Κάθε πολιτικός, αντιπροσωπεύοντας τον εαυτό του, τα ψυχικά του αποθέματα, μπορεί να αντιπροσωπεύει τoν ανθρωπισμό του καιρού του. Ο πιο μεγάλος κίνδυνος που αντιμετωπίζει, όχι μόνον ο πολιτικός, αλλά και η κοινωνία στο σύνολό της, είναι η εξοικείωση με τη βία.
Η τηλεόραση καθημερινά προβάλλει ειδήσεις με εκατοντάδες νεκρούς, που διανέμονται ισόποσα σε διάφορα μέρη του κόσμου. Στον άγριο και καμιά φορά αγροίκο λόγο της τηλεόρασης μιλάνε για εκρήξεις ή βόμβες που μετράνε έναν κάποιο αριθμό νεκρών: αλλά να μετράς σημαίνει να δημιουργείς, όχι να καταστρέφεις, μια έκρηξη δεν μετράει τριάντα νεκρούς, τους προξενεί.
Γινόμαστε ωμοί για να κερδίσουμε χρόνο, κι αυτό είναι ένα σύμπτωμα της κοινωνίας μας, όπου υπάρχει μια διαρκής εξοικείωση στην αρρωστημένη ταχύτητα των ρυθμών της ζωής. Ετσι, ο θάνατος ενός μεγάλου ηθοποιού ή η μόδα των γυμνών γοφών στην περίληψη των δελτίων ειδήσεων, ακολουθείται από μια θανατηφόρα έκρηξη στην Ουκρανία με δεκάδες νεκρούς, από τη νίκη μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, και από τον βιασμό τεσσάρων ανήλικων κοριτσιών ή αγοριών.
Δεν ισχυρίζομαι ότι αυτό είναι αναγκαστικά κακό, αλλά το να βάζεις τα πάντα στο ίδιο επίπεδο οδηγεί αναπόφευκτα σε μια εξοικείωση και σε μια σύγχυση στην οποία δεν δίνουμε καμιά σημασία για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Χωρίς να λάβουμε υπόψη ότι η ανθρώπινη ψυχή, λόγω ψυχοσύνθεσης, οδηγείται στο να θεωρεί περισσότερο σημαντικό τον θάνατο ενός ανθρώπου από τον θάνατο χιλιάδων.
Αν βλέπουμε εκατό να τσακώνονται, το βάζουμε στα πόδια, ενώ όταν βλέπουμε έναν να υποφέρει τρέχουμε να τον βοηθήσουμε: το προσωπικό πάντα μας πληγώνει περισσότερο. Κι αυτό το κλίμα εξοικείωσης στη βία, στην αδιαφορία για τον άλλο, είναι ένας μεγάλος κίνδυνος, γιατί γεννά κυνισμό. Βέβαια ο κυνισμός μπορεί να είναι και ένα είδος αυτοάμυνας που, μπροστά σε τρομακτικές καθημερινές τραγωδίες, μας επιτρέπει να μην είμαστε εμπλεκόμενοι.
Ενα από τα καθήκοντα του πολιτικού είναι ακριβώς εκείνο: να κρατά ζωντανό ένα συναίσθημα ανησυχίας και αποδοκιμασίας, που είναι εξάλλου η ικανότητα να αντιλαμβάνεται αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο, όχι απαραίτητα για να παρεμβαίνει, αλλά τουλάχιστον για να κατανοεί τα θλιβερά, φοβερά και τρομακτικά γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας.
Ο πολιτικός πρέπει να ενεργεί με τέτοιο τρόπο που η πορεία του και η δράση του να λειτουργούν, ώστε να μη μένει αδιάφορη η συνείδηση του πολίτη αλλά να αντιδρά, να διατηρεί την ευαισθησία του και να μη μένει στο πεδίο της αδιαφορίας.
*Ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας