβούλιο για την επόμενη πενταετία. Στην πραγματικότητα θα επιλέξουν το κόμμα της αρεσκείας τους και μέσω αυτού τους εκπροσώπους τους στην Ευρωβουλή. Με αυτή την έννοια, οι ευρωεκλογές φέρνουν ισχυρό το εθνικό πρόσημο. Παρότι είναι ευρωπαϊκές εκλογές, στην πραγματικότητα διεξάγονται όχι τόσο στη βάση των ευρωπαϊκών αλλά κυρίως στη βάση των εθνικών πολιτικών διλημμάτων.
Ως έναν βαθμό αυτό είναι κατανοητό. Και γίνεται ακόμη πιο κατανοητό αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι ενώ η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι αποφάσεις της επηρεάζουν όλο και περισσότερο την εσωτερική ζωή, εντούτοις οι πολίτες δεν αισθάνονται και τόσο Ευρωπαίοι ή πρωτίστως Ευρωπαίοι, καθώς η λεγόμενη ευρωπαϊκή ενοποίηση απέχει πολύ από το να είναι τέτοια και να δημιουργεί την ανάλογη συνείδηση. Επίσης, τόσο σε επίπεδο ένωσης κρατών όσο και στο επίπεδο της ζώνης του ευρώ, η Ε.Ε. λειτουργεί απολύτως συγκεντρωτικά και ο ρόλος του Κοινοβουλίου της κάθε άλλο παρά ουσιαστικός είναι.
Τι κρίνεται επομένως στις εκλογές της 9ης Ιουνίου; Για ποιο ζήτημα καλούνται οι πολίτες να ψηφίσουν; Ο κ. Μητσοτάκης ισχυρίζεται πως κρίνεται η πολιτική σταθερότητα στη χώρα την οποία εγγυάται η κυβέρνησή του. Δηλαδή εκείνο που διακυβεύεται είναι το ποσοστό της Ν.Δ., το οποίο, κατά τον πρωθυπουργό, είναι συνώνυμο της πολιτικής σταθερότητας. Αν είναι υψηλό -33% και πάνω είναι ο στόχος που έχει θέσει ο ίδιος- η σταθερότητα είναι διασφαλισμένη. Αν όχι, η σταθερότητα πάει περίπατο. Πρόκειται απλώς για κινδυνολογία με στόχο την κομματική συσπείρωση και την αποσόβηση του κινδύνου διαρροής ψήφων.
Από την άλλη πλευρά η αξιωματική αντιπολίτευση θέτει ως στόχο την ανατροπή των συσχετισμών, που σημαίνει να ξεπεράσει σε εκλογική δύναμη τη Ν.Δ. Γνωρίζει βέβαια ότι ο στόχος αυτός δεν είναι εφικτός, αλλά είναι ο μόνος που μπορεί να τεθεί από το δεύτερο τη τάξει κόμμα. Στην πραγματικότητα στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να συνεχίσει να βρίσκεται στη δεύτερη θέση με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απόσταση από το ΠΑΣΟΚ και όσο το δυνατόν μικρότερη από τη Ν.Δ. Δηλαδή να αναδειχτεί σε κυρίαρχη και αποφασιστική δύναμη στον χώρο της αντιπολίτευσης. Ενας τέτοιος στόχος, αν επιτευχθεί, σταθεροποιεί τον ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση και δυνάμει κυβέρνηση και τον κ. Κασσελάκη ως αρχηγό αυτού του κόμματος.
Το ΠΑΣΟΚ έχει ως στόχο να αναδειχτεί αυτό στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να ηγηθεί των εξελίξεων στον αντιπολιτευτικό χώρο. Πράγμα λογικό από τη στιγμή που η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ του έδωσε αυτή τη θέση, δημοσκοπικά και για ένα διάστημα. Τα υπόλοιπα κόμματα κατεβαίνουν στις εκλογές είτε για να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους είτε για να εκλέξουν έστω έναν ευρωβουλευτή. Στην πραγματικότητα οι εκλογές της 9ης Μαΐου, παρόλο που δεν εκλέγουν κυβέρνηση, είναι μια επανάληψη των περσινών εθνικών εκλογών. Το αποτέλεσμά τους εξ αντικειμένου -και με δεδομένη τη συγκυρία στην οποία γίνονται- θα πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις.
Αν η Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη πετύχει τους στόχους της, όπως τους έχει θέσει ο πρωθυπουργός, διασφαλίζοντας μεγάλη -αν όχι την περσινή- απόσταση από το δεύτερο κόμμα, είναι απολύτως βέβαιο πως τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και ο ευρύτερος χώρος της λεγόμενης Κεντροαριστεράς θα βρεθούν σε κατάσταση πολιτικής κρίσης, ανασυνθέσεων και αναζήτησης νέας ηγεσίας.
Αν συμβεί το αντίθετο ή κάτι διαφορετικό, αν δηλαδή η Ν.Δ. πέσει κάτω από το 33% -κι ακόμα χειρότερα κάτω από το 30%- τότε θα είναι εκείνη που θα έχει το πρόβλημα. Τέλος, ανεξαρτήτως του ποσοστού της Ν.Δ., αν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σε κοντινή απόσταση και η Νέα Αριστερά πλησιάσει ή ξεπεράσει το 4%, η πίεση θα μεταφερθεί στην Κουμουνδούρου και στον κ. Κασσελάκη. Αντίθετα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ πετύχει αισθητή διαφορά από το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Αριστερά κινηθεί γύρω στο 2% με 3%, η τελευταία επί της ουσίας θα εξαφανιστεί σύντομα και το μεγάλο πρόβλημα θα βρίσκεται στο ΠΑΣΟΚ.
Η πολιτική πραγματικότητα, βεβαίως, είναι πολύ πιο πολύπλοκη απ’ ό,τι φαίνεται κι απ’ ό,τι δείχνουν τα πιθανά σενάρια που προαναφέραμε βασισμένα στους στόχους των κομμάτων. Η αλήθεια των πραγμάτων λέει πως το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του βρίσκεται σε κρίση εδώ και πολύ καιρό. Για την ακρίβεια δεν βγήκε ποτέ από την κρίση των μνημονίων και παραμένει εξαιρετικά ασταθές. Το αποτέλεσμα των περσινών εθνικών εκλογών, με την τεράστια διαφορά της Ν.Δ. από τον ΣΥΡΙΖΑ, κρίση και αστάθεια φανερώνει κι όχι υγεία και σταθερότητα.
Σε αυτό το πλαίσιο τα κόμματα δίνουν τη μάχη των ευρωεκλογών με στόχο να διαχειριστούν την κρίση τους. Δηλαδή ο ένας να φορτώσει τη δική του κρίση στον άλλον. Μόνο που αυτό δεν συνιστά διέξοδο από την κρίση αλλά παράταση της κρίσης. Κι αυτό είναι ένας βασικός λόγος που η συζήτηση για την Ευρώπη αναβάλλεται, τουλάχιστον για τις επόμενες ευρωεκλογές.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας