Για να νικήσει οριστικά ο λευκός καπνός τον μαύρο

Τις τελευταίες ημέρες μαθαίνουμε από τα media πως τελικά βγήκε λευκός καπνός από τη σύνοδο COP28 που έλαβε χώρα στο Ντουμπάι. Βέβαια, όσος τέτοιος (λευκός, δηλαδή...) καπνός και να βγει, επ΄ ουδενί δεν μπορεί να υπερκεράσει το μαύρο καπνό που βγάζει στην ατμόσφαιρα η καύση των ορυκτών. Αλλά, το θέμα είναι πολύ σοβαρό γιατί αφορά στο μέλλον της ανθρωπότητας. Επομένως, ακόμα και η όποια ποσότητα λευκού καπνού είναι χρήσιμη και πρέπει να αξιοποιηθεί καταλλήλως από όσους ενδιαφέρονται πραγματικά για τη σωτηρία του πλανήτη...

Eίναι προφανές πως κατατάσσω τον εαυτό μου σε εκείνους που πιστεύουν την άποψη της πλειοψηφίας των επιστημόνων για το θέμα της κλιματικής κρίσης.  Δεν ξέρω αν κάνω λάθος, αλλά εγώ αυτό πιστεύω...

Η συνάντηση στο Ντουμπάι και κυρίως το αποτέλεσμά της χαιρετίστηκε από πολλούς. Δίχως, όμως, να εκλείψουν οι αμφισβητήσεις, οι απαισιοδοξίες και κυρίως οι ενστάσεις. Είναι θετικό βήμα; Εδώ ο καθένας και η κάθε μία μπορεί να επιστρατεύσει μονάχα την όποια προσωπική ενόραση διαθέτει. Η δική μου εκτίμηση; Μάλλον είναι, ξέρετε γιατί; Γιατί ανέδειξε ξεκάθαρα το πρόβλημα, τη χρήση των ορυκτών καυσίμων. Έστω και κάτω από το πρίσμα των περιορισμένων χρονικών περιθωρίων και των υπαρκτών δυσπραγιών στους μηχανισμούς ελέγχου της εφαρμογής των δεσμεύσεων. Υπάρχει, όμως, μία αναμφισβήτητη βάση και πλέον κάθε συζήτηση, κάθε απόφαση, κάθε μελλοντική πράξη, γίνεται πάνω στον καμβά της καθολικής αναγνώρισης του προβλήματος της χρήσης των ορυκτών. Η κουβέντα δεν μπορεί να πηγαίνει εφεξής στην κερκίδα, άσχετα αν η μπάλα δεν καταλήγει και αυτή εύκολα στα δίχτυα, για να το περιγράψουμε με ποδοσφαιρικούς όρους...
 
Αρκεί αυτό; Φυσικά, όχι, αλλά κάθε τι που ελαχιστοποιεί σοφιστείες και πολύπλευρα εμπόδια για την κατεύθυνση της ολικής απαλλαγής της ανθρωπότητας από τα ορυκτά καύσιμα είναι μία κατάκτηση. Και ένα σταθερό σημείο αναφοράς για τα επόμενα... Επίσης, πρέπει να παραδεχτούμε πως όντως αυτά που συμφωνήθηκαν το Δεκέμβριο του 2023 έπρεπε να είχαν συμφωνηθεί νωρίτερα και στο σήμερα ο έλεγχος προόδου να έδειχνε ικανοποιητική συμμόρφωση όλων ή τέλος πάντων των περισσοτέρων...

Δεν τα καταφέραμε. Τουλάχιστον, ας εντατικοποιηθούν οι όποιες δράσεις από εδώ και πέρα, γιατί τα περιθώρια χρόνου «παλαντζάρουν» ανάμεσα στο ασφυκτικό και το μάταιο... Αλλά, κάπου εκεί ανάμεσα είναι που θα πρέπει να επικρατήσει η ανθρώπινη νόηση και σύνεση. Για να νικήσει οριστικά ο λευκός καπνός τον μαύρο...

Είμαστε στο στάδιο που τα τελικά κείμενα τέτοιων σημαντικών διασκέψεων ελέγχονται με ακρίβεια κομμάτων, ειδικά ως προς τις ορολογίες που χρησιμοποιούνται. Μία τεράστια διαπραγμάτευση είναι σε εξέλιξη. Ανάμεσα σε όσους θέλουν συντόμευση και σε όσους θέλουν να το καθυστερήσουν; Όχι, ακριβώς...

Η πραγματική διαπραγμάτευση γίνεται ανάμεσα στο πόσο μεγάλες ή όχι θα είναι οι συνέπειες από τη δεδομένη κλιματική εκτροπή... Το γεγονός πως πλέον έχουν απομείνει μονάχα οι ενστάσεις των μελών του ΟΠΕΚ συνιστά ένα σημαντικό βήμα σε σχέση με το παρελθόν. Είναι σίγουρο πως όσο περνάει ο καιρός η πλάστιγγα γέρνει προς το να μην υπάρχουν αμφισβητίες. Κάποιοι έχουν ήδη σηκώσει τα μανίκια και εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση, κάποιοι μόλις τώρα αγόρασαν πουκάμισο... Και κάποιοι που έχουν πάρει τέτοιο εδώ και καιρό, προφασίζονται πως «κάνει ψύχρα» και δεν σηκώνουν τα μανίκια. Βέβαια, ας θυμίσουμε σε όλους πως το διακύβευμα είναι κάποια μέρα και να έχουμε πουκάμισα, και να μη φτάσουμε στο σημείο που να μη φοριούνται, και -πρωτίστως- να υπάρχουν και άνθρωποι (εν δυνάμει ικανοί να τα αγοράζουν και να τα φοράνε)...

Και ένας τρόπος υπάρχει, να δώσουν οι υπόλοιποι στους αντιφρονούντες κίνητρα πλουτισμού. Γιατί χωρίς την υπόσχεση του πλουτισμού, δυστυχώς τα κράτη και όσοι κρύβονται από πίσω τους δεν κάνουν τίποτα... Μην έχουμε αυταπάτες. Όσοι στο σήμερα αντιστέκονται στο αναπόφευκτο, το κάνουν για να κερδίσουν χρόνο μέχρι να βρουν από πού θα τα παίρνουν στο μακρινό μέλλον... Αυτός είναι ο κόσμος μας, αυτές είναι οι κυρίαρχες τάσεις αυτών που κρατούν τα ηνία. Και όσο τους αφήνουμε, αυτά θα γίνονται... Αν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δεν είχαν προοπτικές κέρδους, σχεδόν κανένας δεν θα τις προωθούσε... Νέτα σκέτα... To πρόβλημα, η σημασία του δηλαδή, θα νικήσει. Ελπίζουμε όχι τη λύση, αλλά την ανθρώπινη αδιαφορία και απληστία...

YΓ. Οι λίστες με τους μεγαλύτερους ρυπαντές του πλανήτη είναι στη διάθεση όσων θέλουν να τις δουν. Για να ξέρουμε και τι κάνει ο καθένας (ειδικά σε σχέση με όσα λέει), και πώς λειτουργεί μέχρι σήμερα το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα πάνω σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Είδε η καταχρηστικότητα την επιτηδευμένη αναβλητικότητα και τη φοβήθηκε...

YΓ1. Για το ταξικό πρόσημο των επερχόμενων εξελίξεων, ας μην το ανοίξουμε τώρα αυτό το θέμα...