«Δεν μπορεί να συμβεί εδώ!» ήταν ο τίτλος ενός από τα γνωστότερα έργα του που γράφτηκε στα 1935, ενόσω ανέβαινε ο φασισμός στην Ευρώπη. Ειρωνική προφητεία, ίσως, μιας εποχής που τα σημάδια της γίνονται σήμερα ορατά μα και υπόμνηση πως η δημοκρατία μοιάζει με τον έρωτα. Αν δεν τη θρέφεις, αργοσβήνει.
Ο Λιούις Σίνκλερ, ο πρώτος Αμερικανός λογοτέχνης που τιμήθηκε με το Νόμπελ, υπήρξε μόνιμος επικριτής του καπιταλισμού που τον είχε δει ν’ ανοίγει τις δαγκάνες και να τρώει ανθρώπους πολύ πριν το 1929, και υπέρμαχος κοινωνιστικών/σοσιαλιστικών ιδεών, κι ένας από τους λίγους συγγραφείς που κατάφεραν να δημιουργήσουν ρεαλιστικά πορτρέτα εργατών, ιδίως εργαζόμενων γυναικών, στις σελίδες τους, μη ωραιοποιώντας και μη καταρρακώνοντας. Ο περίφημος κριτικός και δοκιμιογράφος του Μεσοπολέμου H. L. Mencken έγραψε γι’ αυτόν: «Εάν υπάρχει ένας γραφιάς ανάμεσά μας που μπορεί να περιγράψει στ’ αλήθεια τον κόσμο της αγοράς, είναι αυτός ο κοκκινομάλλης ανεμοστρόβιλος από τις άγριες περιοχές της Μινεσότα».
Γεννημένος στις 7 Φεβρουαρίου 1885 σε κείνες τις «άγριες εσχατιές», γιος ενός αυστηρού Ουαλού γιατρού και μιας καλλιεργημένης κι ευαίσθητης γυναίκας, ο Λιούις άρχισε να διαβάζει βιβλία και κρατούσε ημερολόγιο από παιδί ακόμα. Υπήρξε ένα έναυσμα γι’ αυτό: ο πιο ασθενικός ανάμεσα στ’ αδέρφια του, γνώρισε την απόρριψη από τον πατέρα του και τους συνομηλίκους του και του στοίχισε διπλά ο θάνατος της μητέρας του όταν ήταν μόλις 6 ετών. Σε όλη τη διάρκεια της μοναχικής του παιδικής ηλικίας κατέγραφε την αδικία που γνώρισε ως βίωμα και σε ηλικία μόλις 13 ετών έφυγε από το σπίτι του προσπαθώντας ανεπιτυχώς να καταταγεί στον Ισπανοαμερικανικό Πόλεμο.
Κατάφερε να μπει στο Yale κι εκεί πρωτοδημοσίευσε στην πανεπιστημιακή επιφυλλίδα ρομαντική ποίηση και μικρά πεζά, πριν γίνει εκδότης της. Σιγά σιγά η πολιτικοποίησή του τον έκανε σοσιαλιστή και φεμινιστή κι έναν από τους πρώτους υπέρμαχους των δικαιωμάτων των ζώων.
Στα 1940 προσπάθησε να εργαστεί στο Χόλιγουντ, γράφοντας το γουέστερν «Καταιγίδα στη Δύση», μια μεταφορά του διδύμου Χίτλερ και Γκέρινγκ, που χαρακτηρίστηκε πολύ πολιτικό και απορρίφθηκε. Αν και, σε σύγκριση με τους συγχρόνους του, η φήμη του ατόνησε στη διάρκεια του 20ού αιώνα, ο 21ος ξανανακάλυψε μαζικά τα δυστοπικά μυθιστορήματά του, τα οποία, χρησιμοποιώντας μια σάτιρα που πατά με το ένα πόδι στον Οργουελ και με το άλλο στον Χάξλεϊ, γεφυρώνουν την πολύχρωμη εποχή του διαδικτύου και της καθησυχαστικής κατανάλωσης «λαμπερών εγώ» με τον ασπρόμαυρο Μεσοπόλεμο και την απειλή των δαιμονικών του οραμάτων. Υπενθυμίζοντας πως «μπορεί να συμβεί και εδώ».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας