Το όνειρο

Καμιά φορά, αρκεί να λείπει μόνο ένας άνθρωπος, και όλος ο κόσμος μοιάζει να είναι έρημος.
Καλημέρα μεγαλοπρεπέστατη θλίψη.

Πλησίασα και σου είπα στο αυτί:

-Γιώργο στο Ηράκλειο,  στην Κρήτη, στην Ελλάδα αλλά και  στον κόσμο οι άνθρωποι είναι ανήσυχοι. Στη γειτονιά μας στο Μεγάλο Κάστρο, ακούγονται θρήνοι, γόοι, κοπετοί, οδυρμοί, μοιρολόγια. Τα παιδιά ρωτάνε τι σημαίνουν οι υπόγειοι, κουφοί, σπαραγμοί, οι θρηνητικοί ψίθυροι, οι οδυρμοί και το στηθοκόπημα. Ένας κρητικός με βράκες κλαίει χτυπώντας με τα χέρια το στήθος του.
Γιώργο τι θα κάνουμε με τους τόπους συνάντησης; Τα Λιοντάρια, η Κνωσός, ο Καγιαμπής, το Μεϊντάνι στ` Ανώγεια, η Ζώμινθος, τα Υακίνθεια του Λουδοβίκου, το Ρέθυμνο, το Ατσιπόπουλο,  η Σητεία, ο Μέρωνας, ο Γεροπόταμος, η Σούγια,  τα αρχαία θέατρα,  η Ελεύθερνα, το «Αλάτσι» του Σταύρου, ο ΙΑΝΟΣ,  ο Μαραθώνας, η Ανάβυσσος, τα Πετράλωνα, η Καισαριανή, οι αίθουσες τέχνης, τα Μουσεία, οι Όπερες..

- Οι τόποι συνάντησης θα είναι πλέον οι τόποι του ονείρου. Πίστεψε με, είναι πολύ περισσότεροι από τους κανονικούς τόπους που συναντιόμαστε με τους φίλους.

-Γιώργο πες μου τι συμβαίνει; Φοβάμαι. Εσύ;

-Σιγά μη φοβηθώ! Σιγά μην κλάψω. Σιγά μην φοβηθώ. Σε παρακαλώ βάλε ν` ακούσω αυτό το τραγούδι του Γιάννη Αγγελάκα. Όταν τελειώσει θα ήθελα να ακούσω το τραγούδι του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα «Πεθαίνω για σενα»

-Γιώργο μου καλέ κρατήσου. Μη μας αφήνεις γιατί η θλίψη θα κρατήσει για πάντα όπως είπε ο αγαπημένος σου ζωγράφος Βαν Γκογκ. Θυμάσαι τι είπες όταν πέθανε ο Άγγελος; (1).

-Φυσικά θυμάμαι. Επανέλαβα τη φράση του Λαμαρτίνου: «Καμιά φορά, αρκεί να λείπει μόνο ένας άνθρωπος, και όλος ο κόσμος μοιάζει να είναι έρημος». Το θέμα σήμερα δεν είμαι όμως ούτε εγώ ούτε ο Άγγελος.  Η δυστυχία πάλι απ᾿ έξω γδέρνει  τις πόρτες του κόσμου που μας λέει ο Σαχτούρης. Ο κόσμος πάλι καίγεται στη Μέση Ανατολή. (2) Εκεί ξανά «Τρώει η σκουριά το σίδερο και η θλίψη την καρδιά μας». Αυτή είναι τραγωδία και όχι η δική μου απώλεια. Μας το είπε και ο Κορνάρος: « Ο πόνος ο βαρύτερος τον ελαφρό σκεπάζει».

(1) Άγγελος Δεληβοριάς.

(2). Αναφορά στον πόλεμο που άρχισε αρχές Οκτωβρίου 2023.

Σιγά μην κλάψω: Στίχοι, μουσική: Γιάννης Αγγελάκας.

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω
και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω

Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω

Μα εγώ μ' ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό
Θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ
Σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ.
Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι
και πως αν θέλω περισσότερα να δω
σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω

Πεθαίνω για σένα.
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας.
Στίχοι: Ελένη Ράντου, Γιάννης Μαύρος.

Απόσπασμα:
Πεθαίνω για σένα και ας είσαι απάτη
δε πα να είσαι ψέμα εγώ σε λέω αγάπη.
Τι να μας πει η φυσική οι νόμοι δε μετράνε
σε φάση μεταφυσική τα πάθη κυβερνάνε.

Στον Γεροπόταμο ακούγονται από τα βάθη της θάλασσας θρήνοι, γόοι, κοπετοί, οδυρμοί, μοιρολόγια, σπαρακτικές, θρηνητικές φωνές. Ο ποιητής του Μέρωνα  Συμεών Καπετανάκης είπε ότι θρηνούν οι Νεράιδες που μάθανε τον σύθρηνο  από τις Νηρηίδες.

1*. Αρχιτέκτων. Ιστορικός Αρχιτεκτονικής. Ιστορικός Τέχνης.

2*. Μνήμη Γιώργου Γραμματικάκη.