Κρίσιμα και επίδικα

Η κρισιμότητα των εκλογών ίσως συνιστά το πιο γνωστό στερεότυπο που αναπαράγεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Το κάθε κόμμα τονίζει το δικό του κρίσιμο επίδικο, το οποίο μάλιστα φροντίζει να το αναγάγει σε εθνικό διακύβευμα. Τα εθνικά ζητήματα, η οικονομική κατάσταση της χώρας, η δημοκρατική λειτουργία, οι θεσμικές κατακτήσεις έχουν δικαίως αποτελέσει πολλές φορές κεντρικό θέμα εκλογικών αναμετρήσεων. Σε αυτές τις εκλογές προστίθεται και ο φόβος της πολιτικής αστάθειας.

Η Ν.Δ. ζητάει αυτοδυναμία και, στην περίπτωση που δεν την έχει, θέλει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής ή εκλογές μέχρι να «δύσει ο ήλιος». Ο δε ΣΥΡΙΖΑ θέλει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και όταν αυτή δεν προκύπτει από τους αριθμούς ζητάει ψήφο ανοχής από το ΜέΡΑ25 και το ΚΚΕ. Μια και ο λόγος αφορά και στις δύο περιπτώσεις τη δική μας συμμετοχή, με σαφήνεια και κατηγορηματικό τρόπο δεσμευόμαστε στους πολίτες θέτοντας εδώ και πολύ καιρό τρεις προϋποθέσεις για να είμαστε εταίροι σε κυβέρνηση συνεργασίας.

- Οχι σε πρωθυπουργό που έχει αποδοκιμαστεί από τη λαϊκή ετυμηγορία.

- Ναι σε προγραμματική συμφωνία.

- Ισχυρό διψήφιο ποσοστό.

Αυτά δεν είναι απλά βολονταριστικές επιδιώξεις, αλλά συγκροτούν τη δυνατότητά μας να θέσουμε προτεραιότητα σε ζητήματα που η δική μας πολιτική πρόταση θεωρεί σημαντικά και κρίσιμα για τη χώρα. Είναι το γνήσιο συμβόλαιο με τον λαό και όχι κακέκτυπες απομιμήσεις. Μαζί με τις προϋποθέσεις θέλουμε να είμαστε σαφείς και με τις πολιτικές οριοθετήσεις του κόμματός μας που έχουν προκύψει από συνέδρια, συνδιασκέψεις αλλά κυρίως από την ιστορική διαδρομή του.

Η συντηρητική παράταξη με οποιαδήποτε μεταμφίεση –λαϊκή δεξιά, κεντροδεξιά, νεοφιλελεύθερη– είναι ο ιδεολογικός μας αντίπαλος και υπό κανονικές συνθήκες δεν αποτελεί εταίρο μας σε κυβέρνηση συνεργασίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι είναι ο κορμός του προοδευτικού πόλου που θα συγκροτηθεί απέναντι στη Ν.Δ. για την προοδευτική διακυβέρνηση. Δυστυχώς, όμως, για αυτόν, αυτός ο ισχυρισμός δεν προκύπτει ούτε από την περίοδο που είχε την εξουσία ούτε από την αντιπολίτευση που άσκησε τα τελευταία χρόνια. Δεν κάνω δίκην προθέσεων, ούτε υποτιμώ προσπάθειες ορισμένων στελεχών του.

Απέναντι στη συντηρητική πρόταση διακυβέρνησης μόνο μια σοσιαλδημοκρατική πρόταση μπορεί να έχει πιθανότητες επιτυχίας. Εάν επικρατήσουν και εμπεδωθούν οι σημερινοί συσχετισμοί στον χώρο της Κεντροαριστεράς, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα έχουμε για αρκετά χρόνια την κυριαρχία ενός παντοδύναμου συντηρητικού πόλου με έναν αδύναμο και ανίσχυρο μικρό πόλο απέναντι.

Εκείνο που αλλάζει την εξίσωση είναι η ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, που θα αλλάζει τους εσωτερικούς συσχετισμούς στον χώρο Κεντροαριστεράς και συγχρόνως θα δυναμώνει τον προοδευτικό πόλο. Χωρίς δόση υπερβολής, αυτό είναι το κρίσιμο διακύβευμα αυτών των εκλογών. Δυνατή σοσιαλδημοκρατική παράταξη ή το κύκνειο άσμα της. Ενα μικρό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα μπορεί να είναι χρήσιμο, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι φίλοι και σύντροφοι από τα παλιά· για την υγεία του πολιτικού μας συστήματος δεν συνιστά, όμως, την πρέπουσα απάντηση στις σημερινές ανισότητες που συνεχώς διευρύνονται.

Εμπιστοσύνη λοιπόν στη λαϊκή ετυμηγορία. Οι πολίτες έχουν δοκιμάσει στα λόγια και στην πράξη όλες τις πολιτικές των κομμάτων που κυβέρνησαν τα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Ας συγκρίνουν, ας ζυγίσουν τα αρνητικά και τα θετικά και ας εκτιμήσουν ποιος μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα τις σύγχρονες προκλήσεις που θέτει η εποχή μας. Οι αναποφάσιστοι καιρός να αποφασίσουν. Παρότι Ολυμπιακός, τους συνιστώ να μελετήσουν μία φράση του Κριστόφ Βαζέχα: «Πριν ακόμα φτάσει η μπάλα σ’ εσένα, πρέπει να έχεις καταλήξει τι θέλεις να κάνεις μ’ αυτήν». Οσες φορές είχα δύο επιλογές στο μυαλό μου, τελικά έχανα την ευκαιρία.

* Μέλος ΚΠΕ ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής