Προ ημερών εντόπισα άρθρο μου με τίτλο «Ubuntu» προσπαθώντας να θυμηθώ πότε πρωτοήρθα σε επαφή με τον όρο «κοινωνικός δαρβινισμός», που ορίζει μια κοινωνία στην οποία επιβιώνουν οι ισχυροί, κατά Μητσοτάκη οι άριστοι. Η λέξη ουμπούντου προέρχεται από φυλή της Ν. Αφρικής, για να συνοψίσει τη ρήση «είμαι ένα πρόσωπο μέσω άλλων προσώπων».
Πρόκειται για την αφρικανική συνταγή επιβίωσης των κοινωνιών, θα έλεγα και της ανθρωπότητας, σε μια περίοδο αυξανόμενης κοινωνικής και διεθνούς αλληλεξάρτησης. Παράμετρος της ίδιας πραγματικότητας η σχέση αλληλεξάρτησης του ανθρώπου με τη φύση, με την οποία ο άνθρωπος βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο.
Οφείλει λοιπόν η Αριστερά παγκοσμίως να διατυπώσει και να διεκδικήσει μια νέα έννοια της αλληλεγγύης μετά και την εμπειρία της πανδημίας: ανθρώπινη αλληλεγγύη, κοινωνική, διεθνιστική και αλληλεγγύη με τη φύση και με τις επόμενες γενιές, δηλαδή πλανητική.
Η ιδεολογία της Δεξιάς και Ακροδεξιάς δεν συμβιβάζεται με την αλληλεγγύη ούτε, πολύ περισσότερο, με τη διεύρυνση του όρου, αφού κηρύσσει το δίκαιο του ισχυρού, ο δε σημερινός πρωθυπουργός είχε απροκάλυπτα δηλώσει ότι «η κοινωνική ισότητα είναι αντίθετη στην ανθρώπινη φύση» (ΔΕΘ 2017).
Δεξιές πολιτικές ευθύνονται για το σημερινό άκρως προβληματικό ευρωπαϊκό οικοδόμημα, η δε Ακροδεξιά κηρύσσει την άρνηση της ευρωπαϊκής ιδέας. Ούτε είναι τυχαίες οι «κατάρες» των ακραίων εθνικιστών στην παγκοσμιοποίηση, αφού αυτοί ομνύουν στη μοναδικότητα του έθνους και πολεμούν τη διαπολιτισμικότητα.
Αν μιλήσουμε για την Ελλάδα, πότε η χώρα μας πορεύτηκε μόνη της; Μήπως δεν χρειάστηκε η διεθνής αλληλεγγύη για την επικράτηση της Επανάστασης του 1821 και την ίδρυση του ελληνικού κράτους; Μήπως ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, για τον οποίο καμαρώνουμε, δεν άντλησε στοιχεία από προγενέστερους πολιτισμούς της Μεσογείου και της Μ. Ανατολής; Και αν σήμερα τιμάται παγκοσμίως ο πολιτισμός αυτός, δεν οφείλεται στο γεγονός ότι συστατικά του αποτελούν πανανθρώπινες ιδέες και αξίες; Μπορεί σήμερα διεθνώς να υπάρξει αληθινή ανάπτυξη χωρίς συνανάπτυξη, ιδέα την οποία εμείς διεκδικούμε για τα Βαλκάνια;
Η ελληνική Αριστερά από τα πρώτα της βήματα είχε στο κέντρο της τόσο την κοινωνική όσο και τη διεθνή αλληλεγγύη. Ζητούσε πάντοτε δικαιοσύνη και ισότητα συνδέοντας την εθνική με την παγκόσμια απελευθέρωση. «Θέλουμε ελεύθερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά» τραγουδούσε το ΕΑΜ.
Για τη σύγχρονη Αριστερά η παγκοσμιοποίηση, όπως και αν συντελείται, έχει αντικειμενικό υπόβαθρο, «δεν είναι καπρίτσιο κανενός» έλεγε ο Φιντέλ Κάστρο σε ομιλία του το 1999. Το ίδιο θα έλεγε και ο Τσε Γκεβάρα, σύμβολο της παγκόσμιας επανάστασης που δολοφονήθηκε στη Βολιβία πριν από 55 χρόνια.
* στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας