«Ο τοίχος είναι παχιά διάστικτος με χιλιάδες ονόματα θυμάτων/ Ρίχνω μια ματιά/ μόνο μια ματιά/ πριν αποφασίσω να φύγω/ δίχως να κοιτάξω πίσω/ γιατί βλέπω το όνομα ενός φίλου ανάμεσό τους/ Φυσικά και ξέρω/ είναι κοινό όνομα/ μα νιώθω σίγουρος σχεδόν πως μια δεύτερη ματιά θα μου αποκαλύψει και το όνομα το δικό μου»
(«Ναντζίνγκ», Zhu Jian, Κινέζος ποιητής).
Το ημερολόγιο έδειχνε 13 Δεκέμβρη του 1937. Ο Σινο-ιαπωνικός πόλεμος, αγνοημένο από μας μέρος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που ήταν σε εξέλιξη, δημιουργούσε μία από τις χειρότερες φρικαλεότητες: τη σφαγή του Ναντζίνγκ, τη μαζική δολοφονία Κινέζων αμάχων από τον Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Στρατό. Η σφαγή διήρκεσε έξι εβδομάδες και, πέρα από τις δολοφονίες, οι δράστες διέπραξαν και άλλα εγκλήματα πολέμου, όπως μαζικούς βιασμούς, λεηλασίες και εμπρησμούς.
Καθώς πλησίαζε ο Ιαπωνικός Στρατός, η κυβέρνηση της Νανκίνγκ μαζί με τα κινεζικά στρατεύματα τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντας την πόλη και τους πολίτες υπό τον de facto έλεγχο του Γερμανού Τζον Ράμπε, που προσπάθησε να δημιουργήσει «μια ζώνη ασφαλείας» σώζοντας πολλές ζωές. Στις 5 Δεκεμβρίου, ο πρίγκιπας Yasuhiko Asaka ανέλαβε τη διοίκηση της εκστρατείας και είτε διέταξε είτε δεν έκανε καμία ενέργεια για να σταματήσει τη σφαγή.
Οι Κινέζοι στρατιώτες που είχαν απομείνει εκτελέστηκαν συνοπτικά κατά παράβαση των κανόνων πολέμου, ενώ οι λεηλασίες και οι βιασμοί που ακολούθησαν έγραψαν μία από τις σκοτεινότερες σελίδες σε μια ιστορία ήδη σκοτεινή. Το Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο για την Απω Ανατολή που συνεστήθη μετά τον πόλεμο υπολόγισε τουλάχιστον 200.000 δολοφονίες και 20.000 περιπτώσεις βιασμού. Στις Δίκες του Τόκιο που ακολούθησαν, αρκετοί Ιάπωνες στρατιωτικοί και ο Kōki Hirota, πρώην πρωθυπουργός της Ιαπωνίας και υπουργός Εξωτερικών κατά τη διάρκεια των φρικαλεοτήτων, κρίθηκαν ένοχοι για εγκλήματα πολέμου και εκτελέστηκαν τον Δεκέμβριο 1948, ενώ κάποιοι διέπραξαν «σεπούκου» (τελετουργική αυτοκτονία). Ο πρίγκιπας Asaka, ως μέλος της Αυτοκρατορικής Οικογένειας, έλαβε ασυλία και δεν δικάστηκε ποτέ.
Το συγκλονιστικό όμως ήταν πως μαζεύτηκαν πάνω από 300.000 υπογραφές υποστήριξης του Hirota από πληθυσμιακές «συσσωματώσεις» που ακόμη και σήμερα στην Ιαπωνία, όπως σε κάθε κοινωνία, δικαιολογούν ή αμφισβητούν τη σφαγή.
Τελικά, πέρα από δίκες, πολιτικές ρητορικές καταδίκης ή αθώωσης των εθνικών ή ιδεολογικών στρατών, επαναλήψεις με άλλα ονόματα ή άλλα προσωπεία, η «γραφική» ποίηση ανέλαβε να εκφράσει την κληρονομιά των θυμάτων, θυμίζοντας πως μέσα στις στροφές και τις αντιφάσεις της ιστορίας βλέπουμε τον φίλο και τον εχθρό στον ίδιο καθρέφτη. Και είναι αυτό το βλέμμα που μπορεί να γεννά την κτηνωδία αλλά και τη διαρκώς ανολοκλήρωτη ελπίδα κάποτε να ξεπεραστεί.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας