Οι Γερμανοί ξανάρθαν, Βασίλη Λογοθετίδη

Ξανάρθαν όχι μόνο μέσω των μνημονίων και της εξαγοράς-ξεπουλήματος βασικών υποδομών της χώρας (αεροδρόμια, π.χ), ξανάρθαν στην ζωή των Αθηναίων μέσω του Μετρό. Γιατί στο Αττικό Μετρό είχαν την ιδέα να ακούγεται μαγνητοφωνημένη και στα γερμανικά, η προτροπή να φοράνε οι επιβάτες τις προστατευτικές μάσκες για την πανδημία -το μήνυμα έπαιζε επί μέρες παρ'  ότι είχαν καταργηθεί τα μέτρα. Η προτροπή ακουγόταν σε κάθε σταθμό στα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά -και στα γερμανικά. Στα γερμανικά γιατί: είναι τόσοι πολλοί οι Γερμανοί στην Αθήνα, δίκην των στρατευμάτων κατοχής, και έπρεπε ν' ακούν στην γλώσσα τους την προτροπή; Δεν ξέρουν αγγλικά ή γαλλικά για να καταλάβουν; Και η Αττικό Μετρό δεν ξέρει ότι οι Γερμανοί είναι ιδιαίτερα αντιπαθείς στον ελληνικό λαό που τους απεχθάνεται γιατί:  

α) Βοήθησαν καθοριστικά τους Τούρκους, 1910-1922, οργανώνοντας τον στρατό τους με τον διαβόητο Λήμαν φον Σάντερς, και συνετέλεσαν στη γενοκτονία του Ποντιακού και του Μικρασιάτικου Ελληνισμού, καθώς και  στην Καταστροφή. Ήταν οι πιο πιστοί τους και ενεργοί σύμμαχοι κι ο Χίτλερ είχε πρότυπό του τον Κεμάλ (βλ. το βιβλίο «Ατατούρκ και Ναζί», του Stefan Ihrig, εκδ. Παπαδόπουλος), ενώ οργάνωσαν στην Μικρασία και τα πρώτα στρατόπεδα συγκεντρώσεως στον 20ο αιώνα, τα φρικτά τάγματα εργασίας-εξορίας «αμέλε ταμπουρού», στα οποία πέθαναν χιλιάδες Μικρασιάτες από κακουχίες, πείνα, αρρώστιες, βασανιστήρια, ξυλοδαρμούς, όπως μετά είκοσι χρόνια οι Εβραίοι κ.ά. στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.

β) Επιτέθηκαν και κατέλαβαν την καταπονημένη, από τον νικηφόρο πόλεμο κατά Ιταλών-Αλβανών, Ελλάδα με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, μάχιμους και αμάχους, και αμέτρητα δεινά. Πώς η Αττικό μετρό, λοιπόν, έβαζε ν' ακούγονται γερμανικά στην Αθήνα που θρήνησε 300.000 νεκρούς μόνο απ' τον λοιμό που προκάλεσαν οι Γερμανοί τον χειμώνα του 1942 κι ανάγκαζαν τους Αθηναίους να σφάζουν και να τρώνε γαϊδούρια, βλ. το τραγούδι του Μπαγιαντέρα, «Του Κυριάκου το γαϊδούρι». Μεταξύ τους, κι η μάνα μου που ζούσε στον Βοτανικό και με τον αδελφό της τρώγανε συκώτια γαϊδουριού και τους κυνήγαγε η μάνα τους -τα γράφω αυτά στο μυθιστόρημά μου «Εκδίκηση», στο υποκεφάλαιο: Κατίγκω Ντουρεμάκη.

Επιπλέον, η Γερμανία αρνείται παράνομα να καταβάλλει στην Ελλάδα τις οφειλόμενες πολεμικές αποζημιώσεις, επανορθώσεις και το αναγκαστικό δάνειο που ξεπλήρωνε ο Χίτλερ (!), ενώ η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει απαντήσει στο αίτημα της Πολωνίας να κινηθούν από κοινού κατά της Γερμανίας.

γ) Η επιβολή των μνημονίων στην Ελλάδα και η κλοπή των καταθέσεων των Κυπρίων, μια νέα ιδιότυπη υποδούλωση, ήταν γερμανική απόφαση, χωρίς να αθωώνεται η υπόλοιπη ΕΕ.

Γιατί λοιπόν μας υποχρεώνουν ν' ακούμε γερμανικά στα τραίνα; Δεν θέλουμε.

Ας δούμε και κάποια πρακτικά ζητήματα στα οποία η Αττικό Μετρό χαίρει ασυλίας:

1. Αφού η Αθήνα έχει εξελιχθεί σε κορυφαίο τουριστικό προορισμό, πώς εξηγείται η απόφαση της Α.Μ να περιορίσει τα απ' ευθείας δρομολόγια προς το αεροδρόμιο, μετά την επέκταση προς τον Πειραιά; Για να μην αγοράσει νέους συρμούς, λιγόστεψε τα δρομολόγια προς το αεροδρόμιο ταλαιπωρώντας τους επιβάτες που αλλάζουν στην Πλακεντίας και περιμένουν, φεύγοντας ενοχλημένοι χωρίς λόγο. Τι προβλέπει η σχετική σύμβαση με το κράτος για τον αριθμό των συρμών;
2. Γιατί έχει τόσο αραιά δρομολόγια σε μια πόλη 5 τουλάχιστον εκατομμυρίων; Κάθε τρία, πέντε, οκτώ λεπτά τις καθημερινές, όταν στο Παρίσι, π.χ., η συχνότητα είναι κάθε 40 δευτερόλεπτα. Τι συχνότητα δρομολογίων έχουν στις άλλες πρωτεύουσες της ΕΕ;
3. Τα βράδια  Παρασκευής και το Σαββάτου και την Κυριακή  γιατί  η συχνότητα είναι κάθε 5-7-9-15 λεπτά; Τι προβλέπει η σύμβαση με το κράτος;
4. Γιατί μετά την πανδημία δεν επαναφέρουν τα βραδινά δρομολόγια Παρασκευής και Σαββάτου μέχρι τις 2:20, όπως ήταν προηγουμένως, πλέον είναι μέχρι 1:30
5. Γιατί είκοσι χρόνια τώρα δεν έχουν αναρτήσει την ώρα κάθε δρομολογίου, μόνο του αεροδρομίου έχουν, αλλά το Σάββατο και την Κυριακή  που έχει τόσο αραιά δρομολόγια είναι απαραίτητο.
6. Πηγαίνοντας για το Δημοτικό Θέατρο ή το Αεροδρόμιο τα τραίνα σταματάνε, σχεδόν σε κάθε τους δρομολόγιο, στον Ελαιώνα για να γίνει αλλαγή οδηγού. Αλλά συχνά ακινητοποιείται μέχρι και 5 λεπτά, γιατί ο οδηγός καθυστερεί. Μία μέρα ένας οδηγός ήρθε με 5λεπτη καθυστέρηση και στην ευγενική ερώτηση επιβάτη γιατί καθυστερεί τόσο, του απάντησε: «άντε, μπες μέσα»! Το ίδιο βράδυ, στις 20:15, περίπου, το τραίνο από Πανόρμου προς Σύνταγμα έκανε 20  λεπτά να έρθει, ο χρόνος άφιξης άλλαζε συνέχεια, ο πίνακας  έσβηνε, κανείς δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε.
7. Γιατί δεν εγκαθιστούν σε όλους τους σταθμούς τη ρύθμιση να ενεργοποιούνται οι σκάλες όταν τις χρησιμοποιούν επιβάτες, αντί να ανεβοκατεβαίνουν συνέχεια καταναλώνοντας τόσο ρεύμα αναίτια, όπως, π.χ. στον Ελαιώνα.
8. Οι εργαζόμενοι στο Μετρό είναι απ' τους καλά αμειβόμενους σε καλές συνθήκες -οι οδηγοί δεν ξέρω πόσα δρομολόγια κάνουν συνεχόμενα. Ας το σεβαστούν λοιπόν κι ας είναι ευγενικοί στο κοινό, ειδικά οι σταθμάρχες. Είναι υποχρεωμένοι.

Τέλος, ένα ακόμη ζήτημα. Τον Οκτώβριο του 2002 είχα παρακολουθήσει στο Παρίσι μια συναυλία του Ντέιβιντ Μπόουι, δεν θυμάμαι σε ποιο κλειστό γήπεδο. Φεύγοντας, στον σταθμό του μετρό, υπήρχαν οπλισμένοι αστυνομικοί για να μην περάσει κανείς χωρίς εισιτήριο. Δεν χρειάζεται αυτό το πράγμα φυσικά. Αλλά δεν μπορεί στην βιτρίνα της χώρας, στο σταθμό του Συντάγματος, να μην υπάρχει έλεγχος, παρά σπανίως. Δεν είναι ηθικοπλαστικό ζήτημα ούτε απώλειας εσόδων. Είναι που κανείς δεν θα σεβαστεί μια πολιτεία, αν είναι Έλληνας, και μια χώρα, αν είναι ξένος, που δεν κάνει κανέναν έλεγχο στα εισιτήρια. Τι γίνεται στο μετρό της Νέας Υόρκης, Λονδίνου, Μαδρίτης, κλπ, περνάνε έτσι; Γιατί αγόρασαν  μηχανήματα που επιτρέπουν την διέλευση χωρίς εισιτήριο, βλ. στο Δημοτικό Θέατρο;

Έχω την αίσθηση ότι η εγκληματικότητα που σαρώνει σαν εφιάλτης την χώρα  αρχίζει απ' το ανεξέλεγκτο των μετακινήσεων σε ηλεκτρικό, μετρό και λεωφορεία, κάτι που δεν συμβαίνει πουθενά αλλού. Αυτό βέβαια δεν δικαιολογεί την προ ετών δήλωση γνωστής συγγραφέως ότι «δεν θα νοιαζόμαστε για τους τζαμπατζήδες», μιλώντας για τον θάνατο ενός παιδιού 21 χρονών που είχε προσπαθήσει να αποφύγει τον έλεγχο στο τρόλεϊ, στις αρχές των μνημονίων. 

Στον ηλεκτρικό δεν υπάρχει σχεδόν άνθρωπος που να μην τον έχουν κλέψει. Μπορεί η αστυνομία να ενημερώσει πόσες καταγγελίες κλοπής και άλλα εγκλήματα γίνονται ετησίως στα ΜΜΜ; Αρκεί η συμβουλή: «Προσέξτε τα προσωπικά σας αντικείμενα» στο μετρό και στον ηλεκτρικό; Και το χειρότερο: η ανασφάλεια κι η αγανάκτηση τρέφουν το τέρας της Χρυσής Αυγής-Κασιδιάρη. Ας το καταπολεμήσουμε και  με προληπτικά μέτρα, πριν ξαναβρυκολακιάσει.

ΥΓ: Και μια πρόταση: γιατί δεν έχουν εισιτήρια δίμηνης/τρίμηνης διάρκειας, με δυνατότητα χρήσης τριάντα ημερών, δηλ. Ιούλιο-Αύγουστο να χρησιμοποιείται συνολικώς 30 μέρες;

*Ο Αλέξανδρος Ασωνίτης είναι συγγραφέας. Η τριλογία του Εκτέλεση-Εκδίκηση-Καθαρμοί κυκλοφορεί απ' τις εκδ, Πάτακη. Διδάσκει Δημιουργική Γραφή στην Ανοιχτή Τέχνη