Σύστημα εξουσίας και πρόγραμμα

Εχω μπροστά μου ένα άκρως καλαίσθητο, έγχρωμο, πολυσέλιδο εγχειρίδιο με τίτλο «21 Μαΐου - Ξέρουμε και μπορούμε να φέρουμε την Αλλαγή. Πρόγραμμα Διακυβέρνησης 2023-2027, ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Δικαιοσύνη παντού». Πρόκειται για τη γραπτή και εκδοτική αποτύπωση του προγράμματος διακυβέρνησης 2023-2027, όπως κυκλοφόρησε και διανεμήθηκε προεκλογικά από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το βιβλίο αυτό παραλήφθηκε από το σύστημα εξουσίας και τα πανίσχυρα, μίσθαρνα και αδηφάγα μέσα επικοινωνίας που διαθέτει. Αποσιωπήθηκε ή διαστρεβλώθηκε κατά τρόπο πρωτοφανή μετά τη μεταπολίτευση, με στόχο να το εμφανίσει κενό προτάσεων από την αξιωματική αντιπολίτευση ή να προκαλέσει αισθήματα φόβου και πανικού στο κοινωνικό σώμα των εκλογέων.

Από την άλλη μεριά, ο δυνάμει κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε, όπως αποδεικνύεται από το εκλογικό αποτέλεσμα, να το καταστήσει, στο πλαίσιο μιας ευρύτατης λαϊκής κινητοποίησης, κτήμα χιλιάδων μελών του και πολιτών, οι οποίοι, πόρτα-πόρτα, θα αναλάμβαναν την ενημέρωση και την πειθώ των εκλογέων, εξουδετερώνοντας τους μηχανισμούς του συστήματος και τον ολοκληρωτισμό του. Η χώρα μας έχει πολλά ιστορικά παραδείγματα κατά τα οποία η λαϊκή δυναμική κατανίκησε τη συστημική δυναμική.

Ας προχωρήσουμε λοιπόν εμπειρικά. Καταφεύγω στο όγδοο κεφάλαιο του προγράμματος «Για ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης» και διαβάζω στην εισαγωγή του:

«Η δυσώδης υπόθεση των υποκλοπών, η γενικευμένη διαφθορά, η αδιαφάνεια, η χρησιμοποίηση των κρατικών και διοικητικών μηχανισμών για κομματικές και ιδιωτικές εξυπηρετήσεις, οι προγραφές δημοσίων υπαλλήλων και λειτουργών Ανεξάρτητων Αρχών, η διαρκής απαξίωση του Συντάγματος και του Κοινοβουλίου, η εργαλειοποίηση της δικαστικής εξουσίας, ο ακραίος αυταρχισμός απέναντι σε λαϊκές διεκδικήσεις και κινήματα νεολαίας, η χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης και των δημοσκοπήσεων, με στόχο τον έλεγχο της κοινής γνώμης, συνθέτουν ένα δυστοπικό σκηνικό για τη δημοκρατία στην Ελλάδα του 2023».

Αυτά ακριβώς δεν έπρεπε να φτάσουν στα αυτιά και στο μυαλό κάθε πολίτη στις πόλεις και στα χωριά; Η πραγματικότητα, δηλαδή, πως η Ελλάδα δεν είναι πλέον ομαλή δημοκρατία ευρωπαϊκού τύπου αλλά βολοδέρνει μεταξύ Ουγγαρίας και «τρίτου κόσμου»;

Ερχομαι τώρα επιλεκτικά, για την επάρκεια του χώρου, στο δεύτερο μέρος των προτάσεων του όγδοου κεφαλαίου.

Οι πολίτες πληροφορήθηκαν, λοιπόν, και μετά από μακρά σκέψη απέρριψαν κατά πλειοψηφία, μεταξύ άλλων, και τα εξής:

• Καμία θέση της πάγιας διοικητικής ιεραρχίας δεν καταλαμβάνεται από μετακλητό υπάλληλο.
• Καταργούμε κάθε ασυλία που ψηφίστηκε τα τελευταία χρόνια.
• Συμμετοχή των δικαστικών ενώσεων και των δικηγορικών συλλόγων, με διατύπωση γνώμης, στην επιλογή της ηγεσίας των Δικαστηρίων, μέχρι τη στιγμή που μια προοδευτική συνταγματική αναθεώρηση καταργήσει το ισχύον σύστημα εκλογής.
• Καταβολή των ποσών που έχουν ανασταλεί και αφορούν τις άδειες λειτουργίας των ΜΜΕ.
• Ολοκληρωμένο σχέδιο ενίσχυσης της ανεξαρτησίας και του κύρους των Ανεξάρτητων Αρχών.
• Μεταρρύθμιση της λειτουργίας και του θεσμικού πλαισίου της Ελληνικής Αστυνομίας και της Μητσοτακικής αμαρτωλής ΕΥΠ.

Αυτά έμαθαν οι εκλογείς και δεν τα αποδέχτηκαν, όπως και στα άλλα δώδεκα κεφάλαια του προγράμματος; Το φως έσβησε και το σκοτάδι επικράτησε πλήρως. Το σκοτάδι της κυρίαρχης συστημικής εξουσίας.

Υπάρχει καιρός μέχρι την 25η Ιουνίου. Λαϊκή κινητοποίηση, εγρήγορση, πόρτα-πόρτα, ώστε όλοι ανεξαιρέτως να γνωρίζουν.

Ενα κόμμα σε απόλυτη και πλήρη δράση με επικεφαλής τον πρόεδρο, τα στελέχη και τα μέλη του.

Για να επανέλθει η αισιοδοξία της κυριαρχίας της δημοκρατικής, προοδευτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς και να ηττηθεί και ο ολοκληρωτισμός των συμφερόντων των λίγων.

*Ομότιμος καθηγητής, πρώην αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου