Καλώς ήρθατε στην έρημο του πραγματικού

Οσες ερμηνείες κι αν δοθούν, δεν υπάρχει αμφιβολία σχετικά με το τι συνέβη. Εκτός κι αν είσαι ΚΚΕ και θεωρείς πως επιβραβεύτηκες (sic) γιατί τσίμπησες κάτι μισαδάκια. Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι;

Τι συνέβη, λοιπόν; Κατά σειρά σημασίας:

Η εκπληκτική άνοδος της Ακροδεξιάς, ναζιστικής, λεπενικής και χριστιανοφασιστικής, μας κάνει μέρος της ευρωπαϊκής κανονικότητας. Είναι στοιχείο χειροπιαστής σύγκλισης με την Ευρωπαϊκή Ενωση - για την πλήρη κατίσχυση του νεοφιλελευθερισμού, στη βαλκανική του εκδοχή, είχαν φροντίσει τρία μνημόνια και η χιλιοτραγουδισμένη από όλα τα κόμματα διακυβέρνησης «έξοδος» από αυτά. Η εξαιρετική ισχυροποίηση του αγριανθρωπικού πολιτικού ρεύματος, που κεφαλαιοποιεί εκλογικά -και όχι μόνο- το μίσος και το κάνει θεμελιώδες κριτήριο άσκησης πολιτικής συμπληρώνοντας το φιλελεύθερο μίσος απέναντι στις κατώτερες τάξεις, θυμίζει έντονα πλέον Μεσοπόλεμο.

Ο οικονομικός φιλελευθερισμός είναι το γνωστότερο παράδειγμα κοινωνικού δαρβινισμού στην Ιστορία. Για τους φιλελεύθερους, ο πλούτος και η φτώχεια, η πολυτέλεια και η εξαθλίωση είναι δικαιολογημένα, αφού, έχοντας ως κριτήριο την αξιοσύνη, διαμορφώνουν μια τάξη απολύτως φυσική - η εκμετάλλευση, δηλαδή, είναι φυσική. Οι χαμένοι δικαίως χάνουν, οι νικητές δικαίως νικούν. Η επέκταση αυτού από το κοινωνικό επίπεδο στο εθνικό, το φυλετικό, το έμφυλο είναι εύλογη - ιδίως σε εποχές παρατεταμένης κρίσης.

Πριν από περίπου πενήντα χρόνια, από τη μακρινή από κάθε άποψη δεκαετία του ’60, ο Αντόρνο έλεγε πως η Ακροδεξιά τρέφεται από τις συνθήκες που ευνοούν μια «δομή αισθήματος», η οποία βασίζεται σε εικόνες «συντέλειας», «έσχατων καιρών», «τέλους εποχής». Για να προσγειώσω λίγο τις διατυπώσεις, η παρατεταμένη πολυκρίση του καιρού μας διαμορφώνει συνθήκες ακραίου πολλές φορές φόβου, μηδενικών προσδοκιών, διαρκούς και βάσιμου κινδύνου επιπλέον υποβάθμισης και, έτσι, κάνει να βγάζουν νόημα όλα τα διανοητικά σχήματα που βρίσκουν την αιτία των κακών που μας πνίγουν σε «προφανή» εξιλαστήρια θύματα.

Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν μας παίρνουν μόνο τις δουλειές, απειλούν και την ταυτότητά μας - από κοινού με τους «διεθνιστές» κοσμοπολίτες, που τους υπερασπίζονται και αποτελούν την κατεξοχήν επικίνδυνη, στο όριο της διαστροφής, ελίτ που καταδυναστεύει τον «μέσο πολίτη». Οι κοινωνικά κατώτεροι μας στερούν δυνατότητες, στο μέτρο που οι φόροι μας πληρώνουν τα επιδόματά τους, χωρίς καμιά ανταποδοτικότητα (sic). Οι τριτοκοσμικοί, για να χρησιμοποιήσω μια πασέ έννοια, θα μας εκμεταλλευτούν προκειμένου να αναλάβουμε το μεγαλύτερο μέρος των επιλογών εναντίον της κλιματικής κρίσης…

Είναι δυνατόν, θα πει κάποιος, να ηγεμονεύουν τέτοιες απόψεις; Τέτοιες «αρλούμπες»; Είναι και παραείναι στο μέτρο που δεν συνιστούν αρλούμπες, αλλά λογικά σχήματα, που για ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού βγάζουν νόημα. Ο αγριανθρωπισμός δεν σημαίνει έλλειψη λογικής συνοχής και πειστικότητας, ιδίως όταν η Αριστερά είναι απολύτως απαξιωμένη, στο όριο της περιφρόνησης.

Και να το δεύτερο δεδομένο των τελευταίων εκλογών, η κατάρρευση της Αριστεράς σε όλες της τις εκδοχές - η διαχρονική, σταθεροποιητική για το σύστημα, λειτουργία του ΚΚΕ κάνει τα μισαδάκια του να μην έχουν σημασία. Απόδειξη είναι πως χαίρεται, ενώ η σκληρή δεξιά μετατόπιση προκαλεί φόβο και τρόμο σε κάθε στοιχειωδώς λογικό άνθρωπο.

Ο Τσίπρας δήλωσε παραπροχθές πως «ο κίνδυνος της κατάρρευσης, που διαφάνηκε στις προηγούμενες εκλογές, αποφεύχθηκε»! Εμβρίθεια και αναλυτική ικανότητα που σκοτώνει. Το syrizification, η νέα μας συμβολή στην πολιτική επιστήμη μετά το pasokification, δεν γίνεται καν αντιληπτό, ενώ τα γεγονότα βοούν. Αυτός, νομίζω, είναι άλλος ένας, ανάμεσα σε πολλούς, λόγος που το μέλλον της αξιωματικής αντιπολίτευσης (sic) είναι η πλήρης αποδρομή.

Ενώ «το πρόγραμμά μας ήταν το πιο κοστολογημένο», ενώ τα δώσαμε όλα σε εγκώμια και «δεσμεύσεις προς τη μεσαία τάξη» χωρίς επικίνδυνες, κομμουνιστικού τύπου, αναφορές στην εργατική, ενώ υποκλιθήκαμε με όλους τους τρόπους στο «Κέντρο», τα αποτελέσματα δεν μας δικαίωσαν. Αρα… φταίει κάτι άλλο. Τι;

Η παλιακότητα και η αντιαισθητικότητα των μη νέων (!) προσώπων και οι μηχανισμοί τους. Γι’ αυτό αποσύραμε τον Φίλη από τον δημόσιο διάλογο, γι’ αυτό το πρόγραμμα για την Υγεία δεν το παρουσίασε ο Ξανθός, αλλά η Λινού. Ελα, όμως, που έτσι πήγαμε ακόμη χειρότερα. Είναι που δεν το κάναμε νωρίτερα. Τώρα, λοιπόν, θα βάλουμε μπροστά τα νέα και κάποια ακόμη νέα-νέα πρόσωπα και θα δείτε τι θα γίνει! Ξανά: Μωραίνει Κύριος…

Τα εκλογικά αποτελέσματα της προερχόμενης από τον ΣΥΡΙΖΑ Αριστεράς -ακόμη και του ΜέΡΑ25, της ΛΑ.Ε. ή ανένταχτων του ίδιου χώρου- δείχνουν πως ο κύκλος έκλεισε. Ο ελληνικός λαός χρεώνει στον Τσίπρα τη ματαίωση της ελπίδας και στους υπόλοιπους την ανικανότητά τους να αποτρέψουν την κοροϊδία του καλοκαιριού του 2015. Υπάρχει εδώ μια «αδικία» για όσους δεν συγκατένευσαν, στο ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη π.χ. - αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Μπροστά σε αυτό το τρομακτικό τοπίο, η ενότητα, από τις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ και το ΜέΡΑ25 μέχρι την επαναστατική Αριστερά, είναι επιβιοτικό καθήκον.