Ψηφίστηκε λοιπόν το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά (κατά τον επίσημο ευφημισμό: μη κρατικά) Πανεπιστήμια, παρά τις ρητές και πεντακάθαρες πρόνοιες του άρθρου 16 του Συντάγματος το οποίο απαγορεύει την ίδρυση ανώτατων σχολών από ιδιώτες και προβλέπει ότι η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται από ΝΠΔΔ και ότι οι καθηγητές των ΑΕΙ είναι δημόσιοι λειτουργοί.
Ψηφίστηκε διότι όπως είπε ο υπουργός κ. Πιερρακάκης ναι μεν χρειάζεται αναθεώρηση το άρθρο 16, αλλά η χώρα (διάβαζε: οι επενδυτές που αδημονούν να ιδρύσουν ιδιωτικά ΑΕΙ) δεν μπορεί να περιμένει.
Οι συνταγματολόγοι υπηρεσίας, που προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την καταστρατήγηση του Συντάγματος, έκαναν λόγο για «τελεολογική» ερμηνεία του, η οποία, κατ’ αυτούς, επιτρέπει τη λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ έστω κι αν όροι όπως «αποκλειστικά» και «απαγορεύεται» δεν είναι επιδεκτικοί ερμηνείας.
Αλλά αυτά τα έχετε διαβάσει ήδη σε άλλες στήλες της «Εφ.Συν.». Εμείς εδώ λεξιλογούμε, οπότε θα σταθώ στον όρο «τελεολογική» ή «τελολογική» αν προτιμάτε –τα λεξικά δέχονται και τους δύο τύπους.
Λέγοντας «τελολογική» αναφερόμαστε στον σκοπό που (θεωρούμε ότι) είχε ο νομοθέτης όταν θέσπιζε τη διάταξη. Η τελολογία (ή τελεολογία) είναι φιλοσοφική θεωρία σύμφωνα με την οποία ο κόσμος, τα όντα και τα φαινόμενα έχουν μια προκαθορισμένη σκοπιμότητα. Η λέξη δεν είναι αρχαία ελληνική, πρόκειται για δάνειο από το γαλλικό téleologie, téleologique, που βέβαια είναι όροι φτιαγμένοι με ελληνογενείς πρώτες ύλες: τέλος και λόγος.
Το τέλος, βλέπετε, έχει τρεις βασικές έννοιες στη γλώσσα μας.
Καταρχάς τέλος είναι το τέρμα, το έσχατο σημείο, τοπικά ή χρονικά: το τέλος του μήνα, το τέλος των σπουδών μου, στο τέλος του διαδρόμου, οι σημειώσεις βρίσκονται στο τέλος κάθε κεφαλαίου. Ή είναι η παύση, ο τερματισμός μιας κατάστασης: το οριστικό τέλος στη σχέση τους.
Αλλά όχι μόνο. Τέλος είναι και το χρηματικό ποσό που πληρώνουμε ως αντάλλαγμα για πραγματικές ή υποτιθέμενες υπηρεσίες, όπως τέλος ακίνητης περιουσίας, δημοτικά τέλη, τέλη κυκλοφορίας· τέλος ονομαζόταν και ο πρόγονος του ΕΝΦΙΑ, το ΕΕΤΗΔΕ, που προσφυώς ο λαός αποκάλεσε «χαράτσι».
Υπάρχει και μια τρίτη σημασία, «σκοπός», που επιβιώνει στους τελικούς συνδέσμους (π.χ. να) και τις τελικές προτάσεις της γραμματικής: δεν λέγονται έτσι επειδή μπαίνουν στο τέλος της πρότασης αλλά επειδή δηλώνουν σκοπό. (Η ταύτιση του τέλους-τέρματος με τον σκοπό υπάρχει επίσης στα αγγλικά, όπου end σημαίνει το τέλος αλλά και τον σκοπό.)
Με αυτή τη σημασία πλάστηκε η τελεολογία ή τελολογία, που χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση σαν πολιορκητικός κριός για την παραβίαση του Συντάγματος.
Κι έτσι το τέλος, ως σκοπός, έφερε το τέλος, ως κατάργηση, του Συντάγματος, διότι η πρόσφατη μεθόδευση άνοιξε ασκό Αιόλου, αφού στο εξής κάθε ευκαιριακή πλειοψηφία θα μπορεί να νομοθετεί αντισυνταγματικά, αντί να υποβάλλεται στην κοπιώδη, χρονοβόρα και αβέβαιη διαδικασία της αναθεώρησης. Είπαμε όμως, οι επενδυτές δεν μπορούν να περιμένουν.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας