Γιατί η τούρτα μετράει περισσότερο...

Το 2022, που έχει πια ετοιμάσει τις αποσκευές του για να αναχωρήσει, ήταν μία πολύ καλή χρονιά για το ποδόσφαιρο. Γιατί δίπλα στα όσα σημαντικά, αν και «ρουτινιάρικα»..., έλαβαν χώρα σε αυτούς τους δώδεκα μήνες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, προς το τέλος του διεξήχθη και ένα σπουδαίο Μουντιάλ. Και σαν κερασάκι και σαν τούρτα μαζί. Γιατί η τούρτα μετράει περισσότερο... Μία ιστορικών διαστάσεων διοργάνωση που κράτησε αμείωτο το αγωνιστικό ενδιαφέρον και πρόσφερε πολλές συγκινήσεις. Δεν είναι λίγες, άλλωστε, οι εικόνες και οι παραστάσεις που θα συνοδεύουν τα ατομικά και συλλογικά υποσυνείδητα από εδώ και πέρα. Και αυτό το καταλαβαίνουμε τώρα, που έχει περάσει περίπου μία εβδομάδα μετά το μεγάλο φινάλε της 18ης Δεκεμβρίου...

Η Lady Hope πιστεύει πως το συγκεκριμένο Μουντιάλ τίμησε το ποδόσφαιρο, το ανέδειξε παγκόσμια και ενίσχυσε το εκτόπισμά του. Δεν μπορούμε στο σήμερα να ξέρουμε πόσοι πιτσιρικάδες το ερωτεύτηκαν (όπως «πάθαμε» οι προηγούμενες γενιές), πόσοι θα βγήκαν όλες αυτές τις ημέρες σε διάφορες γειτονιές για να παίξουν μπάλα, ή πόσοι αποφάσισαν να γραφτούν σε κάποια ομάδα και να ασχοληθούν οργανωμένα με αυτό. Γιατί πρέπει κατά καιρούς, συχνά θα λέγαμε..., το ίδιο το ποδόσφαιρο να μπορεί να (αυτο)ανατροφοδοτηθεί, διαχέοντας το ενδιαφέρον για αυτό σε περισσότερους ανθρώπους. Με όλα τα θεσπέσιά του και όλα τα τρωτά του. Άλλωστε, αυτά τα τελευταία είναι και κίνητρο για να βελτιωθούμε εμείς οι ίδιοι... Για να απλώνονται, λοιπόν, οι αναζητήσεις στην ουσία του αθλήματος και όχι να περιορίζονται σε μεμονωμένα πρόσωπα, όσο λαμπερά κι αν είναι αυτά (όπως φερ΄ειπείν ο Μέσι ή ο Εμπαπέ)... Για να μαθαίνουμε σε βάθος το άθλημα και την πολιτισμική του μενταλιτέ, δίχως να μένουμε στις φωτογραφίες της επιφάνειας...

Αυτό που έχει σημασία όσον αφορά στη μεγαλύτερη διοργάνωση του πλανήτη είναι το είδος του ποδοσφαίρου που παίχτηκε σε αυτούς τους αγώνες. Γιατί εκεί διαφαίνεται η ουσία των καιρών για το άθλημα. Παλιότερα επικρατούσε η άμυνα. Το Μουντιάλ του 1990 είχε τρομάξει πολλούς, γιατί «επηρεασμένο» φαίνεται το ποδόσφαιρο από την τότε διοργανώτρια χώρα (Ιταλία), αποτέλεσε μία αποθέωση της άμυνας και έβαλε τη σκοπιμότητα ως ένα πολύ γερό ζητούμενο στις προπονητικές αναζητήσεις. Αργότερα, η «σύγχρονη ποδοσφαιρική θεότητα» έγινε η τακτική και σχεδόν όλη η υφήλιος άρχισε να μιλάει για συστήματα και για «μάγους»-«μύστες» προπονητές, ξεχνώντας ίσως πως μπάλα παίζουν πάνω στα γρασίδια τα «τυπάκια» με τα σορτσάκια και τις φανέλες. Τώρα φαίνεται πως το hot σημείο αναφοράς είναι το τρέξιμο. Τρέξιμο που καλύπτει χώρους, που επιδιώκει να πάρει τη μπάλα και να μετατρέψει την κατοχή της σε σχεδόν άμεση απειλή. Γιατί το σωστό και στρωτό τρέξιμο μικραίνει το χώρο όταν αμύνεσαι και τον μεγαλώνει όταν επιτίθεσαι. Αυτά είναι ορισμένα βασικά πράγματα, που πλέον τα ξέρουν πολλοί...

Το ποδόσφαιρο στις μέρες μας είναι και προϊόν, και θέαμα, και διασκέδαση, και επάγγελμα, και σωματικές ικανότητες, και μπαλαδόρικες δεξιότητες, και νοητικές διεργασίες υψηλού επιπέδου, και συναισθήματα. Και πρέπει να αποτελεί γενική επιδίωξη η πρόοδός του για να παραμένει ελκυστικό και σε όσους έχουν ήδη πολλές εμπειρίες από αυτό, αλλά και σε όσους έχουν ακόμα άδειο το σχετικό αποθηκευτήριο. Και θα πει κάποιος, χωρίς να έχει άδικο: «και γιατί να το κάνουμε αυτό, ρε αδερφέ; Εμείς να διασκεδάζουμε θέλουμε, όχι να φορτώνουμε το κεφάλι μας. Αυτά ας τα κάνουν όσοι πληρώνονται από το ποδόσφαιρο». Πάσο. Αυτό που μετράει είναι να ξέρει ο καθένας τι θέλει και τι είναι σε θέση να κάνει σε σχέση με το ποδόσφαιρο. Το Μουντιάλ 2022 είναι σίγουρο πως αύξησε τις σχετικές επιθυμίες, άνοιξε την όρεξη, αλλά έβαλε και ψηλότερα τον πήχη όσον αφορά στο είδος του ποδοσφαίρου του μέλλοντος. Το πιστεύω ακράδαντα αυτό και δεν αισθάνομαι πως υπερβάλλω...