Μικρό παιδί ανακάλυψα την ομάδα της καρδιάς μου: Ενα συνοικιακό σύλλογο με βαριά ιστορία. Γράφω «ανακάλυψα», γιατί το περιβάλλον μου μέτραγε με μεζούρα τις πρωτιές και όντας παιδί δεν καταλάβαινα ότι υπάρχουν πολλές πρωτιές: Οι πρωτιές τού «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», αυτές που μετατρέπονται σε αυτοσκοπό και για να τις απολαύσεις αδιαφορείς για τα πάντα... Υπάρχουν όμως και άλλες «πρωτιές», όπως για παράδειγμα όσες συνδέονται με το «ευ» - κάποιοι ρομαντικοί το ταυτίζουν με την ευγένεια- εκείνες που συνδέονται με την κληρονομιά της Ιστορίας, οι άλλες που αρνούνται να ταυτιστούν με τους πρώτους... Ομως οι πιο όμορφες είναι όσες ζωντανεύουν την ιστορία του Δαβίδ. Και είναι όμορφες γιατί θρέφουν την ελπίδα.
Για να συνειδητοποιήσεις ότι υπάρχουν αυτές οι πρωτιές, πρέπει να ζυμωθείς με την πίκρα της απογοήτευσης και να περπατήσεις τα απογεύματα της Κυριακής μόνος επαναλαμβάνοντας ένα «γιατί». Και η ομάδα που επέλεξα μου πρόσφερε -ως παιδί και ως έφηβο- μπόλικες ευκαιρίες για να αναρωτηθώ «Γιατί» και να προχωρήσω στο «ανακαλύπτω», στο «γνωρίζω», στο «μαθαίνω» και στο «γουστάρω».
Ε, λοιπόν, αυτό που τότε με έκανε να «γουστάρω» δεν υπάρχει πια. Και για να μην πάει το μυαλό σας στην ομάδα μου, να ξεκαθαρίσω ότι αυτό που εδώ και μερικές δεκαετίες δεν γουστάρω αφορά τόσο αυτούς που μετέτρεψαν το ποδόσφαιρο σε βιομηχανία όσο και τους μεγαλόσχημους που τους ανέχονται και τους στηρίζουν. Είναι σίγουρο ότι χωρίς τους δεύτερους δεν θα υπήρχαν οι πρώτοι και πολλές τραγωδίες θα είχαν αποφευχθεί.
Στις 12 Αυγούστου η κυρία Παπαντωνοπούλου δημοσίευσε στην «Εφ.Συν.» ένα άρθρο με τίτλο «Για τα (πολλά) λεφτά τα κάνουν όλα!» Αφού το διάβασα, ξεκίνησα τις προσθέσεις των ποσών που αναγράφονταν και αφορούσαν αμοιβές ποδοσφαιριστών. Πλησίασα το 1,5 τρισ. ευρώ. Τόσα δόθηκαν σε μία φούχτα ανθρώπων με προφανή σκοπό να κάνουν τα δισεκατομμύρια που τους μαθαίνουν να «γουστάρουν», να φανατίζονται, να κατατάσσονται στους ποδοσφαιρικούς στρατούς (πρόκειται για στρατούς πολλαπλών αποστολών), να ξοδεύουν τα λεφτά τους, να αγοράζουν μετοχές, να...
Τότε μου καρφώθηκε η σκέψη: Τι θα γινόταν αν κάποια μέρα όλοι όσοι σήμερα «γουστάρουν» γυρνούσαν σελίδα λέγοντας: «Τέρμα το παραμύθι με τα τρισεκατομμύρια και τις αρρωστημένες σας πρωτιές». Να είστε σίγουροι ότι από εκείνη την ημέρα θα ξεκινούσε η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος του χουλιγκανισμού, των δολοφονιών, των απατεωνιών και όλων των αθλιοτήτων που χαρακτηρίζουν τη βιομηχανία του ποδοσφαίρου. Την ημέρα που η αδιαφορία και η σιχαμάρα θα υπερίσχυαν του «γουστάρω την πρωτιά με κάθε μέσο» τότε ένας-ένας οι «επενδυτές» θα εξαφανίζονταν παίρνοντας μαζί τους την ανηθικότητα και τη βία.
Θα μπορούσε να έλθει αυτή η ημέρα; Οχι. Οι αιτίες πολλές, αλλά η σημαντικότερη είναι ότι το πολιτικό σύστημα θα το αποτρέψει. Υπερβολές; Δεν έχετε παρά να διαβάσετε τις δηλώσεις των πολιτικών και -κυρίως- τα μέτρα που ανακοίνωσαν. Μπόλικα «απαγορεύεται», αλλά τίποτα που θα έκανε τους ανθρώπους να επανεξετάσουν τη σχέση τους με το ποδόσφαιρο. Το αντίθετο, μάλιστα, έχει συμβεί.
Συσκέπτονται με αυτούς που μετέτρεψαν την αγάπη για τη φανέλα σε εργαλείο -νόμιμων και παράνομων, ηθικών και ανήθικων, καθαρών και βρόμικων- οικονομικών και πολιτικών σκοπιμοτήτων. Υπό το πρίσμα αυτό, η δολοφονία του φιλάθλου, όσα προηγήθηκαν και όσα θα ακολουθήσουν, δεν είναι μία υπόθεση που αφορά μία μικρή ομάδα φανατικών, αλλά ένα πολιτικό πρόβλημα που αγγίζει όλους και το οποίο -συνειδητά και εσκεμμένα- το πολιτικό σύστημα ΔΕΝ θέλει να το λύσει για να μη θίξει τα συμφέροντα των «επενδυτών».
Το αφήνει να διαιωνίζεται για να μην αποκαλυφθούν μέχρι πού φτάνουν τα συμφέροντα (ενδεχομένως μία έρευνα θα κατέληγε στους πολιτικούς και στα κόμματα). Δεν κάνει την παραμικρή προσπάθεια να φωτίσει τις δυσώδεις πλευρές του για να ΜΗ δουν οι άνθρωποι το πραγματικό πρόσωπο αυτού που «γουστάρουν». Δεν εφαρμόζει τους κανόνες που ισχύουν για όλους τους υπόλοιπους, για να αφήσει τους «επενδυτές» να απολαύσουν ανενόχλητοι τους καρπούς των ιδιοτελών σχεδίων τους.
Αιθεροβατούν όσοι πιστεύουν ότι δεν θα υπάρξουν και άλλα θύματα, δεν θα γίνουν άλλα έκτροπα και δεν θα ξαναβγούν ρόπαλα και μαχαίρια. Οι φρικαλεότητες θα συνεχιστούν για όσο καιρό το πολιτικό σύστημα αρνείται να κάνει το καθήκον του: να βοηθήσει τους ανθρώπους να αντιληφθούν ότι κάποιοι βγάζουν κυβερνήσεις και τρισεκατομμύρια εκμεταλλευόμενοι αυτό που... γουστάρουν.
*Δημοσιογράφος, συγγραφέας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας