Τι είναι το μίσος; Το λεξικό λέει πως είναι η αποστροφή για κάτι ή κάποιον. Ενα δηλητηριώδες συναίσθημα που πλήττει πρώτα αυτόν που το βιώνει. Ο άνθρωπος που νιώθει εμμονική εχθρότητα για έναν άλλο, άγεται και φέρεται από αυτήν, σε μια δίνη κεντρομόλου ψυχικής τρύπας, όπως ένα ποντίκι που παγιδεύεται σε ένα γλιστερό, άπατο λαγούμι.
Ο μισών (τι μετοχή κι αυτή!) είναι ένας δυστυχισμένος που αντλεί μια άρρωστη ευχαρίστηση με το να λαχταρά το κακό του άλλου και κάποιες φορές ακόμα και τον θάνατό του. Κατακλύζεται από τον άλλο· αυτός ο άλλος γίνεται το αρνητικό alter ego του. Ο θολός καθρέφτης στο υπόγειο του είναι του τού αποκαλύπτει κάθε φορά τον αποτρόπαιο θρίαμβο του ειδώλου αυτού που μισεί και πολύ συγκεχυμένα το δικό του, που γίνεται ολοένα και πιο αχνό.
Ο ΑΛΛΟΣ τελικά επικρατεί. Είναι εκεί, με τα χαρακτηριστικά ή τις ιδιότητες –εξαιτίας των οποίων τον απεχθάνεται– πολλαπλασιασμένα, ενοχλητικά αδρά, σαν οντότητες σαρκαστικές που τον περιπαίζουν.
Το μίσος όμως συχνά δεν εκφράζεται, αλλά βιώνεται σιωπηλά. Αυτός που μισεί συνηθίζει να ζει με τον «αλλότριο άλλο» μέσα του, συγκατοικεί μαζί του, ώσπου ΑΥΤΟΣ ο απεχθής ξένος μετατρέπεται σιγά σιγά σε μια παράδοξη συντροφιά η οποία νοηματοδοτεί την ψυχική του ένδεια.
Σε μια εποχή όπου η αγάπη έχει καταντήσει ένα είδος ψυχοπνευματικής αντίκας, όλοι λίγο πολύ αρέσκονται ακούσια ή εκούσια να μισούν κάτι ή κάποιον κατά καιρούς. Οπως ένα άδειο σπίτι που δεν εμψυχώνεται από γέλια, κλάματα, πόθο και κλινοπάλη, και οι ιδιοκτήτες του περιφέρουν τα σαρκία τους μέσα στα ντουβάρια σαν φαντάσματα, έτσι και το μίσος, η οργή, ο θυμός έρχονται να προσδώσουν ένα αίσθημα ύπαρξης, έστω και αλλοιωμένης.
Κανείς δεν νοιάζεται για κανέναν, και αυτοί που νοιάζονται μόνο για το δικό τους συμφέρον, το εννοούν πια με όρους δουλικούς – ψηφίζουν μια κυβέρνηση άθλιων επιδομάτων, το ψωμί γίνεται ψίχουλο κι όμως υποκλίνονται στον ψιχουλοφόρο τους σαν να είναι ο σωτήρας τους.
Τα παιδιά στα σχολεία χτυπάνε βάναυσα το ένα το άλλο. Οι γονείς τρώνε τις σάρκες τους. Διάλογος δεν υπάρχει, μόνο παράλληλοι, αυνανιζόμενοι μονόλογοι. Ολα μεταξύ των δήθεν φίλων ή γνωστών είναι ένα αλισβερίσι και μάλιστα ανενδοίαστο.
Οι τηλεοπτικές διαφημίσεις και το ιντερνετικό αλαλούμ προωθούν ένα μοντέλο ζωής ανέφικτο για τους πολλούς, οι πολλοί το ονειρεύονται και, καθώς δεν υπάρχει έρμα πνευματικό, αισθάνονται καθημερινά ματαιωμένοι.
Αν προσθέσουμε στην οικονομική ταπείνωση, τον φόβο, την αβεβαιότητα, την ανασφάλεια, την απαξίωση της ζωής σε όλη την ουσία της, οι Νεοέλληνες του 21ου αιώνα τρεκλίζουν ανήμποροι και είτε καταφεύγουν στην παθολογική παραίτηση είτε στο μίσος για κάθε τι διαφορετικό, που δεν το αντέχουν γιατί δεν αντέχουν οι ίδιοι τον εαυτό τους, έναν εαυτό υποθηκευμένο στην εικόνα, στη σύγχυση και στην ιδιωτεία.
Επιπλέον, σε μια κοινωνία διαστρεβλωμένης επιτρεπτικότητας, οι έχοντες εξουσία μπορούν ελεύθερα να εκφράσουν ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι, χωρίς κανέναν φόβο ελέγχου ή τιμωρίας, και οδηγούνται σε δηλώσεις άκρως ρατσιστικές, όπως στην περίπτωση του δημάρχου Μπέου, ακριβώς επειδή μπορούν.
Το γεγονός όμως ότι τέτοιες συμπεριφορές επευφημούνται από τον όχλο είναι το πιο ανησυχητικό.
Αυτός ο όχλος τρέφει τέτοιας υψηλής υποστάθμης ανθρώπους. Το υπαρκτό, μουλωχτό μίσος κάποιων πολιτών βρίσκει διέξοδο μέσα από τέτοιες συνθήκες· το αξίωμα του αρχηγού, η δύναμή του απελευθερώνουν τα κατώτερα ένστικτα, τα «νομιμοποιούν».
Με αυτόν τον τρόπο, όμως, ποινικοποιείται κατά κάποιον τρόπο η όποια διαφορετικότητα, ξανά και ξανά, ώσπου αυτός ο όχλος παίρνει τα πάνω του, ισχυροποιείται και ενισχύει τους αντιπροσώπους του με ακόμα περισσότερη προπέτεια και θανάσιμο θράσος.
Κάπως έτσι δεν γεννιέται ο φασισμός; Ή κάνω λάθος;
*Συγγραφέας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας