Καθώς το «κίνημα για ελεύθερες παραλίες» φουντώνει, η καταγγελία ενός ζευγαριού για ξυλοδαρμό του από (προφανώς εντεταλμένο) μπράβο σε μπιτσόμπαρο της Χαλκιδικής ήρθε στη δημοσιότητα. Ανεξάρτητα από το πότε συνέβη το περιστατικό, αφού σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ. συνέβη πέρυσι, εάν δηλαδή το πρόσφατο κίνημα πολιτών ενδυνάμωσε το ζευγάρι ώστε να τη δημοσιοποιήσει, ή εάν συνέβη δεύτερο περιστατικό πρόσφατα, αναδεικνύει πως η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου και των «κοινών αγαθών» που εξελίσσεται παγκόσμια δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί δίχως τη συναίρεση ομάδων που θεωρούν πως αφού είναι ώς τώρα ενταγμένοι/ες δεν πρέπει να τους αφορά.
Ετσι στήνονται οι μπίλιες στο μπιλιάρδο που παίζεται πριν χτυπήσει μαζικά η στέκα. Γιατί ενώ όλοι βρίζουμε το τσογλάνι που χτύπησε δύο ηλικιωμένους που χαλούσαν την «πολυτέλεια» του bitch bar (όχι τυχαίο το ορθογραφικό), κανείς μας δεν τα βάζει με τους αποκτηνωμένους καταναλωτές στις ξαπλώστρες, τους «τι να μπλέκομαι τώρα». Μόνο μια νέα γυναίκα αντέδρασε στον κοινωνικό εκμαυλισμό. Μια κοινωνία εξατομίκευσης εκεί οδηγεί. Και φαίνεται από την καθημερινότητα ώς τις εκλογές…
Η εξατομίκευση βέβαια έχει ποικίλες έννοιες και προσεγγίσεις, αφού μπορεί να αποτελεί εκδοχή της συγκρότησης της προσωπικότητας ή της διαδραστικότητας με τα κοινωνικά συμφραζόμενα ή και το ασυνείδητο, αποτελώντας ένα από τα σπουδαιότερα φαινόμενα των νεωτερικών χρόνων. Αλλά ως πολιτική προσέγγιση χρησιμοποιήθηκε συχνά για να σπάει τη συλλογικότητα, το αριστοτελικό συναμφότερον, το «με νοιάζει γιατί αύριο θα με αφορά».
Και στην εποχή όπου επικρατεί ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός, συνεπικουρούμενος από την υπερτεχνολογία και τις μιντιοποιημένες, ρετουσαρισμένες μας ταυτότητες που διαχέονται ως «στιγμές προσωπικής απόλαυσης» στα κοινωνικά δίκτυα, αυτό γίνεται σπουδαίο «εργαλείο» πολιτικοκοινωνικής και ηθικής χειραγώγησης, ακόμη περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν. Τώρα συναινούν όχι απλά οι φοβισμένοι αλλά και οι –φιλάρεσκα νομιμοποιημένοι από Μουμτζήδες– εν συγκρίσει με τους «παρίες» πιο «επιτυχημένοι».
Παρ’ όλα αυτά, οι σπουδαίοι, πυκνοί στίχοι της Ελένης Βακαλό παραμένουν τραγικά επίκαιροι:
«Θα σας πω πώς έγινε/ Ετσι είναι η σειρά/ Ενας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο/ δρόμο του έναν χτυπημένο/ Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε/ Τόσο πολύ λυπήθηκε/ που ύστερα φοβήθηκε/ Πριν κοντά του vα πλησιάσει για να σκύψει να/ τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα/ Τι τα θες τι τα γυρεύεις/ Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω,/ να ψυχοπονέσει τον καημένο/ Και καλύτερα να πούμε/ Ούτε πως τον έχω δει/ Και επειδή φοβήθηκε/ Ετσι συλλογίστηκε/ Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;/ Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε vα παίξει με τους άρχοντες/ Αρχισε λοιπόν και κείνος/ Από πάνω να χτυπά/ Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας