Σωπάστε, επιτέλους. Ας ακούσουμε την άνοιξη που έρχεται με όλη της την ορμή. Εδώ συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές και ανατροπές, είναι απρόβλεπτο το κάθε ξημέρωμα κι εσύ μιλάς για κελαηδισμούς και μυρωδιές, θα πείτε. Μα αυτό είναι τούτη η εποχή. Η δύναμη των πραγμάτων, της ανατροπής για άλλη μια φορά. Ολοι οι πολιτισμοί του κόσμου την προτάσσουν, πατούν πάνω της και εφορμούν προς τη ζωή. Μήπως δεν είναι μια διαρκής επανάσταση η άνοιξη; Κάθε χρόνο, τις ίδιες μέρες πάνω-κάτω, ξεπηδά η ζωή από κάτι που θεωρούμε νεκρό ή τουλάχιστον εν υπνώσει.
Σ’ ένα οικόπεδο παραμελημένο, ανάκατα χώματα με τσιμέντο, ποικιλόμορφα μπάζα και σκουπίδια σπιτιών, ξεπηδάνε αγριολούλουδα, τσουκνίδες και μολόχες, αλλά και αγκάθια. Ολα, μα όλα βγάζουν το ανθάκι τους. Δεν ανταγωνίζονται μεταξύ τους, παρά μόνο με τον χρόνο και τις ασχήμιες των ανθρώπων. Πού και πού φυτρώνει και κάνα ήμερο λουλούδι. Είναι το πεταμένο λούλουδο κάποιου σπιτιού. Αυτό που δεν μας αρέσει πλέον.
Από πού αντλούν τη δύναμη, ποια πηγή τα δροσίζει; Να ’ρχεται κάποιος μεταμεσονύκτιος κηπουρός, μιας άγνωστης υπερκόσμιας υπηρεσίας κήπων, και τα φροντίζει; Ισως να περνά από πάνω τους το αόρατο χέρι του και τότες μιαν άγνωστη, υπερουράνια ενέργεια, σαν χάδι, πέφτει πάνω τους. Η ίδια που τα προστατεύει στο κατόπι. Γιατί δεν εξηγείται αλλιώς τούτη η ανάδυση της ζωής. Ζωοδότρα είναι η φύση, σαν την αφήσουμε στην ερημία της και δεν θελήσουμε να την προστατεύσουμε. Οπως κάνουν οι ονομαζόμενες δημόσιες ή δημοτικές υπηρεσίες. Πώς τα καταφέρνουν καθετί το πράσινο ή το λουλουδιστό και το πνίγουν απ’ τη φροντίδα τους, είναι ν’ απορείς.
Αλλά περισσότερο μένεις με ανοιχτά το στόμα και τα μάτια απ’ τα γραφόμενα στους διαδικτυακούς κοινωνικούς χώρους. Τα πληκτρολόγια έχουν μετατραπεί σε σκανδάλες όπλων, απ’ όπου εκτοξεύονται δολοφονικές λέξεις και φράσεις. Τι ευκολία είναι αυτή, πώς αποκτήσαμε τόσους επίδοξους γραφείς; Το γράψιμο, οι λέξεις ξεπηδάν απ’ τις οθόνες όπως τα αγριολούλουδα απ’ το εγκαταλειμμένο οικόπεδο. Μόνο που είναι ακανθώδη, όχι για να προστατέψουν τον λόγο, τον διάλογο, τους ανθρώπους, αλλά για να τριβελίσουν κάποιους. Κι όσο περνά η ώρα όλο και κάποιος αδειάζει μαυρίλα στον κάδο του διαδικτύου. Κι αυτό αποκαλείται έκφραση άποψης, γνώμης και ελευθερίας.
Πώς αλήθεια φτάσαμε απ’ τα όμορφα αγριολούλουδα στις «αγριολέξεις» των ανθρώπων; Γιατί σκοτώνουν με τις λέξεις, μαζί κι αυτές χωρίς να τους φταίνε. Μπορούμε να αναζητήσουμε έναν άλλο κόσμο, ήρεμο και ήμερο, ή χάθηκαν τα πλουμιστά χρώματα των λέξεων και της ζωής; Πού θα βρούμε την απάντηση, πόσο μπορεί να βοηθήσει η άνοιξη; Δεν γίνεται, πρέπει να ξεπηδήσουν λέξεις γλυκύτητας. Αλλιώς, ας σωπάσουν κάποιοι να ακούσουμε τουλάχιστον την άνοιξη.
*Συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας