Το συμπέρασμα ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές καθορίζουν ποιος είναι ο ισχυρός ή ο νικητής της κεντρικής πολιτικής σκηνής δεν είναι πάντα σωστό, ακόμα κι όταν η ευχέρεια που δίνουν τα αποτελέσματα για εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων είναι σωστή. Η ουσία είναι τελείως διαφορετική.
Τους πολίτες των τοπικών κοινωνιών -και σωστά- δεν τους ενδιαφέρει η ισχύς του ενός ή του άλλου κόμματος (εν μέρει τουλάχιστον), αλλά η χρηστή διαχείριση στην Αυτοδιοίκηση, το επιθυμητό πρόγραμμα και η υλοποίησή του, ο σχεδιασμός και η πρόληψη, μαζί με τα οφέλη της περιφερειακής ή κοινοτικής ανάπτυξης.
Τα τελευταία χρόνια τα γεγονότα στην Αττική, στη Βόρεια Εύβοια ή στα Τέμπη, στη Ρόδο, στον Εβρο και μετά στη Θεσσαλία δημιούργησαν μεγεθυντικούς φακούς που έδειξαν με τραγικό τρόπο αδιαφορίες, ιδιοτέλειες, διαπλοκές, έργα βιτρίνας, λεφτά χαμένα και πολλά λόγια του αέρα. Εδειξαν το έμμονο μοτίβο «ουδείς υπεύθυνος». Το «Κατορθώσαμε να ανεβάσουμε ψηλά τη Θεσσαλία, πολύ ψηλά» του απερχόμενου Αγοραστού απέχει πολύ από την πνιγμένη Θεσσαλία της πραγματικότητας. Για πρώτη φορά, μέσα από αρνητικά παραδείγματα, περιφερειάρχες και δήμαρχοι άρχισαν να γίνονται ορατοί ως προς την κεντρική σημασία του ρόλου τους στις περιφερειακές κοινωνίες - και αυτό είναι καλό.
Με άλλα λόγια, είναι εσφαλμένη η μέτρηση των πολιτικών δυνάμεων των κομμάτων μέσα από τις εκλογές των βαθμών Αυτοδιοίκησης. Κυρίως, γιατί βλάπτει την ουσία της Αυτοδιοίκησης που είναι η τοπικότητα με τις ιδιαιτερότητές της: γεωγραφικές, ιστορικές, οικονομικές, πολιτισμικές, δημογραφικές κ.ά. Αν κάτι είναι συζητήσιμο, αυτό είναι η πρωτοφανής αποχή. Με δεδομένο το μεγάλο ποσοστό της, η καταμέτρηση πολιτικής κατίσχυσης δεν καθορίζει με σαφήνεια το εύρος των οφελών που αποκόμισε η κάθε παράταξη χωριστά. Ούτε προοικονομεί την πολιτική επιστροφή του λεγόμενου προοδευτικού στρατοπέδου ή της μεγάλης Κεντροαριστεράς. Επιπλέον, ο πόλεμος των μετρήσεων δεν καθορίζει ποιος έχει δίκιο ή ποιος είναι αποτελεσματικός – παρά μόνο ποιος είναι σωστή κομματική επιλογή και αρκούντως κομματικός. Τέλος, κρατάει σε κομματική ομηρεία την Τοπική Αυτοδιοίκηση, γεγονός που υπονομεύει ευθέως τον θεσμικό πολιτικό ρόλο της.
Τι είδαμε; Δεν υπήρξε κάτι που να μην έκανε ο πρωθυπουργός και να μην το έκανε η αφρόκρεμα του επιτελικού του κράτους στο Χαλάνδρι, στην Πάτρα, στη Θεσσαλία, στην Πελοπόννησο. Θέλησε να εντάξει με κάθε τρόπο, στην ουσία με ψυχρό εκβιασμό των πολιτών, όλους τους περιφερειάρχες και τους δημάρχους στην επιτελική χορεία, αποκλειστικά για κομματικά και όχι για αυτοδιοικητικά οφέλη.
Δεν υπήρξε κάτι που ο απερχόμενος Κώστας Μπακογιάννης να μην το παρουσίασε με τον πιο απολογητικό τρόπο ενώπιον των δημοτών του. Είπαμε, «Κανείς δεν είναι τέλειος», αλλά και κανείς άλλος δεν υπήρξε τόσο «δήμαρχος τεφλόν». Ωστόσο για την κάθε περίπτωση λειτούργησε ένα πολύ ισχυρό αξίωμα: Εάν το αποτέλεσμα μιας μηχανής είναι η κατ’ επανάληψη παραγωγή ενός αποτελέσματος κατώτερης ποιότητας, αποτυχημένο, κοστοβόρο, αλλοπρόσαλλο και αντίθετο από αυτό που θα θέλαμε, τότε θα πρέπει να αλλάξουμε αυτή τη μηχανή. Ποια θα μπορούσε να είναι η εφαρμογή αυτού του αξιώματος στην πολιτική διαδικασία; Οταν δεν μας αρέσει αυτό που παρήγαγε ο θεσμός, θα πρέπει στις εκλογές να ψάξουμε τον θεσμό που είναι υπεύθυνος και υπόλογος για το χαμηλό αποτέλεσμα και όχι να ζητάμε ειδικά κάτι από την πλευρά της κεντρικής κυβέρνησης ή τον πρωθυπουργό.
Οταν όμως ο πρωθυπουργός λειτούργησε σαν κομματάρχης, όταν μαζί με υπουργούς της κυβέρνησης προσπάθησαν να εκβιάσουν τους εκλογείς, να παρουσιάσουν ως αδάμαντες τα κάρβουνα των εκλεκτών τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, τότε το πράγμα αλλάζει. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση αθροίζεται σε επίπεδα αλλότρια των τοπικών κοινωνιών. Γίνεται ζήτημα συγκεντρωτικό (κάτι σαν εθνικές εκλογές) και, από αυτή την άποψη, ηττάται ακόμα κι όταν τα αυτοδιοικητικά πρόσωπα βρίσκονται απέναντι στο σύστημα Μητσοτάκη.
Προφανώς ενισχύθηκε το ΚΚΕ. Αλλά πέραν τούτου ουδέν. Πίσω από το ανιστορικό «5 κόμματα, 2 πολιτικές», η ηγεσία θα συνεχίσει τη συμβιωτική σχέση της με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Προφανώς και ήταν νίκη για τον Χάρη Δούκα. Κατάφερε να μετατρέψει το 14% του πρώτου γύρου στο απίστευτο 56% του δεύτερου - με τη βοήθεια του Κώστα Ζαχαριάδη. Ομως, πέραν τούτου, δεν μπορούμε να δούμε την αλλαγή φρουράς στον Δήμο Αθηναίων ως ερμηνευτικό κλειδί για κάποια συνεργασία της Κεντροαριστεράς, ούτε ως κοινωνικοπολιτική έναρξη φθοράς της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τα επινίκια του ΠΑΣΟΚ είναι «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν».
Το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν μονοσήμαντος νικητής του Δήμου Αθηναίων. Γιατί; Υποθέστε ότι στη θέση του Χάρη Δούκα βρισκόταν ο Κώστας Ζαχαριάδης. Ποιος θα ήταν ο δήμαρχος Αθηναίων; Οσοι ρωτήθηκαν, απάντησαν: Μακράν ο Κώστας Μπακογιάννης, ως καλλιστείο γάτας που πιάνει καλύτερα το ποντίκι σε στοχαστικούς περιπάτους με κλιματικά ντεσού και ποδηλάτες.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας