Ας ξεκινήσουμε από τα εύκολα. Πριν από μερικές μέρες η εφημερίδα «Εστία» είχε πρωτοσέλιδο με τίτλο «Μνημόνια: Αφησαν πίσω τους ερείπια και εξάρτηση». Ενας βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε τηλεοπτική του εμφάνιση δικαιολόγησε την πώληση των σιδηροδρομικών μεταφορών λέγοντας ότι ήταν «μνημονιακή υποχρέωση».
Για όσους παρακολουθούν τον δημόσιο λόγο των τελευταίων ημερών, η απουσία εκείνων που τα προηγούμενα χρόνια εμφανίζονταν λάβροι κατά των μνημονίων είναι εκκωφαντική. Και εύλογα αναρωτιέται κανείς: Γιατί τόση σιωπή; Γιατί τώρα που καταφτάνουν οι λογαριασμοί των μνημονίων κανείς δεν αναφέρεται σε αυτά; Γιατί όλοι αυτοί που φιλοτεχνούν το κάδρο των ευθυνών για τις διαδοχικές τραγωδίες που πλήττουν τον τόπο είτε παραλείπουν εντελώς, είτε υποβαθμίζουν τη «συνεισφορά» των Γερμανών, των Γάλλων, των Ιταλών, των Ολλανδών... σωτήρων; Γιατί οι αυτόκλητοι «εισαγγελείς», που με περισσή ευκολία σπεύδουν να αποδώσουν ευθύνες στα ανθρώπινα λάθη, στις καταστρεπτικές πανδημίες και στις ακατανίκητες δυνάμεις της φύσης, δεν διαβαίνουν τη γέφυρα που συνδέει τις τραγωδίες με τα μνημόνια; Γιατί αφήνουν τα μνημόνια να χαθούν στη λήθη; Γιατί εμφανίζουν τις τραγωδίες ως περιστατικά;
Οι περισσότεροι δημοσιολογούντες αποφεύγουν να συνδέσουν την τραγωδία στα Τέμπη με τις υπόλοιπες τραγωδίες που έχουν πλήξει ή πλήττουν τα τελευταία χρόνια τον τόπο. Αναφέρονται στα Τέμπη σαν να είναι μεμονωμένο γεγονός και όχι κρίκος στην αλυσίδα με τους χιλιάδες διασωληνωμένους στους διαδρόμους, τους πλειστηριασμούς, τους αποκλεισμούς από το αγαθό της παιδείας, την ανεπάρκεια των υποδομών για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, την... Πρόκειται για μια επικίνδυνη επικοινωνιακή στρατηγική, καθώς η απόδοση των ευθυνών στην «κακή μας μοίρα» ανοίγει διάπλατα τον δρόμο στις καταστροφές που βρίσκονται καθ’ οδόν.
Υπερβολές θα σπεύσουν να πουν κάποιοι. Και όμως, η αποσιώπηση των μνημονίων γεννά πολλά ερωτήματα όπως: Γιατί αυτοί που υπέγραψαν και εκείνοι που ψήφισαν τα μνημόνια δεν αναφέρονται στις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτά και αφορούν τους σιδηρόδρομους και το δίκτυο; Γιατί δεν μιλούν για τις «δεσμεύσεις» που αφορούν τον αριθμό των απασχολούμενων, τη διαχείριση των λειτουργικών εξόδων και του χρέους, την ιδιωτικοποίηση, τις υποδομές;
Προφανώς διότι έχουν ιδιαίτερα ισχυρό το αίσθημα της πολιτικής αυτοσυντήρησης και αναγνωρίζουν τους κινδύνους που κρύβει αυτή η στάση. Φανταστείτε τους νοσοκομειακούς γιατρούς να απαιτούν τις υπογεγραμμένες δεσμεύσεις που αναλήφθηκαν με τις δανειακές συμβάσεις και τα παραρτήματά τους (σ.σ. αλήθεια, υπάρχουν παραρτήματα και τι προβλέπουν;) και τους νόμους που υπογράφηκαν για να συρρικνωθεί το δημόσιο σύστημα υγείας. Τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων να ζητούν το ίδιο για την παιδεία. Τους συνταξιούχους να απαιτούν να δοθούν στη δημοσιότητα τα «καλά κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα». Τους δανειολήπτες να αξιώνουν τους υπεύθυνους για τα δάνεια που πουλήθηκαν, για τον νόμο Κατσέλη που ρίχθηκε στην πυρά, για τον αποκλειστικό έλεγχο των τιμών των ακινήτων που εκπλειστηριάζονται από τις τράπεζες, τις θυγατρικές τους και τα funds βιτρίνες. Τους...
Φυσικά τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να γίνει, καθώς αν υπάρχει κάτι που ξορκίζει το πολιτικό σύστημα είναι οι ευθύνες να αποκτήσουν ονοματεπώνυμο. Ευτυχώς όμως που υπάρχουν επιστημονικές έρευνες, δοκίμια, άρθρα έγκριτων επιστημόνων που φωτίζουν τις γωνίες της πραγματικότητας τις οποίες οι εξουσίες κρατούν σκοτεινές. Εργασίες που αποδεικνύουν ότι οι τραγωδίες που πλήττουν τις υπερχρεωμένες χώρες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις απαιτήσεις των «σωτήρων» τους. Δημοσιεύσεις που συνδέουν τους «σωτήρες» με τον «διαμερισμό των ιματίων» των υπερχρεωμένων χωρών. Η λεηλασία των υποδομών υγείας είναι το αντικείμενο με την πλουσιότερη βιβλιογραφία για τις παρενέργειες από τη «θεραπεία-σοκ».
Στην Ανατολική και την Κεντρική Ευρώπη, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, σε πολλές πρώην σοσιαλιστικές χώρες οι «μεταρρυθμίσεις» οδήγησαν στην ανεπίστρεπτη υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας και στη χειροτέρευση του επιπέδου υγείας των πολιτών τους. Η μείωση του προσδόκιμου επιβίωσης από 1 μέχρι 6,8 έτη, που συνδέεται με την αύξηση της νοσηρότητας και τον αποκλεισμό από τις υπηρεσίες υγείας, ήταν το πιο απτό αποτέλεσμα. Ανάλογες ήταν και οι συνέπειες στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Ανατολικής Ασίας, οι οποίες βρέθηκαν στη δίνη της «δημοσιονομικής εξυγίανσης» με προδιαγραφές γραμμένες από το χέρι των «σωτήρων» που αποδέχτηκε να υλοποιήσει το πολιτικό τους σύστημα.
Στην Ινδονησία μεταξύ 1997 και 1999 υπήρξε μείωση κατά 20% της κατά κεφαλήν δαπάνης υγείας και κατά 25% των δημόσιων δαπανών υγείας. Οι τιμές των φαρμάκων αυξήθηκαν κατά 170%. Η χρήση των υπηρεσιών φροντίδας υγείας από παιδιά φτωχών οικογενειών μειώθηκε κατά 17% σε σύγκριση με μείωση 8% από αυτά των πλουσιότερων οικογενειών. Η εμβολιαστική κάλυψη έπεσε σχεδόν κατά 25% μεταξύ 1995 και 1999. Στην Αργεντινή οι ανισότητες στο επίπεδο υγείας, στην πρόσβαση και τη χρηματοδότηση των υπηρεσιών υγείας διευρύνθηκαν. Η ασφαλιστική κάλυψη για υγεία μειώθηκε δραστικά και η πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας των πιο αδύναμων ήταν τρεις φορές χαμηλότερη σε σχέση με τα πλουσιότερα στρώματα. Στο Μεξικό η κρίση του 1995-96 συνδέθηκε με τον περιορισμό των δημόσιων δαπανών υγείας. Το ποσοστό θνησιμότητας αυξήθηκε κατά 5-6% για τους ηλικιωμένους και κατά 7% για τα παιδιά ηλικίας 0-4 ετών.
Ανάλογες ήταν οι επιπτώσεις από τη «μεταρρυθμιστική» παρέμβαση των «σωτήρων» στις υποδομές παιδείας, μεταφορών, συγκοινωνιών, ενέργειας κ.α. Οι ιδιωτικοποιήσεις και τα ολιγοπώλια που προέκυψαν από αυτές γεμίζουν «ταμεία» (σ.σ. των «επενδυτών» και όχι μόνο) και αφήνουν τις κοινωνίες να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την εγκληματικότητα, τις περιβαλλοντικές καταστροφές, τις πολύνεκρες τραγωδίες, την κατάρρευση κρίσιμων δικτύων...
Μιας και τον τελευταίο καιρό το πολιτικό σύστημα διαγκωνίζεται(!) για το ποιος θα ρίξει περισσότερο φως στα αίτια που προκάλεσε την τραγωδία των Τεμπών, ας στρέψει λίγο τους προβολείς και σε αυτά που αποδέχτηκε με τα μνημόνια. Αν όμως επιμένει να φωτίζει μόνο προς τη μεριά που βρίσκονται οι αδύναμοι κρίκοι της αλυσίδας των ευθυνών, για να προσφέρει στη λήθη και στους κάθε λογής τακτικισμούς τον χρόνο που χρειάζονται, τότε θα πρέπει να ξέρει ότι τα μνημόνια φέρνουν και άλλες τραγωδίες.
*Δημοσιογράφος, συγγραφέας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας