Στις 21 Μαΐου κλείνει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η θλιβερή περίοδος της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Για την ακρίβεια, στις 21 Μαΐου γράφεται ο επίλογος της θλιβερής πρωθυπουργίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει λόγος να εξηγήσω γιατί η περίοδος της διακυβέρνησης Μητσοτάκη χαρακτηρίζεται ως θλιβερή.
Αρκεί να επαναφέρουμε από τη μνήμη μας τις εικόνες των νοσοκομείων την εποχή της πανδημίας με τους ασθενείς COVID να πεθαίνουν στα ράντζα εκτός ΜΕΘ και οι «αρμόδιοι» υπουργοί να βγαίνουν ανερυθρίαστα να δηλώνουν ότι δεν έχει αποδειχθεί ότι οι ΜΕΘ εξασφαλίζουν καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης, με τους νεκρούς να φθάνουν στο ανατριχιαστικό αριθμό των 37.000.
Αρκεί να θυμηθούμε τις πυρκαγιές ρεκόρ του 2021 με εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα καμένα και μαζί με αυτά οι κόποι και οι ελπίδες δεκάδων χιλιάδων οικογενειών που είδαν τις περιουσίες τους να πυρπολούνται, ενώ από την επόμενη ημέρα ξεκινούσαν οι εργασίες για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα απάτητα βουνά της Εύβοιας και της Πελοποννήσου (οποία σύμπτωση!).
Αρκεί να ανατρέξουμε στα πρόσφατα βίντεο από τη συμφορά των Τεμπών, τις σκηνές απίστευτης υποκρισίας που σκηνοθετήθηκαν στην πρώτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου με τους Υπουργούς να παριστάνουν τους συντετριμμένους, ενώ λίγες στιγμές αργότερα πλείστοι όσοι έβγαιναν στα κανάλια να ρίξουν το φταίξιμο στον… Χατζηπετρή και την κακιά την ώρα…
Αυτές και μόνο οι εικόνες αρκούν και δεν χρειάζεται καν να φτάσουμε στους λογαριασμούς της ηλεκτρικής ενέργειας και τη Μεγάλη Ληστεία που διεπράχθη σε βάρος του ελληνικού λαού από τους ολιγάρχες που νέμονται την Ενέργεια και τα δίκτυα. Ούτε στην ακρίβεια των σούπερ μάρκετς και τις καθημερινές εμφανίσεις του παλιάτσου αρμοδίου υπουργού που μοίραζε foodpasses, energypasses, καλάθια νοικοκυράς και κόκκινα πασχαλινά αυγά, σαν να χάριζε χάντρες σε ιθαγενείς…
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει τελειώσει πολιτικά και ο ίδιος κλείνει τον πολιτικό του κύκλο, τουλάχιστον στον ελλαδικό χώρο. Και αυτό το υποστηρίζω επειδή πιστεύω ότι σε όσες εκλογές και αν προσφύγει, ό,τι τερτίπια κι αν σκαρφιστεί, η αυτοδυναμία που τόσο επιθυμεί είναι ανέφικτη.
Και ο λόγος που επιζητεί την αυτοδυναμία είναι ότι, σε οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα, ακόμη και με πρωτιά της ΝΔ, αποκλείεται να βρεθεί και πάλι στη θέση του πρωθυπουργού. Συνεπώς, το ζήτημα που τίθεται στις επόμενες εκλογές δεν είναι «να φύγει ο Μητσοτάκης». Το πραγματικό διακύβευμα θα ήταν να αλλάξει αυτή η πολιτική. Και λέω «θα ήταν» επειδή πιστεύω ότι, εν τοις πράγμασι, τέτοιο διακύβευμα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Και εξηγούμαι:
Με βάση τις δημοσιευμένες (αλλά και αδημοσίευτες) δημοσκοπήσεις, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας (βεβαιότητα), οι συνδυασμοί που μπορούν να δώσουν κυβέρνηση είναι : ΝΔ- ΠΑΣΟΚ, ΝΔ-Ελλ. Λύση, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ελλ. Λύση, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ.
Όσοι βιαστείτε να προκαταλάβετε ότι οι δύο τελευταίοι συνδυασμοί είναι αδύνατοι, θα σας καλούσα να ανατρέξετε στο πρόσφατο παρελθόν και τις συγκυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ- ΔΗΜΑΡ-ΛΑΟΣ (παρά τις απίστευτες προεκλογικές ύβρεις που αντάλλασσαν οι αρχηγοί τους) και τη δεύτερη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ο λόγος για τον οποίο αναφέρομαι στη δεύτερη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και όχι στην πρώτη είναι ότι ενώ στην πρώτη υπήρχε το συνδετικό προγραμματικό στοιχείο της ακύρωσης των μνημονίων, στη δεύτερη, το μόνο κοινό στοιχείο που τους ένωνε ήταν η κουτάλα και το μοίρασμα της λείας.
Απλώς οι ανωτέρω συνδυασμοί ενδεχομένως να μην έχουν την πλήρη αποδοχή του συνόλου των κοινοβουλευτικών ομάδων των εν λόγω κομμάτων. Αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από το μοίρασμα τω υπουργείων και το τυράκι που θα δοθεί στους «ιδεολόγους διαφωνούντες» για να σιωπήσουν.
Το αποτέλεσμα όμως όλων αυτών των συνδυασμών θα είναι μια κυβέρνηση η οποία επ'ουδενί θα μπορεί να αμφισβητήσει την κηδεμονία των δανειστών και θα είναι απολύτως εξαρτώμενη από τις βουλές των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης.
Ασφαλώς οι κυβερνήσεις που ενδέχεται να προκύψουν από τους συνδυασμούς αυτούς δεν είναι ποιοτικά ίδιες. Κάποιες θα δείχνουν ελαφρά ευνοϊκότερες για τον λαό σαν τον φιλεύσπλαχνο βασανιστή που σε βασανίζει με τύψεις και με αισχυντηλές «συγγνώμες», σε αντίθεση με τον σαδιστή και αιμοβόρο που σε βασανίζει με ειρωνικά σχόλια και εξευτελιστικές «διευκολύνσεις».
Το μοναδικό διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι να παραμείνει ζωντανή και να δυναμώσει η φλογίτσα που άναψε το 2019 με την είσοδο του ΜέΡΑ25 στη Βουλή, ώστε κάποια στιγμή, στο ορατό μέλλον και όχι σε κάποιο ακαθόριστο σοσιαλιστικό επέκεινα, να αποτελέσει την ορατή ελπίδα που θα πυρπολήσει τις καρδιές του ελληνικού λαού, οδηγώντας τον στην έξοδο από αυτή τη φυλακή χρέους που μας έβαλαν από το 2010.
Αν νομίζετε λοιπόν ότι τα βάσανά μας τελειώνουν με την οριστική αποπομπή Μητσοτάκη, λυπάμαι πολύ, αλλά πλανάσθε πλάνην οικτρά. Μας περιμένει ένας Γολγοθάς προσπάθειας για να απεμπλακούμε από τους βρόχους του διχτυού που μας τραβάει στον πάτο και στην οικονομική ασφυξία και οδηγεί τη χώρα σε ερήμωση και τους νέους μας σε μαζική φυγή στο εξωτερικό.
Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία. Όποιος κιοτεύει και πιστεύει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από τον δρόμο της υποταγής και της συνθηκολόγησης και ότι το 2015 παρασύρθηκε από αυταπάτες, ας κάνει στην άκρη για να αφήσει χώρο σε αυτούς που είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν.
*υποψήφιος βουλευτής Ανατολικής Αττικής με το ΜέΡΑ25
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας