Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ήταν ένας σκληρός άνθρωπος. Πρωτίστως με τον εαυτό του, στον όποιο δεν επέτρεπε να εκμεταλλευτεί την αναπηρία του. Του επέβαλλε να κινείται με τις δικές του φυσικές δυνάμεις, τις δυνάμεις των χεριών του. Δεν ήθελε καμία μηχανική υποστήριξη και δεν επέτρεπε ποτέ σε κανέναν να σπρώχνει το καροτσάκι του.
Ηταν επίσης ένας σκληρός παίκτης. Οταν η Ελλάδα μπλόφαρε λέγοντας ότι ίσως φύγει από το ευρώ, αυτός έκανε μπλόφα ρελάνς λέγοντας ότι ίσως την εκδιώξει. Και κέρδισε.
Πάνω από όλα όμως ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υπήρξε, και αυτός, ένας δεξιός Γερμανός πολιτικός που για να επιτύχει την επανένωση της χώρας του, μετά την ευτυχή για την ανθρωπότητα κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου, θυσίασε ό,τι σημαντικότερο είχε: το μάρκο, το άλλοτε ισχυρότερο νόμισμα της Ευρώπης που επέτρεπε στη μεταπολεμική Γερμανία να καθορίζει επιτόκια και ισοτιμίες στη Γηραιά Ηπειρο, δηλαδή να έχει την οικονομική ηγεμονία.
Και θυσίασε το μάρκο διότι ήταν το αντάλλαγμα που απαίτησε η Γαλλία για να μη θέσει βέτο στη γερμανική επανένωση, η οποία μεταξύ άλλων έκανε τη Γερμανία τη σαφώς μεγαλύτερη πληθυσμιακά χώρα της Ευρώπης.
Ωστόσο αυτό δεν σήμαινε ότι η γερμανική Δεξιά ήταν διατεθειμένη να δεχθεί τα πάντα. Οταν στις αρχές του αιώνα ετέθη το θέμα της προσχώρησης της Ελλάδας στο ευρώ οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες, λόγω δογματικών εμμονών αλλά και αντιπολιτευτικών προδιαθέσεων, είπαν «όχι» και πολλοί εξ αυτών καταψήφισαν τη σχετική πρόταση στην Ευρωβουλή. Ομως τότε καγκελάριος στη Γερμανία ήταν ο Σοσιαλδημοκράτης Γκέρχαρντ Σρέντερ και το άστρο της Μέρκελ δεν είχε ακόμη αρχίσει να ανατέλλει. Και έχασαν.
Με άλλα λόγια ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που τόσοι πολλοί τόσο πολύ μίσησαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, ίσως δεν υπήρξε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ένα γνήσιο τέκνο της μεταπολεμικής γερμανικής Χριστιανοδημοκρατίας. Της παράταξης που σημάδεψε ανεξίτηλα, άλλοτε για καλό και άλλοτε για κακό, τόσο τη σύγχρονη Γερμανία όσο και τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση.
Ισως λοιπόν ο Σόιμπλε να μην ήταν «χειρότερος» από τους ομοϊδεάτες του Στράους, Στόλτενμπεργκ και Βάιγκελ που βρέθηκαν στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών πριν από αυτόν. Ούτε αποκλείεται να αποδειχθεί σε κάποια πράγματα «καλύτερος» από αυτούς που θα ακολουθήσουν. Οσο δε για τα καθ' ημάς, το «δεν είν' εύκολες οι θύρες, εάν η χρεία τες κουρταλή» δεν το είπε για την Ελλάδα ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ο Διονύσιος Σολωμός το είπε.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας